کنسرتو ویولن شماره ۲ (پاگانینی)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کنسرتو ویولن شماره ۲ در سی مینور اپوس ۷، دومین کنسرتو ویولن نیکولو پاگانینی است. پاگانینی این کنسرتو ویولن را در ۱۸۲۶ به پایان رساند و همان سال در لا اسکالای میلان اجرایش کرد.[۱]

این کنسرتو ویولن از سه موومان تشکیل شده‌است:

  1. آلگرو (مائستوزو)
  2. آداجیو
  3. روندو (لا کامپانلا)

ویژگی‌ها[ویرایش]

کنسرتو ویولن شماره ۲ پاگانینی از قطعات مشکل برای ویولن است. اجرای آن در حدود ۲۵ تا ۳۰ دقیقه زمان می‌برد. سومین موومان آن به لا کامپانلا[یادداشت ۱] معروف است. دلیل این نامگذاری صدای زنگی است که در طول اجرا شنیده می‌شود. فرانتز لیست به شدت تحت تأثیر این قطعه قرار گرفت و اتود لا کامپانلا را بر اساس آن نوشت.[۱]

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. La campanella در زبان ایتالیایی به معنای زنگ کوچک است.

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ "La campanella" (به انگلیسی). Encyclopædia Britannica. Retrieved 3 August 2013.

پیوند به بیرون[ویرایش]