ماکسیما آکونیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ماکسیما آکونیا
نام هنگام تولدماکسیما آکونیا آتالیا
زادهٔ۱۹۷۰
کاخامارکا
ملیتپرو
پیشهکشاورز، طرفدار محیط زیست
سال‌های فعالیت۲۰۱۱–اکنون
شناخته‌شده برایدفاع و تلاش برای زیستگاه درارتفاعات پرو شامل حقابه و حقوق بومی، و به خاطر خدماتش در ۲۰۱۶ جایزه محیط زیست گلدمن را به دست آورد.
همسر(ها)خامی چاوپ
فرزندان۳

ماکسیما آکونیا (انگلیسی: Máxima Acuña؛ زادهٔ ۱۹۷۰) یک کشاورز و طرفدار محیط زیست پرویی است. وی از سال ۲۰۱۱ میلادی فعالیت دارد. او به دلیل مبارزه‌اش برای حفظ زمینی که شرکت معدنی نیومانت و بوئناونتورا می‌خواست آن را برای ایجاد یک معدن جدید تصاحب کند، ایستادگی کرد. وی به‌خاطر تحمل سال‌ها ارعاب و خشونت توسط این شرکت در ۲۰۱۶ برندهٔ جایزه محیط زیست گلدمن شده‌است.[۱][۲]

زندگی‌نامه[ویرایش]

ماکسیما آکونیا یک بافنده پرویی[۳] و کشاورز معیشتی است[۴] که در شهری دورافتاده در ارتفاعات شمالی پرو زندگی می‌کند. در ۱۹۹۴، آکونیا و همسرش ۲۷ هکتار زمین در تراگادرو گرانده، ناحیه سوروچوکو، استان سلندین، بخش کاخامارکا خریدند.[۵] این مکان سه ساعت از شهر اصلی سلدین فاصله دارد، این مستغلات در مسیر یکی از چهار دریاچه‌ای است که معدن یاناکوخا به دنبال دسترسی به آن بوده‌است تا آن را همانند معدن روباز کونگا گسترش دهد.[۶][۴] شرکت معدنی نیومانت در ۲۰۱۵ مدعی شد که زمین آکونیا را در ۱۹۹۷ از جامعه محلی خریداری کرده‌است.

در ۲۰۱۱، خانه کوچک چمنی و خاکی آکونیا ویران شد،[۷] ابتدا در مه ۲۰۱۱، هنگامی‌که مهندسان معدن از یاناکوخا به منطقه اعزام شدند، نگهبانان امنیتی و افسران پلیس کلبه خاکی او را تخریب کردند. پلیس در سوروچوکو از گرفتن گزارش این ماجرا خودداری کرد. بار دوم در اوت ۲۰۱۱، هنگامی که آکونیا و دخترش بیهوش شدند، شوهرش شاهد ضرب و شتم آنها بود. خانواده این حادثه را با عکس‌های پزشکی قانونی و تصاویر ویدئویی به دادستان منطقه سلندین گزارش کردند، اما فایده‌ای نداشت.[۵]

در ۲۰۱۲، اعتراضات علیه معدن روباز کنگا گسترش یافت و در ژوئیه پنج معترض کشته شدند. در ۲۱ اکتبر آکونیا «از معترضان برای ماندن در سرزمینش استقبال کرد». یک هفته بعد او به پرداخت ۲۰۰ سول پرو (معادل۷۰ دلار آمریکا) در یاناکوخا جریمه شد و به وی اخطار داده شد تا زمین خود را ظرف ۳۰ روز ترک کند و به دلیل چمباتمه زدن غیرقانونی سه سال زندان (تعلیق) به او داده شد.[۵] درخواست‌های تجدیدنظر او در ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ ناموفق بود و دادگاه‌ها حکم اولیه در مورد آکونیا را تأیید کردند.[۸]

در ۵ مه ۲۰۱۴، کمیسیون بین‌المللی آمریکایی حقوق بشر (IACHR) سازمان کشورهای آمریکایی از دولت پرو درخواست کرد تا اقدامات پیشگیرانه‌ای را برای ۴۶ نفر از سران جوامع دهقانی از جمله خانواده آکونیا اتخاذ کند.[۵]

در دسامبر ۲۰۱۴، شکایت نیومانت مبنی بر اتهامات جنایی علیه آکونیا رد شد و در فوریه ۲۰۱۵ نیروهای امنیتی پی ساختمان را در محل خانه آکونیا تخریب کردند. به‌دنبال آن اعتراضات به لیما و در سایر نقاط و سطح بین‌المللی گسترش پیدا کرد.[۷] عفو بین‌الملل برای دفاع از او بسیج شد. کمیسیون بین‌المللی آمریکایی حقوق بشر خواستار تدابیر حفاظتی برای آکونیا شد و حفاظت او را تأمین کرد، اما دولت هیچ اقدامی در قبال آن انجام نداد.

وقتی از او پرسیده شد که آیا ترور برتا کاسیرس روی او تأثیر گذاشته‌است،[۹] آکونیا گفت: «... ترسی به خود راه نمی‌دهم - مانع توقف انگیزه‌ام برای ادامه راه نمی‌شود.» آوریل ۲۰۱۶ شرکت نیومانت به ادعای مالکیتش بر زمین ادامه داد و گفت: «بر این زمین به خاطر کاشت در محدوده‌ای که اخیراً توسط خانواده‌اش شخم زده شده‌است،[۱۰] مالکیت آن را اعمال می‌کند.» گمان می‌رودخانه آکیونا توسط اراذل و اوباش استخدامی نیومانت مورد تعرض قرار گرفته‌باشد.[۱۱]

زندگی شخصی[ویرایش]

آکونیا، که کمتر از ۵ فوت قد دارد، توسط یک روزنامه‌نگار بروکلین[۴] به‌عنوان «مادربزرگ شرور ایستاده در معدن بزرگ» توصیف شده‌است. یک روزنامه کاخامارکا او را «بانوی تالاب‌ها» نامگذاری کرد، وی شبیه به شخصیت روزندو ماکوئی از رمان «جهان گسترده و دور است» اثر چیرو آلگریا می‌باشد.[۱۲]

افتخارات[ویرایش]

در آوریل ۲۰۱۶، آکونیا، که در آن زمان ۴۷ سال داشت، جایزه محیط زیست گلدمن ۲۰۱۶ را برای فعالیت‌های صلح‌آمیز خود در مورد معدن کنگا توسط شرکت معدنی نیومانت دریافت کرد.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Jim Carlton Recipients of the Goldman Environmental Prize to be honored. Wall Street Journal, 18 April 2016 (نیازمند آبونمان)
  2. ↑ "Máxima Acuña recibe el prestigioso Premio Ambiental Goldman". La República. Grupo La República Digital. 18 April 2016. Retrieved 18 April 2016.
  3. ↑ "Maxima Acuña: the defender of the water". Mama Tierra. 18 May 2014. Archived from the original on 2 June 2016. Retrieved 5 May 2016.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Anna Lekas Miller (18 April 2016). "Meet the Badass Grandma Standing Up To Big Mining". The Daily Beast Company LLC. Retrieved 5 May 2016.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ Roxana Olivera (21 November 2012). "'Life yes, gold no!'". New Internationalist. Retrieved 18 April 2016.
  6. ↑ Ben Hallman and Roxana Olivera (15 April 2015). "Gold Rush - How The World Bank Is Financing Environmental Destruction". Huffington Post. Retrieved 5 May 2016.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Ben Hallman (12 February 2015). "One Peruvian Woman Is Standing Up To A Gold-Mining Goliath". Huffington Post. Retrieved 18 April 2016.
  8. ↑ "PM 452/11 - Leaders of Campesino Communities and Campesino Patrols in Cajamarca, Peru". Inter-American Commission on Human Rights. Organization of American States. 5 May 2014. Retrieved 19 April 2016.
  9. ↑ Eve Andrews Want to support indigenous land rights? Keep talking about the people fighting for them. The Grist, 18 April 2016. retrieved 7 May 2016
  10. ↑ "Yanacocha Exercised New Peaceful Defense of Possession". Yanacocha Project website. Newmont Mining Corporation. 14 March 2016. Archived from the original on 2 March 2019. Retrieved 5 May 2016.
  11. ↑ Goldman Prize Winner Reportedly Attacked at Her Home by Mining Industry Hitmen بایگانی‌شده در ۲ فوریه ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine, EcoWatch, Michael Brune, September 23, 2016. Retrieved 24 September 2016.
  12. ↑ "Doña Máxima Acuña, la dama de las lagunas". Noticias Cajamarca – El Regional. 20 December 2014. Archived from the original on 31 May 2016. Retrieved 5 May 2016.

پیوند به بیرون[ویرایش]

  • Aguas De Oro Simona Carnino, The story of Máxima Acuña, 2015 (in Italian), M.A.I.S
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ماکسیما_آکونیا&oldid=38542199»