پرش به محتوا

سیزده پدر آشوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
داوید گارجا، مینیاتور سدهٔ ۱۸ میلادی

سیزده پدر آشوری (گرجی: ათცამმეტი ასურელი მამანი)، به گفته سنت کلیسای ارتدکس گرجی، گروهی از راهبان و مبلغ مذهبی بودند که در سدهٔ ششم میلادی از میان رودان به گرجستان آمدند تا مسیحیت را نیرومند کنند. آن‌ها توسط تاریخ‌دانان کلیسای گرجی برای بنیان‌گذاری چندین صومعه و آغاز جنبش ریاضت‌طلبی در گرجستان اعتبار داده شده‌اند.[۱][۲]

زندگی پدران آشوری در چرخه‌ای از متن‌های تاریخی به هم مرتبط است و فراتر از این منابع تأیید نشده‌است.

بسیاری از صومعه‌ها در گرجستان پس از پدران آشوری نام‌گذاری شده‌اند و گفته می‌شود که توسط آنها و شاگردان سرشمارشان بنیان‌گذاری و رهبری شده‌است. در سده‌های میانه، این نهادهای مذهبی در شکل‌دادن به هویت مسیحی گرجی نقش مهمی داشتند.[۳]

سنت مکتوب و شفاهی، از حدود ۱۹ راهب آشوری فعال در گرجستان در سدهٔ ششم میلدی نام ببرد و ظاهراً عدد «۱۳» نمادین است. دیدگاه امروزی پژوهشگران بر اینکه آیا این راهبان آشوری، گرج‌های آموخته‌شده توسط آشوریان یا مبلغان مذهبی و پناهنده از سوریه بودند در اختلاف است.[۴]

مکان‌هایی در ایبری که پدران در آنجا خدمت می‌کردند

منابع

[ویرایش]
  1. Rapp, Stephen H. (2003), Studies in Medieval Georgian Historiography: Early Texts And Eurasian Contexts, p. 321. Peeters Publishers, شابک ‎۹۰−۴۲۹−۱۳۱۸−۵
  2. Lang, David Marshall (1956), Lives and Legends of the Georgian Saints, pp. 81-83. London: Allen & Unwin
  3. Rayfield, Donald (2000), The Literature of Georgia: A History, pp. 50-51. Routledge, شابک ‎۰−۷۰۰۷−۱۱۶۳−۵.
  4. Rayfield, Donald (2000), The Literature of Georgia: A History, pp. 50-51. Routledge, شابک ‎۰−۷۰۰۷−۱۱۶۳−۵.

پیوند به بیرون

[ویرایش]