کدینگ خط

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمونه coding a binary signal using rectangular pulse amplitude modulation دارای کد قطبی non-return-to-zero
یک نمونه Bipolar encoding, یا AMI.
Encoding of 11011000100 در رمزگذاری منچستر
یک نمونه Differential Manchester encoding
یک نمونه Biphase mark code
یک نمونه MLT-3 encoding.

کدینگ خط (نام علمی: Line Coding)فرایند تبدیل داده‌های دیجیتال به سیگنال‌های دیجیتال می‌باشد. داده‌های دیجیتال در قالب باینری هستند و به شکل داخلی به صورت یک سری از ۰ و ۱ نمایش می‌یابند.

سیگنال دیجیتال به وسیله سیگنال گسسته نمایش می‌یابد که نماینده داده‌های دیجیتال است. سه نوع طرح‌بندی کدینگ خط به صورت زیر وجود دارند:

  • Unti-Polar
  • Polar
  • Bipolar

انکودینگ تک‌قطبی (Uni-polar)[ویرایش]

طرح‌بندی انکودینگ تک‌قطبی از سطح ولتاژ سیگنال برای نمایش داده‌ها استفاده می‌کند. در این حالت برای نمایش مقدار باینری ۱، ولتاژ بالا انتقال می‌یابد و برای نمایش ۰ هیچ ولتاژی انتقال نمی‌یابد. این حالت به نام «Unipolar-Non-return-to-zero» نیز نامیده می‌شود، زیرا هیچ حالت میانی وجود ندارد و در هر یک از حالت‌ها یا ۰ یا ۱ نمایش می‌یابد.

انکودینگ قطبی (Polar)[ویرایش]

در طرح‌بندی انکودینگ قطبی از چندین سطح ولتاژ برای نمایش مقادیر باینری استفاده می‌شود. انکودینگ قطبی به چهار نوع امکان‌پذیر است:

  1. Polar Non-Return to Zero یا NRZ قطبی
  2. Return to Zero یا RZ
  3. Manchester
  4. Differential Manchester

انکودینگ دوقطبی (Bipolar)[ویرایش]

در روش انکودینگ دوقطبی از سه سطح ولتاژ به صورت مثبت، منفی و صفر استفاده می‌کنیم. ولتاژ صفر نماینده مقدار باینری ۰ و بیت ۱ نمایش‌دهنده تغییر ولتاژهای مثبت و منفی است.[۱]

  1. «انتقال دیجیتال در شبکه‌های کامپیوتری». دی ماه. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)