شرط داوری

بر اساس شرط داوری دو طرف قرارداد توافق کرده و متعهد می‌شوند که در صورت بروز اختلاف، آن را از طریق داوری و خارج از دادگاه حل کنند و به دادگستری رجوع نکنند.

شرط داوری ممکن است به صورت یک شرط ضمن عقد در قرارداد گنجانده شود یا آنگه در سند مستقلی به قرارداد اصلی ضمیمه شود.

شرط داوری ممکن است خاص یا عام باشد. شرط داوری خاص محدودیتی در اختلافاتی که منجر به رجوع به داور می‌شوند ایجاد می‌کند. اما با شرط داوری عام تمام اختلافاتی که در آینده حادث می‌شوند می‌بایست با روش داوری رفع شود.

«نمونه شرط داوری»

✓در اجرای ماده ۴۵۵ قانون آیین دادرسی مدنی با توافق طرفین کلیه اختلافات و دعاوی ناشی از این قرارداد یا مرتبط با آن از جمله: انعقاد، اعتبار، انحلال (فسخ، انفساخ، تفاسخ) تعبیر، تفسیر یا اجرای مفاد آن در صلاحیت مرکز داوری یا آقا/خانم خواهد بود، تا برابر با موازین مندرج در این قرارداد و مطابق با قوانین مربوطه کشور با رأی داور، بصورت قطعی و لازم الاجراء حل و فصل گردد،شرط داوری حاضر مستقل از این قرارداد بوده و به عنوان یک موافقتنامه در هر حال و حتی در فرض بطلان این قرارداد معتبر و لازم‌الاجرا خواهد بود.

در بسیاری از قراردادهای تجاری بین‌المللی از شرط داوری اتاق بازرگانی بین‌المللی استفاده می‌شود:

معرفی انواع شرط های داوری:

انواع شرط های داوری چه شرط هایی هستند و چه مواد قانونی به این نوع شرط ها می پردازد؟ در ادامه میتوانید انواع شرط های داوری را مطالعه نمائید:

شرط داوری یک نفره: در این حالت، طرفین به توافق می‌ رسند که اختلافات را توسط یک داور حل کنند. این داور ممکن است یک فرد مستقل باشد یا از یک موسسه داوری مشخص انتخاب شود

شرط داوری دو نفره: شرط داوری دو نفره به معنای این است که هر طرف در قرارداد یک داور را انتخاب می ‌کند و این دو داور سپس یک داور سوم را انتخاب می ‌کنند تا به عنوان داور مرکزی برای حل اختلافات و رسیدگی به مسائل مربوط به قرارداد عمل کند.

شرط داوری چند نفره: در این حالت، طرفین به توافق می ‌رسند که یک تیم از چند داور برای حل اختلافات تشکیل دهند. این افراد معمولاً از زمینه ‌های مختلفی از جمله حقوق، فناوری، یا صنعت مرتبط با قرارداد است.

شرط داوری اختیاری: در این حالت، طرفین به صورت آزادانه و بدون فشار توافق می کنند که اختلافات ناشی از قرارداد را از طریق داوری حل کنند. این به معنای آن است که اگر یکی از طرفین مایل به استفاده از داوری برای حل اختلاف نباشد، از طریق دادگاه ‌ها می ‌تواند به رسیدگی به اختلافات بین او و طرف دیگر پرداخته شود.

شرط داوری اجباری: در این حالت، طرفین در قرارداد توافق می ‌کنند که هرگونه اختلافات و مسائل مرتبط با قرارداد را باید از طریق داوری حل کنند. به عبارت دیگر، طرفین ملزم به رعایت شرط داوری برای حل اختلافات هستند و نمی‌ توانند به دادگاه‌ ها مراجعه کنند.

شرط داوری در شرایط ویژه: ممکن است شرایط خاصی در قرارداد وجود داشته باشد که تعیین می ‌کنند که در چه مواقعی داوری اجباری است و در چه مواقعی اختیاری است.

arbitral]]