هسو فو
هسو فو (Xu Fu)،[۱] شیمیدان و کاوشگر چینی بود. او ۲۵۵ سال پیش از میلاد در چی، یک ایالت باستانی چینی متولد شد و میان ۱۹۵ تا ۱۵۵ سال پیش از میلاد چشم از جهان فروبست. او به عنوان ساحر در دربار دودمان چین خدمت می‌کرد و دو بار توسط چین شی هوانگ برای جستجوی اکسیر حیات به دریاهای شرقی اعزام شد.[۲] هر دو سفر او میان ۲۱۹ تا ۲۱۰ سال پیش از میلاد انجام شدند. گفته می‌شود، ناوگان او شامل شصت کرجی، سربازان و خدمهٔ کشتی، سه هزار پسر و سه هزار دختر و پیشه‌وران زمینه‌های مختلف بوده‌است. وی پس از آن که با کشتی عازم سفر دوم شد، هرگز بازنگشت.[۳]
سفر دریایی
[ویرایش]فرمانروای دودمان چین، چین شی هوانگ که از مرگ می‌هراسید و به دنبال راهی برای زندگی جاودان بود، وظیفهٔ یافتن اکسیر جاودانگی را به هسو فو سپرد. هسو فو ۲۱۹ سال پیش از میلاد به همراه سه‌هزار پسر و دختر باکره به راه افتاد تا اکسیر حیات را از نامیراهای کوه پنگلای، مانند آنقی شنگ، پس بگیرد که ظاهراً جادوگری با هزار سال سن بوده‌است. زو چندین سال در دریاها جستجو کرد اما کوه را نیافت. ۲۱۰ سال پیش از میلاد هنگامی که چین شی هوانگ از او پاسخ طلبید، ادعا کرد یک موجود دریایی غول‌پیکر راه را مسدود کرده و درخواست داد کماندارانی برای نابودی آن روانه شوند. چین شی هوانگ درخواست او را پذیرفت و کماندارانی را برای کشتن آن ماهی غول‌آسا اعزام کرد. پس از آن زو بار دیگر سفر آغاز کرد اما این بار بازنگشت. در آثار ثبتی تاریخنگاران بزرگ آمده‌است که او به مکانی با جلگه‌های پست و مرداب‌های وسیع آمد و ادعای پادشاهی کرد تا هرگز بازنگردد.
متون تاریخی بعد از آن دوره در مورد مقصد نهایی زو مبهم هستند. در یادداشت‌های سه پادشاهی و کتاب تاریخ هان متاخر و نیز گوادی ژی، هر سه، آمده که او به «دانژو» رفته اما مکان تقریبی دانژو ناشناخته است. سرانجام بیش از ۱۱۰۰ سال بعد از آخرین سفر دریایی هسو فو، راهبی به نام ییچو طی حاکمیت ژوی بعدی (سال ۹۵۱ تا ۹۶۰ میلادی)، دورهٔ پنج سلسله و ده پادشاهی، در مورد مقصد او نوشت که هسو فو در ژاپن به سر می‌برده و کوه فوجی را پنگلای نامیده‌است. شواهد مربوط به «افسانهٔ هسو فوی ژاپن» در بسیاری از الواح ثبت شده‌است.
میراث
[ویرایش]گفته می‌شود زو فناوری‌های کشاورزی و دانش جدیدی را ارائه کرده‌است که کیفیت زندگی ژاپنی‌های باستان را بهبود بخشیده‌است. همچنین گفته‌اند که او گیاهان و فناوری‌های جدید بسیاری را معرفی کرده‌است هرچند که سال‌ها بعد چنین متونی ثبت شده‌اند. القاب رب‌النوع زرع، رب‌النوع طب و رب‌النوع ابریشم به دلیل چنین دستاوردهایی به او نسبت داده شده‌است. معابد و لوحه-های بسیاری از هسو فو در اطراف ژاپن یافت می‌شوند. در شوژو مؤسسهٔ پژوهشی هسو فو وابسته به کالج معلمین شوژو وجود دارد.
یک تاریخ‌دان ژاپنی به‌نام اینو اوکیفو معتقد بود که، امپراتور جینموی ژاپن همان هسو فو است.[۴] دورهٔ یایویی تقریباً با ورود فرضی هسو فو همزمان است.[۵]
شخصیت افسانه‌ای هسو فو که در داستان‌های مصور ماورل کامیکس ظاهر می‌شود، بر همین اساس شکل گرفته‌است.[۶]
اشاره شده‌است که فرانک ژانگ یکی از شخصیت‌های اصلی ریک ریوردن در سریال قهرمانان المپ از نوادگان زو است.
بوستان جوفوکو در شینگو، استان واکایاما وقف هسو فو شده‌است.[۷]
میراث در ژاپن
[ویرایش]بر اساس رسوم شهر ساگا در استان ساگا، هنگامی که هسو فو به دریای آری‌آکه آمد، تصمیم گرفت پیاله‌ای را در آب شناور کند و به ساحلی برود که پیاله از آن وارد خشکی می‌شود. بر طبق همین رسم، نام مقصد او را «بوبای» گذاشته‌اند که معنای لغوی آن «پیالهٔ شناور» است.
گفته می‌شود هسو فو به قلهٔ کوه کینریو دست یافته و در آنجا زاهدی را ملاقات کرده‌است و اکسیر حیات جاودان را به دست آورده‌است. همچنین می‌گویند اکسیر از گیاهی به نام فوروفوکی ساخته شده‌است که امروزه همچنان در کوه کینریو می‌روید. نام «فوروفوکی» از کلمهٔ «فوروفوشی» به معنای «نه پیر شو و نه بمیر» در ژاپنی گرفته شده‌است.[۸]
در اکتبر ۲۰۰۸، سمپوزیوم بین‌المللی هسو فوی ساگا در شهر ساگا برگزار شد. پژوهشگران بسیاری از ژاپن، سرزمین اصلی چین، تایوان و کره جنوبی در این سمپوزیوم شرکت کرده‌اند و بیانیه‌هایی ارائه داده‌اند. همچنین سخنرانی‌ای در ارتباط یوشینوگاری ایراد شد.[۹]
تاریخ‌گرایی
[ویرایش]برخی از پژوهشگران امروزی افسانهٔ هسو فو را به لحاظ تاریخی محتمل می‌دانند. در حالی که سایر پژوهشگران معتقدند این داستان تناقض‌های بی‌شماری دارد و هیچ‌گونه مدرک متقاعدکننده‌ای دال بر حقیقی بودن آن موجود نیست.[۱۰] پژوهش‌های علم ژنتیک نشان می‌دهد که مردمان ژاپنی مخلوط ژنتیکی مردمان جومون بومی و مردمان یایویی مهاجم هستند.[۱۱] مردمان جومون در حدود ۱۴ هزار سال پیش از میلاد مسیح در دوران پارینه‌سنگی از جنوب شرق آسیا و مردمان یایویی حدود هزار سال پیش از میلاد از شمال شرق آسیا به مجمع الجزایر ژاپن مهاجرت کردند.[۱۲] از آنجاییکه دودمان چین ۲۲۰ سال پیش از میلاد تأسیس شده بود،[۱۳] سفر دریایی هسو فو پس از استقرار مردمان یایویی و جومون در ژاپن بوده‌است. در سال‌های میان دورهٔ جومون تا دورهٔ یایویی جمعیت ژاپن چهارمیلیون نفر افزایش یافت. کشت برنج در آن زمان توسط یک جامعهٔ زراعی مرسوم شده بود.[۱۴] همراهان هسو فو شامل سه هزار بچه برای آنکه بر میلیون‌ها نفر از مردمان یایویی و جومون نفوذ یا تسلط پیدا کنند، بسیار کوچک و بی تجربه به نظر می‌رسیدند. اگر هسو فو در ژاپن مستقر شده باشد، ژاپنی‌ها احتمالاً باید به یکی از گونه‌های چینی صحبت کنند. در حالی که زبان ژاپنی به لحاظ زبان‌شناسی هیچ رابطهٔ ژنتیکی‌ای با زبان چینی ندارد، بلکه متعلق به خانوادهٔ متفاوتی از زبان‌ها به نام زبان‌های ژاپنی است.[۱۰][۱۵] مذهب ملی ژاپنی به نام کو-شینتو زنده‌انگاری متنوعی از دورهٔ جومون یعنی قبل از دوران هسو فو است. به علاوه هیچ نوشته‌ای وجود ندارد که روشن کند، هسو فو در کدام مکان از میان رفته یا اینکه همچنان زنده است. کوجیکی و نیهون شوکی فاقد جزئیات مربوط به هسو فو هستند و داستان‌های مکتوب در مورد هسو فو حداقل صد سال بعد از ناپدید شدن او به وجود آمدند.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Note: Not to be confused with the character 市
- ↑ Lee, Khoon Choy Lee. Choy, Lee K. (1995). Japan--between Myth and Reality: Between Myth and Reality. World Scientific publishing. ISBN 981-02-1865-6, ISBN 978-981-02-1865-2.
- ↑ Liu, Hong. The Chinese Overseas: Routledge Library of Modern China. Published by Taylor & Francis، (2006). ISBN 0-415-33859-X، 9780415338592.
- ↑ Liu, Hong. The Chinese Overseas: Routledge Library of Modern China. Published by Taylor & Francis، (2006). ISBN 0-415-33859-X.
- ↑ Lee, Khoon Choy Lee. Choy, Lee K. (1995). Japan--between Myth and Reality: Between Myth and Reality. World Scientific publishing. ISBN 981-02-1865-6.
- ↑ Jonathan Maberry (w), Phil Winslade (a). "Part 3" Captain America: Hail Hydra 3 (May 2011), New York City: Marvel Comics
- ↑ "Jofuku Park | Wakayama Attractions | Travel Japan | JNTO".
- ↑ "Legend of Xu Fu". Saga Trip Genius. Retrieved 2020-10-03.
- ↑ "徐福国際シンポジウム". inoues.net. Archived from the original on 1 December 2022. Retrieved 2020-10-03.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Major, John S. (1978). "Christy G. TurnerII, "Dental Evidence on the Origins of the Ainu and Japanese. " Science193 (3 091976):911–913. - Marvin J. Allison, "Paleopathology in Peru". Natural History88.2 (02, 1978):74–82". Early China. 4: 78–79. doi:10.1017/S0362502800005988.
- ↑ Hideaki Kanzawa-Kiriyama; Kirill Kryukov; Timothy A Jinam; Kazuyoshi Hosomichi; Aiko Saso; Gen Suwa; Shintaroh Ueda; Minoru Yoneda; Atsushi Tajima; Ken-ichi Shinoda; Ituro Inoue; Naruya Saitou1 (February 2017). "A partial nuclear genome of the Jomons who lived 3000 years ago in Fukushima, Japan". Journal of Human Genetics. 62 (2): 213–221. doi:10.1038/jhg.2016.110. PMC 5285490. PMID 27581845.
- ↑ Nanta, Arnaud (2008). "Physical Anthropology and the Reconstruction of Japanese Identity in Postcolonial Japan". Social Science Japan Journal. 11 (1): 29–47. doi:10.1093/ssjj/jyn019. Retrieved January 3, 2011.
- ↑ Taagepera, Rein (1979). "Size and Duration of Empires: Growth-Decline Curves, 600 B.C. to 600 A.D". Social Science History. 3 (3/4): 121. doi:10.2307/1170959. JSTOR 1170959.
- ↑ Mizoguchi, Koji (2013). The Archaeology of Japan: From the Earliest Rice Farming Villages to the Rise of the State. Cambridge University Press. p. 119. ISBN 978-0-521-88490-7.
- ↑ Deal, William E. (2005). Handbook to Life in Medieval and Early Modern Japan. Infobase Publishing. p. 242. ISBN 978-0-8160-7485-3.
Japanese has no genetic affiliation with Chinese, but neither does it have any clear affiliation with any other language.
پیوند به بیرون
[ویرایش]| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
