دئنا: تفاوت میان نسخهها
صفحهای جدید با ''''دئنا''' یا '''دین''' یا '''ایزدبانو دین'''، در آیین زرتشت و اساطیر ایرانی، نمود وج...' ایجاد کرد |
فارسی سازی ارقام |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''دئنا''' یا '''دین''' یا '''ایزدبانو دین'''، در [[آیین زرتشت]] و [[اساطیر ایرانی]]، نمود وجدان است و آدمی را توان آن |
'''دئنا''' یا '''دین''' یا '''ایزدبانو دین'''، در [[آیین زرتشت]] و [[اساطیر ایرانی]]، نمود وجدان است و آدمی را توان آن میبخشد که راه اهورایی را پی گیری کند. <ref> اساطیر ایران، جان راسل هینیلز، ترجمه: باجلان فرخی، چاپ دوم، صفحه: ۱۴۴ </ref> |
||
دئنا یک مفهوم زرتشتی است که نشانگر بینش و وحی |
دئنا یک مفهوم زرتشتی است که نشانگر بینش و وحی میباشد، و از این رو آن را، نمایندهٔ «وجدان» یا «دین»، به شمار آوردهاند. دئنا همچنین، نمایانگر نوعی الوهیت نیز در نظر گرفته شده و نام یکی از ایزدان آئین زرتشت نیز، محسوب میشود. <ref> مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی، بازبینی در ۱۳ اوت ۲۰۱۰ </ref> |
||
به روایت پورداوود، دین در ردیف سایر قوای باطنی آدمی، زیبایی روحانی و ایزدی و تشخص معنوی وی است و آن را آغاز و انجامی نیست.<ref> اساطیر ایران، جان راسل هینیلز، ترجمه: باجلان فرخی، چاپ دوم، صفحه: |
به روایت پورداوود، دین در ردیف سایر قوای باطنی آدمی، زیبایی روحانی و ایزدی و تشخص معنوی وی است و آن را آغاز و انجامی نیست.<ref> اساطیر ایران، جان راسل هینیلز، ترجمه: باجلان فرخی، چاپ دوم، صفحه: ۱۴۴ </ref> |
||
گل |
گل ویژهٔ ایزد دین، [[گل صد برگ]] است. |
||
== بررسی واژه == |
== بررسی واژه == |
||
کلمه دین در اوستا به صورت دئنا |
کلمه دین در اوستا به صورت دئنا آمدهاست و برگرفته از واژهٔ ''دا'' به معنای اندیشیدن و شناختن میباشد. ضمنا واژهٔ دهی نیز در سانسکریت از همین مادهاست. <ref> اساطیر ایران، جان راسل هینیلز، ترجمه: باجلان فرخی، چاپ دوم، صفحه: ۱۴۴ </ref> |
||
دئنا یک اسم |
دئنا یک اسم زنانهاست که ترجمه آن به معنای «آنچه که دیده و یا مشاهده میشود»، میباشد. در کتاب «دین زرتشتی : مقدمهای بر ایمان باستانی»، پیتر کلارک نشان دادهاست که این اصطلاح ممکن است با ریشه اوستایی «ده» یا «دی»، به معنای «به دست آوردن درک و فهم»، پیوند داشته باشد.<ref> مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی، بازبینی در ۱۳ اوت ۲۰۱۰ </ref> |
||
در اصطلاحات زبان اوستایی، |
در اصطلاحات زبان اوستایی، واژهٔ سه سیلابی ''دائنا'' در اوستایی گاتیک (مربوط به گاتها)، و واژهٔ دو سیلابی ''دنا'' در اوستایی جوانتر، تداوم یافتهاند تا به صورت کلمهٔ ''دن'' به [[فارسی میانه]] راه یافتهاند، در حالیکه معنای اوستایی این کلمه نیز همچنان حفظ گردیدهاست.<ref> مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی، بازبینی در ۱۳ اوت ۲۰۱۰ </ref> |
||
== در متون مقدس == |
== در متون مقدس == |
||
مفهوم دئنا در گاتها، که |
مفهوم دئنا در گاتها، که مجموعهای از هفده سروده هستند که ظاهرا توسط زرتشت سروده شدهاند، ذکر شدهاست. به نظر میرسد که از دئنا هم در گاتهای اهوناوائیتی و هم در گاتهای اوشتاوائیتی یاد شدهاست، و در هر دوی آنها، دئنا به نحوی از انحاء به پاداشی که مومنان در زندگی پس از مرگ دریافت خواهند کرد، وابسته دانسته شدهاست. با این حال، منابع مرتبط با دئنا به گاتها محدود میباشند، واین امر، ابهامات زیادی را در مورد طبیعت این مفهوم، باقی میگذارد. |
||
بعد از |
بعد از نوشتههای اوستایی، به توصیف مفهوم دئنا، بیشتر در منابعی همچون وندیداد برخورد میکنیم. وندیداد، دئنا را به صورت یک سایکوپمپ (هدایت کنندهٔ ارواح) به تصویر کشیدهاست، که ارواح خوب و خالص را به سرمنزل نغمهها و ترانهها، که همان بهشت زرتشتی است، هدایت میکند، در حالی که همو ارواح ستمکار را به سرمنزل دروغ، که جهنم یا محل عذاب کشیدن است، رهنمون میشود. دئنا، به شکل زنی ترسیم شده که لباسی فاخر و عالی با دوخت ظریف و ریز بر تن دارد و چند سگ نیز، او را همراهی میکنند. |
||
دئنا(که در فارسی مدرن و امروزی بدان دین گفته |
دئنا(که در فارسی مدرن و امروزی بدان دین گفته میشود) قانونی ابدی است، که از طریق ماترا-سپنتا («کلام مقدس») بر بشریت نازل شدهاست. دئنا همچنین به معنی مذهب، آئین، قانون، و حتی بعنوان ترجمهای از اصطلاح هندو و بودایی دارما مورد استفاده قرار گرفتهاست، کلمهای که اغلب به معنی انجام وظیفه و یا برقراری نظم اجتماعی، اجرای حق، و فضیلت نیز تفسیر شدهاست. دئنا در آئین زرتشت، بعنوان استعارهای از «راه یا مسیر»، توسط نوعی پارچه وال (چیت موصلی) [پارچهای نازک و بدن نما، که از آن لباسهای زنانه و پرده و...درست میکنند] که به صورت پیراهنی موسوم به سدره دوخته میشود، مشخص میگردد، و همچنین بعنوان استعارهای از «مسیر خوب / راه مقدس»، به صورت یک کمربند ۷۲ تکه، موسوم به کشتی، که بدان «راه یاب» گویند، نمایان میشود. |
||
== |
== متنهای مربوط == |
||
در یسنا |
در یسنا ۳۱، پارههای ۱۱ و ۱۲ آمدهاست: |
||
{{نقل قول|هنگامی که تو در روز نخست، جهان مادّی و دئنا را از پرتو منش و فرد خویش ساختی، هنگامی که تو جهان را به خلعت هستی بیاراستی، هنگامی که تو کردار و گفتار را بیافریدی، تا هرکس به آرزو و |
{{نقل قول|هنگامی که تو در روز نخست، جهان مادّی و دئنا را از پرتو منش و فرد خویش ساختی، هنگامی که تو جهان را به خلعت هستی بیاراستی، هنگامی که تو کردار و گفتار را بیافریدی، تا هرکس به آرزو و ارادهٔ خویش به کار انتخاب بپردازد، از همان هنگام این یک با سخن سنجیده و دیگری با گفتار نکوهیده، چه دانا و چه نادان، هریک به فراخور دل و جان خود، آواز خویش بلند میکند....}} |
||
در فرگرد |
در فرگرد ۱۹، فقرات ۲۷ تا ۳۰، از تجسم اعمال در روز واپسین چنین سخن رفتهاست: |
||
{{نقل قول|چون در صبح چهارم پس از وفات، روان نیکوکار یا گناهکار از بدن جدا شده و به پل چینوت رسد، در آنجا، دیو ویزرش، روان مرد دروغ پرست ِ دیویسنا را به زنجیر بندد، آن گاه دختر نازنین و زیبا و آزاده نژاد و خوش اندام [که همانا ایزد دین است]، روی کند و روان گناهکار را به مغاک تیره کشاند و روان نیکوکار را از پل چینوت و از زیر کوه هرا گذرانیده، به ساحت ایزدان معنوی آرام دهد.}} |
{{نقل قول|چون در صبح چهارم پس از وفات، روان نیکوکار یا گناهکار از بدن جدا شده و به پل چینوت رسد، در آنجا، دیو ویزرش، روان مرد دروغ پرست ِ دیویسنا را به زنجیر بندد، آن گاه دختر نازنین و زیبا و آزاده نژاد و خوش اندام [که همانا ایزد دین است]، روی کند و روان گناهکار را به مغاک تیره کشاند و روان نیکوکار را از پل چینوت و از زیر کوه هرا گذرانیده، به ساحت ایزدان معنوی آرام دهد.}} |
||
در دینکرد |
در دینکرد آمدهاست که: |
||
{{نقل قول|دین به هیأت دختری خوب چهر، یا به صورت زنی زشت چهره درآمده و روان را به سوی بهشت یا دوزخ رهنمون گردد.}} <ref> اساطیر ایران، جان راسل هینیلز، ترجمه: باجلان فرخی، چاپ دوم، صفحه: |
{{نقل قول|دین به هیأت دختری خوب چهر، یا به صورت زنی زشت چهره درآمده و روان را به سوی بهشت یا دوزخ رهنمون گردد.}} <ref> اساطیر ایران، جان راسل هینیلز، ترجمه: باجلان فرخی، چاپ دوم، صفحه: ۱۴۴ </ref> |
||
== |
== پانویسها == |
||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
||
نسخهٔ ۱۳ اوت ۲۰۱۰، ساعت ۱۵:۱۴
دئنا یا دین یا ایزدبانو دین، در آیین زرتشت و اساطیر ایرانی، نمود وجدان است و آدمی را توان آن میبخشد که راه اهورایی را پی گیری کند. [۱]
دئنا یک مفهوم زرتشتی است که نشانگر بینش و وحی میباشد، و از این رو آن را، نمایندهٔ «وجدان» یا «دین»، به شمار آوردهاند. دئنا همچنین، نمایانگر نوعی الوهیت نیز در نظر گرفته شده و نام یکی از ایزدان آئین زرتشت نیز، محسوب میشود. [۲]
به روایت پورداوود، دین در ردیف سایر قوای باطنی آدمی، زیبایی روحانی و ایزدی و تشخص معنوی وی است و آن را آغاز و انجامی نیست.[۳]
گل ویژهٔ ایزد دین، گل صد برگ است.
بررسی واژه
کلمه دین در اوستا به صورت دئنا آمدهاست و برگرفته از واژهٔ دا به معنای اندیشیدن و شناختن میباشد. ضمنا واژهٔ دهی نیز در سانسکریت از همین مادهاست. [۴]
دئنا یک اسم زنانهاست که ترجمه آن به معنای «آنچه که دیده و یا مشاهده میشود»، میباشد. در کتاب «دین زرتشتی : مقدمهای بر ایمان باستانی»، پیتر کلارک نشان دادهاست که این اصطلاح ممکن است با ریشه اوستایی «ده» یا «دی»، به معنای «به دست آوردن درک و فهم»، پیوند داشته باشد.[۵]
در اصطلاحات زبان اوستایی، واژهٔ سه سیلابی دائنا در اوستایی گاتیک (مربوط به گاتها)، و واژهٔ دو سیلابی دنا در اوستایی جوانتر، تداوم یافتهاند تا به صورت کلمهٔ دن به فارسی میانه راه یافتهاند، در حالیکه معنای اوستایی این کلمه نیز همچنان حفظ گردیدهاست.[۶]
در متون مقدس
مفهوم دئنا در گاتها، که مجموعهای از هفده سروده هستند که ظاهرا توسط زرتشت سروده شدهاند، ذکر شدهاست. به نظر میرسد که از دئنا هم در گاتهای اهوناوائیتی و هم در گاتهای اوشتاوائیتی یاد شدهاست، و در هر دوی آنها، دئنا به نحوی از انحاء به پاداشی که مومنان در زندگی پس از مرگ دریافت خواهند کرد، وابسته دانسته شدهاست. با این حال، منابع مرتبط با دئنا به گاتها محدود میباشند، واین امر، ابهامات زیادی را در مورد طبیعت این مفهوم، باقی میگذارد.
بعد از نوشتههای اوستایی، به توصیف مفهوم دئنا، بیشتر در منابعی همچون وندیداد برخورد میکنیم. وندیداد، دئنا را به صورت یک سایکوپمپ (هدایت کنندهٔ ارواح) به تصویر کشیدهاست، که ارواح خوب و خالص را به سرمنزل نغمهها و ترانهها، که همان بهشت زرتشتی است، هدایت میکند، در حالی که همو ارواح ستمکار را به سرمنزل دروغ، که جهنم یا محل عذاب کشیدن است، رهنمون میشود. دئنا، به شکل زنی ترسیم شده که لباسی فاخر و عالی با دوخت ظریف و ریز بر تن دارد و چند سگ نیز، او را همراهی میکنند.
دئنا(که در فارسی مدرن و امروزی بدان دین گفته میشود) قانونی ابدی است، که از طریق ماترا-سپنتا («کلام مقدس») بر بشریت نازل شدهاست. دئنا همچنین به معنی مذهب، آئین، قانون، و حتی بعنوان ترجمهای از اصطلاح هندو و بودایی دارما مورد استفاده قرار گرفتهاست، کلمهای که اغلب به معنی انجام وظیفه و یا برقراری نظم اجتماعی، اجرای حق، و فضیلت نیز تفسیر شدهاست. دئنا در آئین زرتشت، بعنوان استعارهای از «راه یا مسیر»، توسط نوعی پارچه وال (چیت موصلی) [پارچهای نازک و بدن نما، که از آن لباسهای زنانه و پرده و...درست میکنند] که به صورت پیراهنی موسوم به سدره دوخته میشود، مشخص میگردد، و همچنین بعنوان استعارهای از «مسیر خوب / راه مقدس»، به صورت یک کمربند ۷۲ تکه، موسوم به کشتی، که بدان «راه یاب» گویند، نمایان میشود.
متنهای مربوط
در یسنا ۳۱، پارههای ۱۱ و ۱۲ آمدهاست:
هنگامی که تو در روز نخست، جهان مادّی و دئنا را از پرتو منش و فرد خویش ساختی، هنگامی که تو جهان را به خلعت هستی بیاراستی، هنگامی که تو کردار و گفتار را بیافریدی، تا هرکس به آرزو و ارادهٔ خویش به کار انتخاب بپردازد، از همان هنگام این یک با سخن سنجیده و دیگری با گفتار نکوهیده، چه دانا و چه نادان، هریک به فراخور دل و جان خود، آواز خویش بلند میکند....
در فرگرد ۱۹، فقرات ۲۷ تا ۳۰، از تجسم اعمال در روز واپسین چنین سخن رفتهاست:
چون در صبح چهارم پس از وفات، روان نیکوکار یا گناهکار از بدن جدا شده و به پل چینوت رسد، در آنجا، دیو ویزرش، روان مرد دروغ پرست ِ دیویسنا را به زنجیر بندد، آن گاه دختر نازنین و زیبا و آزاده نژاد و خوش اندام [که همانا ایزد دین است]، روی کند و روان گناهکار را به مغاک تیره کشاند و روان نیکوکار را از پل چینوت و از زیر کوه هرا گذرانیده، به ساحت ایزدان معنوی آرام دهد.
در دینکرد آمدهاست که:
دین به هیأت دختری خوب چهر، یا به صورت زنی زشت چهره درآمده و روان را به سوی بهشت یا دوزخ رهنمون گردد.
پانویسها
- ↑ اساطیر ایران، جان راسل هینیلز، ترجمه: باجلان فرخی، چاپ دوم، صفحه: ۱۴۴
- ↑ مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی، بازبینی در ۱۳ اوت ۲۰۱۰
- ↑ اساطیر ایران، جان راسل هینیلز، ترجمه: باجلان فرخی، چاپ دوم، صفحه: ۱۴۴
- ↑ اساطیر ایران، جان راسل هینیلز، ترجمه: باجلان فرخی، چاپ دوم، صفحه: ۱۴۴
- ↑ مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی، بازبینی در ۱۳ اوت ۲۰۱۰
- ↑ مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی، بازبینی در ۱۳ اوت ۲۰۱۰
- ↑ اساطیر ایران، جان راسل هینیلز، ترجمه: باجلان فرخی، چاپ دوم، صفحه: ۱۴۴
منبع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Daena». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۳ اوت ۲۰۱۰.