مارینیسم
مارینیسم (انگلیسی: Marinism)؛ (به ایتالیایی: marinismo) نامی است که به یک سبک آراسته و استعاری، و شوخ و ظریف در قرن هفدهم، از شعر و نمایش منظوم، که به تقلید از جیامباتیستا مارینو (۱۵۶۹–۱۶۲۵) نوشته شده‌است، داده می‌شود.
نام
[ویرایش]منتقد جیمز وی. میرولو، نویسنده اولین تک‌نگاری انگلیسی در این زمینه، اصطلاحات را به شرح زیر متمایز کرد:[۱]
مارینیسم برای اولین بار در قرن گذشته [قرن نوزده] به‌عنوان اصطلاحی برای مضامین و تکنیک‌های مارینو و پیروانش ظاهر شد. همچنان با نام‌های سسنتیسمو و کنستیسمو (secentismo و concettismo) استفاده می‌شود، اگرچه اولی دارای معانی تحقیرآمیزتر و همچنین پیامدهای فرهنگی گسترده‌تری است، درحالی‌که دومی شیوه اروپایی سبک شوخ را در بر می‌گیرد. مارینیستا و مارینیستی به سیسنتو [قرن هفدهم] برمی‌گردند: استیگلیانی [در سال ۱۶۲۷] به پیروان مارینو به عنوان مارینیستی اشاره می‌کند (عینک، ص. ۵۱۶). در جای دیگر (اپیست، جلد دوم، ص. ۶۰۴) او از لا تراما وارینسکا (دسیسه دریایی) صحبت می‌کند.
گرچه مارینیسم شباهت‌هایی با دیگر جنبش‌های باروک اروپایی مانند یوفوئیسم و کالترانیسمو دارد، اما مارینیسم اساساً یک پدیده ادبی ایتالیایی است. با این حال تأثیر آن در شاعران انگلیسی مانند ریچارد کراشاو، که اولین کتاب شعر مذهبی مارینو قتل‌عام بی‌گناهان (La strage degli innocenti) را ترجمه کرد، و ویلیام دراموند از هاثورندن، که اشعارش نشان از مطالعه دقیق مارینو دارد، و ادوارد شربرن، قابل تشخیص است.[۲] به غیر از خود مارینو، مارینیست‌های برجسته عبارتند از: کلودیو آکیلینی، جوزپه آرتاله، چیرو دی پرس، وینچنزو دا فیلیکاجا، ژیرولامو فونتانلا، جاکومو لوبرانو، مارچلو ماکدونیو، جیووان فرانچسکو مایا ماتردونا، برناردو موراندو ژیرووامپ، و گیرولامو.
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ James V. Mirollo. The Poet of the Marvelous. Columbia University Press, New York, 1963.
- ↑ Maggi 2017.
منابع
[ویرایش]- Baldick, C. (2015). "Marinism". The Oxford Dictionary of Literary Terms. Oxford University Press. Retrieved 19 June 2023.
- Maggi, A. (2017). "Marinism". The Princeton Encyclopedia of Poetry and Poetics. Princeton University Press. Retrieved 8 June 2023.
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |