ملیکجه
ملیکجه یا ملیکجا یا ملکچه یا مِلچ یا ملچا (انگلیسی: Mleccha) یک اصطلاح سانسکریت است که به مردمان بیگانه یا بربر در هند باستان اشاره دارد که بر خلاف آریاها متمایز می‌شدند.
ملیکجه توسط آریاهای باستان در ابتدا برای نشان دادن سخنان نادرست و نامفهوم خارجی‌ها استفاده می‌شد و سپس به رفتارهای ناآشنا آنها تعمیم داده شد و همچنین به عنوان یک اصطلاح تحقیرآمیز در معنای «ناپاک»، «بی‌ادب» ویا مردم «حقیر» استفاده می‌شد. کلمه ملیکجه معمولاً برای «بربرهای خارجی از هر نژاد یا رنگ» استفاده می‌شد. کسانی که گفتارشان بیگانه بوده‌است، این به معنای «گفتن ناواضح یا وحشیانه» بوده‌است، به معنای «ناشناخته صحبت کردن».
آریاها به همه فرهنگ‌ها و نژادهای بیگانه که در دوران باستان کمتر متمدن بودند، «ملکچه» یا بربر می‌گفتند.
کلمه ملیکجه به عنوان راهی بود برای هندوهای باستان، تا کسانی را که از «نظام ارزش سنتی» پیروی نمی‌کردند طبقه‌بندی کنند. به‌طور خلاصه، در مجموع، ایدهٔ کلی بدین شکل بود که ملیکجه‌ها افرادی بودند که براساس و برطبق آنچه از لحاظ فرهنگی می‌بایست و مورد قبول بود، عمل و رفتار نمی‌کردند.
ملکچه در کوماری کاندام
[ویرایش]"کاندا پورانام", کوماری کندم را به عنوان سرزمینی که برهمن‌ها در آن زندگی می‌کردند، جایی که شیوا پرستش می‌شد و وداها خوانده می‌شد، توصیف می‌کند و بقیه پادشاهی‌ها را به عنوان قلمرو ملکچه‌ها توصیف می‌کند.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Mleccha». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ ژانویه ۲۰۲۲.
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |