پرش به محتوا

میرنجات اصفهانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نجات اصفهانی
نام اصلی
میرزا سید عبدالعادل اصفهانی
زادهدهدشت
درگذشته۱۱۲۲ هجری قمری
اصفهان
آرامگاهاصفهان
زمینه کاریشعر
ملیتایرانی
دورهصفویه
سبک نوشتاریسبک هندی
دیوان اشعاردیوان نجات اصفهانی
استادصائب تبریزی - وحید قزوینی
تأثیرپذیرفته ازصائب تبریزی - وحید قزوینی
پدر و مادرمیرزا محمد مؤمن حسینی مستوفی

میرزا عبدالعادل اصفهانی (؟ - ۱۱۲۲) متخلص به نجات شاعر پارسی گوی سبک هندی می‌باشد. او فرزند سید محمدمومن مستوفی و از سادات کهگیلویه (شهر دهدشت) می‌باشد اما به سبب سکونت در اصفهان، او را اصفهانی گفته‌اند.[۱] در زمان شاه سلیمان صفوی، از منشیان دربار بوده و در مدح شاه شعر نیز سروده‌است. میر نجات در سال ۱۱۲۲ در اصفهان درگذشته است.[۲]

آثار

[ویرایش]
  • دیوان اشعار نجات اصفهانی
  • مثنوی مسیر السالکین
  • مثنوی گُلِ کشتی[۳]

مثنوی گل کشتی در سال 1399 بر پایه نسخه‌های خطی موجود در کتابخانه مجلس و کتابخانه موزه ملی ملک توسط مهرداد اکبری تصحیح و در انتشارات ابوالحسنی چاپ و منتشر شده است.

نمونه اشعار

[ویرایش]
ای زهد، سالهاست که شرمندهٔ توایمگر عاشقی امان بدهد بندهٔ توایم
نباشد ناله و فریاد اهل دل ز مهجوریسپند از قرب آتش می‌کند افغان، نه از دوری
لباس سرمه ای، ای کعبهٔ نگاه مپوشبه مرگ من که دگر جامهٔ سیاه مپوش
ترا به جامه نیلوفری چه کار ای گلبه رنگ سایه خود این قبای راه مپوش
از گریه‌های مستی ام آخر گشود دلسیلاب، قفل خانه ما را کلید بود
روزی که خط بندگی از ما گرفت عشقاین لوح از نگارش هستی سفید بود

منابع

[ویرایش]
  1. تذکره نصرآبادی - میرزا محمدطاهر نصرآبادی
  2. لطایف الخیال - محمد بن محمد دارابی
  3. صیادان معنی - استاد محمد قهرمان