سندرم بنیامین
ظاهر
سندرم بنجامین (آلمانی: Benjamin syndrome) یا کمخونی بنجامین یک سندرم مشتمل بر چندین بیماری مادرزادی/کمتوانی ذهنی (MCA/MR) است.[۱]
این سندرم با کمخونی هیپوکروم، کمتوانی ذهنی، چندین نقص جمجمهای-چهرهای و چند ناهنجاری دیگر همراه است. این بیماری ممکن است با سوفل قلب، پوسیدگی دندان و تومور طحال همراه باشد.[۲]
این سندرم نخستین بار در سال ۱۹۱۱ میلادی در متون علمی پزشکی شرح داده شدهاست.[۳] سایر علائم عبارتند از: بزرگی گوشها، دست و پاهای کوچک، تغییرات هیپوپلاستیک استخوان، کاهش فعالیت غدد جنسی و احتمال بروز برخی تومورها.[۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ Firkin, Barry G.; Whitworth, Judith A. (2001). Dictionary of medical eponyms (2nd ed.). Informa Health Care. p. 30. ISBN 1-85070-333-7.
- ↑ Bartolucci, Susan L; Stedman, Thomas Lathrop; Forbis, Pat (2005). Stedman's medical eponyms (2nd ed.). Lippincott Williams & Wilkins. p. 63. ISBN 978-0-7817-5443-9.
- ↑ Benjamin E (1911). Über eine selbständige Form der Anämie im frühen Kindersalter. Verh Deut Ges Kinderh, 1911,119-24.
- ↑ Jablonski, Stanley (1991). Jablonski's dictionary of syndromes & eponymic diseases. Krieger Pub. Co. شابک ۹۷۸−۰−۸۹۴۶۴−۲۲۴−۱
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Benjamin syndrome». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۶ فوریه ۲۰۱۸.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- سندرم بنیامین در کتابخانهٔ ملی پزشکی.