افسانه سیزیف

افسانه سیزیف یک مقاله فلسفی از آلبر کامو است.نسخه فرانسوی آن در سال 1942 با نام Le Mythe de Sisyphe منتشر گردید.ترجمه فارسی آن دو مرتبه توسط علی صدوقی و شهلا شریعتمداری (اسطوره سیزیف) منتشر شده است.

در این مقاله آلبر کامو برای اولین بار واژه ابزورد را به کار میبرد که بعدها الهام بخش گونه ای از تئاتر به نام تئاتر پوچی گردید که مارتین اسلین در کتابی به همین نام به توضیح آن پرداخته است.

سیزیف در اساطیر یونان بخاطر فاش کردن راز خدایگان محکوم شد تا تخته سنگی را به دوش گرفته و تا قله یک کوه حمل کند، اما همین که به قله میرسد، سنگ به پایین میغلتد و سیزیف باید دوباره این کار را انجام دهد.کامو میگوید پیروزی وی در آگاهی است.

سیزیف اثر تیتیان، 1549

خلاصه

مقاله شامل 4 فصل و یک ضمیمه است.

فصل 1: یک تعقل پوچ

کامو در این فصل میگوید تنها یک مسئله مهم فلسفی موجود است و آن خودکشی است.اینکه آیا زندگی ارزش دارد یا به زحمت زیستنش نمیارزد.فهمیدن این که این جهان پوچ است کار سختی نیست اما آیا این پوچی ما را به خودکشی رهنمون میسازد؟

فصل 4:افسانه سیزیف

در این بخش کامو ضمن تعریف داستان سیزیف، به توضیحاتی در باره ارتباط این داستان و زندگی انسان در این جهان می پردازد.وی سیزیف را قهرمان پوچ مینامد و میگوید هنگامی که سنگ سقوط میکند و سیزیف لحظه ای درنگ میکند و بر میگردد، این لحظه است که مرا به سیزیف علاقمند میکند زیرا وی به شکنجه خویش و پوچ بودن کارش آگاه است.

منابع

• ویکی پدیای انگلیسی
• افسانه سیزیف، آلبر کامو، علی صدوقی، تهران:نشر دنیای نو، 1382

جستارهای وابسته

• هیچ انگاری
• تئاتر پوچی

پیوند به بیرون

• قهرمان پوچ، (انگلیسی)