خودکاری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''خودکاری''' شیوهٔ آفرینش نقاشی و طراحی است که طی آن، هنرمند می‌کوشد بر هرگونه مهار عقلی و [[ضمیر آگاه]] بر حرکات دست خود فایق آید و اجازه دهد که [[ضمیر نیمه‌آگاه]] وی راهبر [[کنش هنری]] او باشد. خودکاری در حد تکامل‌یافتهٔ خود، به ویژه، به کارهای [[سورئالیسم|سورئالیست‌ها]] و [[اکسپرسیونیسم انتزاعی|اکسپرسیونیست‌های انتزاعی]] قابل اطلاق است. در پیوند با کار [[نقاش کنشی|نقاشان کنشی]] همچون [[جکسن پولاک]]، خودکاری در اصل تمامی فرایند آفرینش اثر را شامل می‌گردد، ولی در خصوص کار سورئالیست‌ها، پس از آن‌که تصویر، فرم، یا بافت جالبی در ذهن هنرمند شکل می‌گیرد، بقیه فرایند آفرینش به هدایت [[ضمیر آگاه]] و نظارت عقلانی دنبال می‌شود.
'''خودکاری''' شیوهٔ آفرینش نقاشی و طراحی است که طی آن، هنرمند می‌کوشد بر هرگونه مهار عقلی و [[ضمیر آگاه]] بر حرکات دست خود فایق آید و اجازه دهد که [[ضمیر نیمه‌آگاه]] وی راهبر [[کنش هنری]] او باشد. خودکاری در حد تکامل‌یافتهٔ خود، به ویژه، به کارهای [[سورئالیسم|سورئالیست‌ها]] و [[اکسپرسیونیسم انتزاعی|اکسپرسیونیست‌های انتزاعی]] قابل اطلاق است. در پیوند با کار [[نقاش کنشی|نقاشان کنشی]] همچون [[جکسون پولاک]]، خودکاری در اصل تمامی فرایند آفرینش اثر را شامل می‌گردد، ولی در خصوص کار سورئالیست‌ها، پس از آن‌که تصویر، فرم، یا بافت جالبی در ذهن هنرمند شکل می‌گیرد، بقیه فرایند آفرینش به هدایت [[ضمیر آگاه]] و نظارت عقلانی دنبال می‌شود.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۵ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۲:۳۷

خودکاری شیوهٔ آفرینش نقاشی و طراحی است که طی آن، هنرمند می‌کوشد بر هرگونه مهار عقلی و ضمیر آگاه بر حرکات دست خود فایق آید و اجازه دهد که ضمیر نیمه‌آگاه وی راهبر کنش هنری او باشد. خودکاری در حد تکامل‌یافتهٔ خود، به ویژه، به کارهای سورئالیست‌ها و اکسپرسیونیست‌های انتزاعی قابل اطلاق است. در پیوند با کار نقاشان کنشی همچون جکسون پولاک، خودکاری در اصل تمامی فرایند آفرینش اثر را شامل می‌گردد، ولی در خصوص کار سورئالیست‌ها، پس از آن‌که تصویر، فرم، یا بافت جالبی در ذهن هنرمند شکل می‌گیرد، بقیه فرایند آفرینش به هدایت ضمیر آگاه و نظارت عقلانی دنبال می‌شود.

منابع

  • هنر مدرن، نوربرت لینتن، ترجمهٔ علی رامین، نشر نی، چاپ سوم ۱۳۸۶