گیرنده پورینی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

درخط

نسخهٔ ‏۱۳ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۴۹

گیرنده پورینی (انگلیسی: Purinergic receptor) که به آن گیرندهٔ پورینرژیک و پورینورسپتور هم می‌گویند، گروهی از مولکول‌های غشای سلولی است که تقریباً در تمامی سلول‌های پستانداران مشاهده می‌شوند.^[۱] این گیرنده‌ها نقش انکارناپذیری در یادگیری، حافظه، جنبش، رفتارهای تغذیه‌ای و خواب دارند.^[۲] به‌طور مشخص، این گیرنده‌ها در چندین عملکرد سلولی مهم از جمله رشد، مهاجرت سلول‌های بنیادی عصبی، واکنش‌پذیری رگ‌ها، آپوپتوز و ترشح سیتوکین‌ها دخالت دارند.^[۲]^[۳] جزئیات این نقش آنها و اینکه محیط بیرونی چه تأثیری بر نحوهٔ عملکردشان دارد هنور به روشنی معلوم نشده‌است.

اصطلاح «گیرندهٔ پورینرژیک» نخستین بار هنگام توصیف گیرنده‌های خاصی به کار رفت که مسئول شل‌شدگی ماهیچه‌های جدار روده‌ها در پاسخ به آدنوزین تری‌فسفات (گیرندهٔ پی ۲) یا آدنوزین (گیرندهٔ پی ۱) بودند.

در سال ۲۰۱۴ میلادی، نخستین گیرندهٔ پورینی در گیاهان به نام DORN1 کشف شد.^[۴]

زیرگروه‌های اصلی گیرنده‌های پورینی

نام	فعال شدن با	گروه
گیرنده‌های P1	آدنوزین	گیرنده جفت‌شونده با پروتئین جی
گیرنده P2Y	نوکلئوتیدها ATP ADP UTP UDP اوریدین دی‌فسفات گلوکز	گیرنده‌های جفت‌شونده با پروتئین جی
گیرنده پورینی P2X	ATP	کانال یونی وابسته به لیگاند

منابع

↑ North RA (Oct 2002). "Molecular physiology of P2X receptors". Physiological Reviews. 82 (4): 1013–67. doi:10.1152/physrev.00015.2002. PMID 12270951.
↑ ^۲٫۰ ^۲٫۱ Burnstock, G. (2013). "Introduction to Purinergic Signalling in the Brain". Glioma Signaling. Advances in Experimental Medicine and Biology. Vol. 986. pp. 1–12. doi:10.1007/978-94-007-4719-7_1. ISBN 978-94-007-4718-0. PMID 22879061.
↑ Ulrich H, Abbracchio MP, Burnstock G (Sep 2012). "Extrinsic purinergic regulation of neural stem/progenitor cells: implications for CNS development and repair". Stem Cell Reviews. 8 (3): 755–67. doi:10.1007/s12015-012-9372-9. PMID 22544361.
↑ Cao Y, Tanaka K, Nguyen CT, Stacey G (Aug 2014). "Extracellular ATP is a central signaling molecule in plant stress responses". Current Opinion in Plant Biology. 20: 82–7. doi:10.1016/j.pbi.2014.04.009. PMID 24865948.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Purinergic receptor». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ مارس ۲۰۲۱.

پیوند به بیرون

Purinergic Receptors در سرعنوان‌های موضوعی پزشکی (MeSH) در کتابخانهٔ ملی پزشکی ایالات متحدهٔ آمریکا

این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی مولکولی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[ReferenceA-1] North RA (Oct 2002). "Molecular physiology of P2X receptors". Physiological Reviews. 82 (4): 1013–67. doi:10.1152/physrev.00015.2002. PMID 12270951.

[Burnstock_2013-2] ۲٫۰ ^۲٫۱ Burnstock, G. (2013). "Introduction to Purinergic Signalling in the Brain". Glioma Signaling. Advances in Experimental Medicine and Biology. Vol. 986. pp. 1–12. doi:10.1007/978-94-007-4719-7_1. ISBN 978-94-007-4718-0. PMID 22879061.

[3] Ulrich H, Abbracchio MP, Burnstock G (Sep 2012). "Extrinsic purinergic regulation of neural stem/progenitor cells: implications for CNS development and repair". Stem Cell Reviews. 8 (3): 755–67. doi:10.1007/s12015-012-9372-9. PMID 22544361.

[currentplantopinion-4] Cao Y, Tanaka K, Nguyen CT, Stacey G (Aug 2014). "Extracellular ATP is a central signaling molecule in plant stress responses". Current Opinion in Plant Biology. 20: 82–7. doi:10.1016/j.pbi.2014.04.009. PMID 24865948.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

علامت‌دهی با واسطهٔ پورین
بخشی از مجموعه مطالب دربارهٔ
تصویری خلاصه‌شده و ساده از فرایند علامت‌دهی خارج‌سلولی با واسطهٔ پورین
مفاهیم
علامت‌دهی با واسطهٔ پورین گیرنده‌های پورینرژیک پانکسین‌ها اِکتونوکلئوتیدازها سوخت‌وساز پورین
ناقل‌های غشایی
ناقل‌های نوکلئوزید تمرکزدهنده متعادل‌کننده
ن ب و