رساله الهی سیاسی (اسپینوزا): تفاوت میان نسخهها
قلی زادگان (بحث | مشارکتها) جز ویرایش به وسیلهٔ ابزار خودکار ابرابزار |
قلی زادگان (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
== منابع == |
== منابع == |
||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
||
{{باروخ اسپینوزا}} |
|||
[[رده:ادبیات فلسفه دین]] |
[[رده:ادبیات فلسفه دین]] |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۲:۱۵
رساله الهی سیاسی یارساله الهیات و سیاست(به انگلیسی:Theologico-Political Treatise، به لاتین:Tractatus Theologico-Politicus)کتابی از اسپینوزا در زمینه فلسفه سیاسی و الهیات است که در ۱۶۶۵ در وربورگ نوشته شد و در سال ۱۶۷۰ بدون نام منتشر شد (به دلیل ترس از محتوا). موضوع کتاب نقادی کتاب مقدس است و بسیار جنجال برانگیز بوده وهست. جزو کتابهای ممنوعهٔ زمان خود بودولی رسماً چهار سال بعد ممنوع شد. رساله الهی سیاسی، اثری بسیار مهم و تاثیر گذار بر روشنفکران بعد خود بود. برای انشار آن خوانندگان صفحهٔ اول آن را که دارای عنوان آن بود عوض میکردند و به جای آن عنوانی طبی یا تاریخی بر آن میگذاشتند تا شناسایی نشود. کتابهای زیادی در رد آن نوشته شده است.[۱] از مطالب ترجمه شده این کتاب:
ترس خرافه را میپروراند. اشخاص ضعیف و حریص از روی بد بختی از عبادت استفاده میکنند واشکهای زنانه میریزند تا از خداوند درخواست کمک کنند. تجمل و تشریفات دردین قرار داده شده ان تا ذهن انسان را با تعصبات مسدود کنند و برای عقل جایی نمیماند که حتی اندکی شک کند. فراموش نکنید که عقل بازیچه الهیات نیست.
او دین را دستمال رازهای مضحک مینامد که اشخاصی را به خود جلب میکند که عقل را تحقیر میکنند. او در مقابل این پرسش که یهودیان قوم برگزیده خداوند هستند، میگوید:این اعتقاد بی معناست. هرکس با خواندن صادقانه قوانین موسی متوجه میشود خداوند فقط با انتخاب سرزمینی کوچک که در آن در صلح و صفا زندگی کنند به آنان عنایت داشتهاند.
او در مقابل این پرسش که متون مقدس کلام خداند هستند، مینویسد:کتاب مقدس صرفاً شامل حقیقت روحانی-یعنی تمربن عدالت و نیکوکاری-است، نه حقایق زمینیونیز اصرار میکنند همه کسانی که قوانین دنیوی را (مثلاً در جایی او قوانین سخت گیرانه استنتاج شده حکومتی یا اجتماعی یهودیت از تورات را زیر سوال میبرد و میگوید اینها استعاره هستند) در کتاب مقدس پیدا میکنند یادر اشتباهاند یاخودخواه.[۲]مثلاً او رفتار خیلیها سعی میکنند قوانی علمی را از کتاب مقدس پیدا کنند که در اسلام هم این مسئله وجود دارند را اشتباه میداند. انشتین نیز به عنوان کسی که بارها در مقابل این تفسیر هاب علمی-دینی قرار گرفته میگوید:متن علمی نهایی استنتاج شده در نهایت به همه چیز شباهت دارد غیر از کتاب مقدسی که از آن استنتاج شده! در اصل این هاجهت داری شدهاند.)
او مقدمه را با یک اخطار به پایان میرساند:من از بسیای از افراد میخواهم کتاب مرا نخوانند:توده بی سواد و خرافاتی که فکر میکنند که عقل چیزی جز بازیچه الهیات نیست، از این کتاب چیزی نمیفهمند. درواقع شاید ایمانشان آشفته گردد.[۳](با این حساب اونیز مانند گالیه، علم را سکولار میکنند.) این کتاب که شهرت جهانی دارد تا کنون کامل به فارسی ترجمه نشده است.(با توجه به محتوا تعجبی هم ندارد!)
در مورد سیاست و حکومت
هدف نهایی حکومت نه تسلط بر مردم باید باشد نه محدود ساختن آنان از راه ترس و وحشت؛ و نه وادار کردن آنان به اطاعت، بلکه باید هدف آن آزاد ساختن مردم از ترس باشد تا بتوانند در بیشترین امنیت ممکن زندگی کنند. به عبارت دیگر، باید حق طبیعی انسانها به زنده بودن مورد حمایت قرار داد تا با اطمینان کامل و بدون اینکه بر خود یا بر همسایه خودزیان وارد سازند زندگی کنند. هدف نهایی حکومت این نیست که انسان را از موجودی صاحب خرد و اندیشه به چهارپایی لایعقل (بدون فکر) یا عرو سک خیمه شب بازی مبدل کند، بلکه باید آنها را چنان آماده سازد که روح و جسمشان را در امنیت تمام بپرورند و عقل خود را به کار ببندند و نگذارند که قدرت مردم در راه کینه جویی و خشم و فریب مصرف شود و نه معروض رشک و ستم واقع شود. در واقع غرض و هدف اصلی حکومت همانا آزادی است.[۴]
رساله الهی سیاسی فصل ۲۰
با توجه به محتوا حتی بخش سیاست که متعادل تر از بخش الهیات هست هم در داخل ایران به فارسی ترجمه نشده و فقط بخشهایی از آن توسط برخی احزاب آزادی خواه اپوزیسیون آن هم فقط قسمتی محدود از آن را ترجمه کردهاند که در پیوند به بیرون میتوانید مشاهده کنید.
پیوند به بیرون
منابع
- ↑ مقدمه اخلاق به قلم محسن جهانگیری، چاپ 1390، مرکز نشر دانشگاهی
- ↑ مسئله اسپینوزا نوشته اروین د. یالوم، ترجمه حسین کاظمی، چاپ اول، ص198
- ↑ مسئله اسپینوزا نوشته اروین د. یالوم، ترجمه حسین کاظمی، چاپ اول، ص199
- ↑ اشنایی با اسپونوزا(spinoza in 90 minutes) ترجمه شهرام حمزهای نویسنده:پل استراترن (از استادان ریاضی یکی از دانشگاه بریتانیا)، چاپ علامه حلی، چاپ1389 ص68