سینا کرونی

مصطفی قلی خان کرونی (متخلص به سینا) و نامی به سینا کرونی فرزند ملک محمد، در رمضان ۱۲۹۳ ه. ق در منطقه‌ی کرونِ اصفهان به دنیا آمد.

زندگی

از تحصیلات قدیمی برخودار بود. پس از مهاجرت به اصفهان، به شغل آموزگاری مشغول شد و با حضور در محافل شعر اصفهان، هم چون انجمن میرزا عباس خان شیدا که در ۱۳۳۴ ق تشکیل شد به ساختن انواع شعر، به ویژه قصیده و غزل مشغول شد. سینا کرونی هیچ گاه ازدواج نکرد و در اواخر عمر به جنون مبتلا شد و در ۱۳۵۳ ق جنازه‌اش را در یکی از چاه‌های قنات‌های سده و اندان پیدا کردند.

دیوان سروده‌ها

دیوان سینا کرونی در سال ۱۳۲۵ ق در ۲۳۸ صفحه، به صورت چاپ سنگی منتشر شده است. خود «سینا کرونی» قطعه زیر را در تاریخ چاپ دیوان خود سروده است:

از بعد هزار و سيصد و بيست		گر زان كه بر او فزون كني پنج
از رنج من و ز لطف يزدان		اندوخته شد ز خامه، اين گنج
دانستن انتهاي اين رنج		كس را نرسد به جز سخن‌سنج
با اين همه رنج شادم از آنك		كس گنج نبرده است بي‌رنج

*

نمونهٔ سروده‌ها

خورشید رخی راه قمر می‌زد و می‌رفت		آتش به دل اهل نظر می‌زد و می‌رفت
چون پای نهادی به زمین در فلک از حسن		خورشید رخش ره به قمر می‌زد و می‌رفت
بر باد دهم جان و دل خویش که بر خاک		در پیش گل روی تو سر می‌زد و می‌رفت
با چهره افروخته بر هر که گذر کرد		آتش به دل سوخته در می‌زد و می‌رفت
آن تنگ دهان چون لب شیرین بگشودی		بس خنده که بر تنگ شکر می‌زد و می‌رفت
مجنون تو بسیار بدیدیم چو فرهاد		کز عشق تو بر کوه و کمر می‌زد و می‌رفت
نازم صنمی را که به هر روز ز وعده		بر آب لبش نقش دگر می‌زد و می‌رفت
از عشق بتی، سیم تنی، منطق سینا		در نظم سخن سکه به زر می‌زد و می‌رفت

*

به جهان تا اثري هست ز آب و گل ما		نيست جز مهر تو اي جانِ جهان، در دل ما
تا به سوداي سر زلف تو، دل بنهاديم		جز پريشاني خاطر، نبود حاصل ما
از پي معرفت عشق، بياور جامي		كه جز از باده دگر حل نشود مشكل ما
اين جدايي نفتادي به ميان من و يار		نشدي گر تن خاكي به ميان، حائل ما
تا غم روي تو در دل بنهفتم جانا		عالمي گشته ز فيض غم دل، مايل ما
تا كه خونريزي چشم تو نديدند به چشم		كس ندانست ز مردم كه بود قاتل ما
نيستم بيش ز جاني و از آن مي‌ترسم		كه قبولت نشود تحفه ناقابل ما
دل به دنيا چو نهادم خبر از جان برسيد		رخت بر بند كه اين جا نبود منزل ما
گر چو «سينا» هوس باده كنم نيست عجب		كه بر اين آب سرشتند از اول گل ما

*

منابع

• تذکره شعرای نجف آباد، مهدی اکرامیان (اشک).
• دیباچه دیار نون، علی یزدانی نجف آبادی، بهار ۱۳۷۲.
• فرهنگ شاعران زبان فارسی، عبدالرفیع حقیقت (رفیع)، چاپ اول: اسفند ۱۳۶۸، شرکت مولفان و مترجمان ایران.
• دیوان مصطفی قلی خان کرونی متخلص به سینا؛ چاپ سنگی؛ 1325 ه.ق.