واکسن آنسفالیت کنه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها
Narges rsl (بحث | مشارکت‌ها) ایجاد شده توسط ترجمهٔ صفحهٔ «Tick-borne encephalitis vaccine» |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۹ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۷:۲۲
واکسن آنسفالیت کنه ای (منقل شده با نیش کنه) یک واکسن است که برای جلوگیری از آنسفالیت کنه ای (TBE) بکار می رود.[۱] این بیماری شرق و مرکز اروپا و شمال آسیا بسیار شایع است. بیش از 87 درصد از افرادی که واکسن دریافت می کنند ایمنی بدست می آورند.[۲] استفاده از این واکسن به دنبال گزش کنه آلوده موثر نمی باشد. این واکسن با تزریق به عضله تجویز می شود.[۱]
سازمان بهداشت جهانی (WHO) ایمن سازی همه افراد در مناطقی که این بیماری شایع است را توصیه می نماید. در غیر این صورت این واکسن فقط برای کسانی توصیه می شود که در معرض خطر می باشند. سه دوز توصیه می شود و پس از آن دوز اضافی هر سه تا پنج سال تجویز می شود. این واکسن بسته به فرمولاسیون برای افراد بیش از یک یا سه سال سن توصیه می شود.[۱]
عوارض جدی بسیار نادر است. عوارض جانبی جزئی ممکن است شامل تب و قرمزی و درد در محل تزریق باشد. فرمولاسیون های قدیمی تر معمولا همراه با عوارض جانبی بودند. این واکسن به نظر می رسد در دوران بارداری امن باشد.[۱]
اولین واکسن علیه TBE در سال 1937 به بازار ارائه شد.[۱] این واکسن در فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت قرار دارد, که عبارت است از مهم ترین داروهای توصیه شده برای یک نظام سلامت پایه.[۳] در هر دوز این واکسن هزینه ای بین 50 تا 70 پوند انگلیس دارد.[۴] این واکسن در در ایالات متحده نیز در دسترس است.[۵]
کاربردهای پزشکی
اثربخشی این واکسن به خوبی مستند شده است.[۱] همچنین نشان داده شده است که این واکسن برای محافظت از موش از یک چالش مرگبار با چند نمونه TBE-virus به دست آمده در طی یک دوره بیش از 30 سال از سراسر اروپا و بخشی از اتحاد جماهیر شوروی سابق موثر می باشد. علاوه بر آن نشان داده شده است که آنتی بادی ناشی از واکسیناسیون داوطلبان انسانی توانسته است تمامی نمونه های ویروسی آزمایش شده را خنثی نماید.
برنامه
بسته به فرمولاسیون دو تا سه دوز توصیه می شود. به طور معمول یک تا سه ماه باید بین دوزهای اول فاصله باشد، و بین پنج تا دوازده ماه قبل از دوز نهایی فاصله در نظر می گیرند. دوزهای اضافی هر سه تا پنج سال توصیه می شود.[۱]
تاریخچه
اولین واکسن علیه TBE در سال 1937 در مغز موش آماده شد. حدود 20 سال بعد واکسن TBE به دست آمده از کشت سلولی (فيبروبلاست جنين جوجه سلول) توسعه داده شد و برای واکسیناسیون فعال در انسان در اتحاد جماهیر شوروی سابق مورد استفاده قرار گرفت. بعدها، یک واکسن ویروس غیر فعال و خالص شده توسعه داده شد که ثابت شده است نثبت به واکسن های پیشین ایمنی زایی بالاتری دارد.
References
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ "Vaccines against tick-borne encephalitis: WHO position paper" (PDF). Releve epidemiologique hebdomadaire / Section d'hygiene du Secretariat de la Societe des Nations = Weekly epidemiological record / Health Section of the Secretariat of the League of Nations. 86 (24): 241–56. 10 June 2011. PMID 21661276.
- ↑ Demicheli V, Debalini MG, Rivetti A (2009). "Vaccines for preventing tick-borne encephalitis". Cochrane Database Syst Rev (1): CD000977. doi:10.1002/14651858.CD000977.pub2. PMID 19160184.
- ↑ "19th WHO Model List of Essential Medicines (April 2015)" (PDF). WHO. April 2015. Retrieved May 10, 2015.
- ↑ "Tick-borne encephalitis - Prevention". 2015-10-15. Retrieved 15 December 2015.
- ↑ "3: Infectious Diseases Related to Travel". CDC Health Information for International Travel 2016. Oxford University Press. June 1, 2015. ISBN 978-0199379156.