برغونیو: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ایجاد شده توسط ترجمهٔ صفحهٔ «Vergonha» |
ابرابزار |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''''برغونیو''''' (به اکسیتان: |
'''''برغونیو''''' (به اکسیتان: Vergonha، تلفظ:beɾˈɣuɲo̞، به معنای "شرم") در [[زبان اکسیتان|اکسیتان]] به تأثیرات سیاست‌های مختلف [[دولت فرانسه]] بر اقلیت‌های خود که [[زبان مادری]] آن‌ها ''[[پاتوا]]''(زبان‌های رومی محلی که به غیر از [[زبان فرانسوی|فرانسوی]] معیار در کشور صحبت می‌شدند، همانند زبان‌های اکسیتان یا [[زبان‌های اوییل]]) نامیده می‌شد، اطلاق می‌شود.<ref>{{Cite web|url=https://www.research.manchester.ac.uk/portal/files/54504513/FULL_TEXT.PDF|title=A Comparative Study of the Evolution of Prestige Formations and of Speakers' Attitudes in Occitan and Catalan|last=Joubert|first=Aurélie|date=2010|website=www.research.manchester.ac.uk|access-date=}}</ref> |
||
''برغونیو'' به عنوان یک فرایند |
''برغونیو'' به عنوان یک فرایند که «برای انکار زبان محلی و ایجاد حس شرم در گویشور آن از طریق محرومیت رسمی فرد، تحقیر او در مدرسه و ممانعت حضور رسانه‌ای وی ساخته شده» در نظر گرفته می‌شود که از دوره [[هنری گرگوار]] به بعد توسط رهبران سیاسی فرانسه سازمان‌یافته و اجرا شده‌است.<ref name="French National Convention">{{cite web |last1=Grégoire |first1=Henri |title=Report on the necessity and means to annihilate the patois and to universalise the use of the French language |url=https://fr.wikisource.org/wiki/Rapport_sur_la_nécessité_et_les_moyens_d’anéantir_les_patois_et_d’universaliser_l’usage_de_la_langue_française |website=Wikisource |publisher=French National Convention |location=Paris |language=French |date=1790 |accessdate=16 January 2020}}</ref><ref name="France pp. 90-92"/><ref name=":1"/> ''برغونیو'' هنوز هم در بحث‌های عمومی در فرانسه موضوعی بحث‌برانگیز است چرا که برخی ادعا می‌کنند چنین تبعیضی هرگز وجود نداشته‌است.<ref>{{Cite book|title=Stateless Nations|last=Friend|first=Julius W.|publisher=Springer|year=2012|isbn=978-1-137-00820-6|location=https://link.springer.com/chapter/10.1057/9781137008206_7|pages=137–154|doi=10.1057/9781137008206_7|chapter=The French Exception}}</ref> این رخداد یک نمونه معمول ذکرشده از [[مرگ زبان (زبان‌شناسی)|زبان‌کشی]] سیستماتیک و قانونی است.<ref name="geocities.com">[http://www.reocities.com/Athens/pantheon/8883/ Llengua Nacional, Catalan linguistic review] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20110716083944/http://www.reocities.com/Athens/pantheon/8883/|date=2011-07-16}}, spring of 2002. Text available at http://fpl.forumactif.com/Forum-Occitan-f11/Le-patois-des-vieux-el-patues-dels-vells-p11914.htm</ref> در سال ۱۸۶۰، پیش از اینکه در فرانسه رفتن به مدرسه اجباری شود، گویشوران بومی اکسیتان بیش از ۳۹٪ از کل جمعیت کشور را تشکیل می‌دادند<ref>Louis de Baecker, ''Grammaire comparée des langues de la France'', 1860, p. 52: ''parlée dans le Midi de la France par quatorze millions d'habitants'' ("spoken in the South of France by fourteen million inhabitants"). +</ref> و در مقابل ۵۲٪ فرانسوی‌زبان بودند. سهم آن‌ها از جمعیت در اواخر دهه ۱۹۲۰ به ۲۶–۳۶٪ کاهش یافت<ref>Yann Gaussen, ''Du fédéralisme de Proudhon au Félibrige de Mistral'', 1927, p. 4: ''[...] défendre une langue, qui est aujourd'hui la mère de la nôtre, parlée encore par plus de dix millions d'individus [...]'' ("protect a language, which is today the mother of ours, still spoken by more than ten million individuals").</ref> و این تعداد در [[پایان جنگ جهانی دوم در اروپا|پایان جنگ جهانی دوم]] نیز دوباره افت شدیدی را تجربه کرد و به کمتر از ۷ درصد در سال ۱۹۹۳ رسید.<ref>Stephen Barbour & Cathie Carmichael, ''Language and nationalism in Europe'', 2000, p. 62: Occitan is spoken in 31 ''départements'', but even the [[European Bureau for Lesser-Used Languages|EBLUL]] (1993: 15–16) is wary of statistics: 'There are no official data on the number of speakers. Of some 12 to 13 million inhabitants in the area, it is estimated that 48 per cent understand Occitan, 28 per cent can speak it, about 9 per cent of the population use it on a daily basis, 13 per cent can read and 6 per cent can write the language.'</ref> |
||
== جستارهای وابسته == |
|||
== همچنین ببینید == |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
* [[زبان اقلیت]] |
* [[زبان اقلیت]] |
||
* [[ |
* [[زبان‌های اقلیت‌شده]] |
||
* [[زبان منطقه‌ای |
* [[زبان منطقه‌ای]] |
||
* [[جدایی‌خواهی |
* [[جدایی‌خواهی]] |
||
* [[ارج (زبان‌شناسی اجتماعی)|زبان |
* [[ارج (زبان‌شناسی اجتماعی)|زبان ارجمند]] |
||
== منابع == |
== منابع == |
||
{{پانویس}} |
{{پانویس|۲}} |
||
[[رده:تاریخ فرهنگ فرانسه]] |
[[رده:تاریخ فرهنگ فرانسه]] |
||
[[رده:زبان اکسیتان]] |
[[رده:زبان اکسیتان]] |
||
نسخهٔ ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۱
برغونیو (به اکسیتان: Vergonha، تلفظ:beɾˈɣuɲo̞، به معنای "شرم") در اکسیتان به تأثیرات سیاست‌های مختلف دولت فرانسه بر اقلیت‌های خود که زبان مادری آن‌ها پاتوا(زبان‌های رومی محلی که به غیر از فرانسوی معیار در کشور صحبت می‌شدند، همانند زبان‌های اکسیتان یا زبان‌های اوییل) نامیده می‌شد، اطلاق می‌شود.[۱]
برغونیو به عنوان یک فرایند که «برای انکار زبان محلی و ایجاد حس شرم در گویشور آن از طریق محرومیت رسمی فرد، تحقیر او در مدرسه و ممانعت حضور رسانه‌ای وی ساخته شده» در نظر گرفته می‌شود که از دوره هنری گرگوار به بعد توسط رهبران سیاسی فرانسه سازمان‌یافته و اجرا شده‌است.[۲][۳][۴] برغونیو هنوز هم در بحث‌های عمومی در فرانسه موضوعی بحث‌برانگیز است چرا که برخی ادعا می‌کنند چنین تبعیضی هرگز وجود نداشته‌است.[۵] این رخداد یک نمونه معمول ذکرشده از زبان‌کشی سیستماتیک و قانونی است.[۶] در سال ۱۸۶۰، پیش از اینکه در فرانسه رفتن به مدرسه اجباری شود، گویشوران بومی اکسیتان بیش از ۳۹٪ از کل جمعیت کشور را تشکیل می‌دادند[۷] و در مقابل ۵۲٪ فرانسوی‌زبان بودند. سهم آن‌ها از جمعیت در اواخر دهه ۱۹۲۰ به ۲۶–۳۶٪ کاهش یافت[۸] و این تعداد در پایان جنگ جهانی دوم نیز دوباره افت شدیدی را تجربه کرد و به کمتر از ۷ درصد در سال ۱۹۹۳ رسید.[۹]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Joubert, Aurélie (2010). "A Comparative Study of the Evolution of Prestige Formations and of Speakers' Attitudes in Occitan and Catalan" (PDF). www.research.manchester.ac.uk.
- ↑ Grégoire, Henri (1790). "Report on the necessity and means to annihilate the patois and to universalise the use of the French language". Wikisource (به فرانسوی). Paris: French National Convention. Retrieved 16 January 2020.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامFrance pp. 90-92وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام:1وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Friend, Julius W. (2012). "The French Exception". Stateless Nations. https://link.springer.com/chapter/10.1057/9781137008206_7: Springer. pp. 137–154. doi:10.1057/9781137008206_7. ISBN 978-1-137-00820-6.
{{cite book}}: External link in|location= - ↑ Llengua Nacional, Catalan linguistic review بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۰۷-۱۶ توسط Wayback Machine, spring of 2002. Text available at http://fpl.forumactif.com/Forum-Occitan-f11/Le-patois-des-vieux-el-patues-dels-vells-p11914.htm
- ↑ Louis de Baecker, Grammaire comparée des langues de la France, 1860, p. 52: parlée dans le Midi de la France par quatorze millions d'habitants ("spoken in the South of France by fourteen million inhabitants"). +
- ↑ Yann Gaussen, Du fédéralisme de Proudhon au Félibrige de Mistral, 1927, p. 4: [...] défendre une langue, qui est aujourd'hui la mère de la nôtre, parlée encore par plus de dix millions d'individus [...] ("protect a language, which is today the mother of ours, still spoken by more than ten million individuals").
- ↑ Stephen Barbour & Cathie Carmichael, Language and nationalism in Europe, 2000, p. 62: Occitan is spoken in 31 départements, but even the EBLUL (1993: 15–16) is wary of statistics: 'There are no official data on the number of speakers. Of some 12 to 13 million inhabitants in the area, it is estimated that 48 per cent understand Occitan, 28 per cent can speak it, about 9 per cent of the population use it on a daily basis, 13 per cent can read and 6 per cent can write the language.'