حق پناهندگی: تفاوت میان نسخه‌ها
گسترش / کنوانسیون/ افزودن منابع |
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباهیاب]]: موثر⟸مؤثر |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
</ref> |
</ref> |
||
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد به عنوان "نگهبان" کنوانسیون 1951 و پروتکل 1967 آن عمل می کند. |
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد به عنوان "نگهبان" کنوانسیون 1951 و پروتکل 1967 آن عمل می کند. |
||
اعطای پناهندگی ممکن است در برخی کشورها تابع شرایط سنگینی باشد و راه حل تفاهم آمیز این مشکل سازمان ملل است که در همکاری بین المللی انجام می‌دهد و با توجه به اینکه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد از وظیفه نظارت بر کنوانسیون های بین المللی برای حمایت از پناهندگان برخوردار است تشخیص می دهد که هماهنگی |
اعطای پناهندگی ممکن است در برخی کشورها تابع شرایط سنگینی باشد و راه حل تفاهم آمیز این مشکل سازمان ملل است که در همکاری بین المللی انجام می‌دهد و با توجه به اینکه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد از وظیفه نظارت بر کنوانسیون های بین المللی برای حمایت از پناهندگان برخوردار است تشخیص می دهد که هماهنگی مؤثر اقدامات مقابله با این مشکل نیاز به همکاری دولت ها با کمیسیون عالی دارد. <ref>[http://www.ohchr.org/EN/ProfessionalInterest/Pages/StatusOfRefugees.aspx Convention relating to the Status of Refugees]</ref> |
||
== جستارهای وابسته == |
== جستارهای وابسته == |
||
نسخهٔ ۱۴ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۹:۰۵
حق پناهندگی (انگلیسی: Right of asylum)؛ (برخی اوقات حق پناهندگی سیاسی گفته می‌شود و واژه آن در یونان باستان ἄσυλον نامیده می‌شد) یک مفهوم حقوقی کهن است در مورد فردی که در کشور خود مورد آزار و اذیت قرار گرفته.
تعریف کهن
هرگاه فردی در کشور خود مورد آزار و اذیت قرار گرفته باشد، این فرد ممکن است هنگامیکه در قلمرو دیگری تحت حفاظت دولت یا مقامات کلیسایی درقرون وسطی قرار گیرد، از حق پناهجویی برخوردار شود. این حق که پیش از این توسط مصری‌ها، یونانیان و عبریان به رسمیت شناخته شده بود، بعدها جزو سنت غربی‌ها شد. رنه دکارت، فیلسوف، ریاضی‌دان و فیزیک‌دان بزرگ عصر رنسانس به هلند گریخت، ولتر از نام‌دارترین فیلسوفان و نویسندگان فرانسوی به انگلیس و توماس هابز فیلسوف انگلیسی به فرانسه فرار کرد، زیرا هر کشوری محافظت برخی از خارجیان تحت تعقیب را می‌پذیرفت. مصری‌ها، یونانی‌ها و عبریان «حق پناهندگی» مذهبی را به رسمیت شناختند و از مجرمان (کسانی که متهم به جرم و جنایت شده بودند) در حدی به لحاظ قانونی محافظت می‌کردند.
کنوانسیون پناهندگان ۱۹۵۱ (تعریف معاصر)
کنوانسیون پناهندگان ۱۹۵۱ اسناد قانونی اصلی است برای به رسمیت شناختن حق پناهندگی که اولا با تصویب ۱۴۵ کشور عضو، اصطلاح پناهنده را تعریف می‌کند و ضمن مشخص کردن حقوق افراد آواره تعهدات قانونی دولتها برای محافظت از آنها را مشخص می‌کند. اصل کلیدی اصل نان رفولمان (عدم اخراج) است یعنی هیچ دولتی نمی‌تواند پناهنده‌ای را به کشور مبدأ که جان پناهنده در معرض خطر قرار می‌گیرد، بازگرداند. این در حال حاضر به عنوان قاعده ای از قوانین عام بین‌المللی محسوب می‌شود. در این حالت برخی دولتها مبنا و پایه نان رفولمان را که در تعارض با حاکمیت دولت متبوعشان است و مانع می‌شود تا هر خارجی غیرقانونی را اخراج کنند، نادیده می‌گیرند.[۱] کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد به عنوان "نگهبان" کنوانسیون 1951 و پروتکل 1967 آن عمل می کند. اعطای پناهندگی ممکن است در برخی کشورها تابع شرایط سنگینی باشد و راه حل تفاهم آمیز این مشکل سازمان ملل است که در همکاری بین المللی انجام می‌دهد و با توجه به اینکه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد از وظیفه نظارت بر کنوانسیون های بین المللی برای حمایت از پناهندگان برخوردار است تشخیص می دهد که هماهنگی مؤثر اقدامات مقابله با این مشکل نیاز به همکاری دولت ها با کمیسیون عالی دارد. [۲]
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Right of asylum». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ دسامبر ۲۰۱۷.
پیوند به بیرون
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ حق پناهندگی موجود است. |
