سعید بن تیمور
| سعید بن تیمور | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| سلطان عمان | |||||
 | |||||
| سلطان عمان | |||||
| سلطنت | ۱۰ فوریه ۱۹۳۲ – ۲۳ ژوئیه ۱۹۷۰ | ||||
| پیشین | تیمور بن فیصل | ||||
| جانشین | قابوس بن سعید | ||||
| زاده | ۱۳ اوت ۱۹۱۰ مسقط، عمان | ||||
| درگذشته | ۱۹ اکتبر ۱۹۷۲ (۶۲ سال) هتل دورچستر، لندن  انگلستان | ||||
| آرامگاه | |||||
| |||||
| دودمان | آل سعید | ||||
| پدر | تیمور بن فیصل | ||||
سعید بن تیمور (زاده ۱۳ اوت ۱۹۱۰ – درگذشته ۱۹ اکتبر ۱۹۷۲)، سیزدهمین سلطان کشور پادشاهی عمان بود. سلطنت وی در ۱۰ فوریه ۱۹۳۲ با کناره‌گیری تیمور بن فیصل آغاز شد و در ۲۳ ژوئیه ۱۹۷۰ از سوی پسرش قابوس بن سعید در جریان یک کودتای آرام از اریکه قدرت به زیر کشیده شد.[۱] دوران حکومت وی استبدادی‌ترین و مرتجع‌ترین حکومت در جهان معاصر بود.[۲]
زندگی
[ویرایش]سعید آلبوسعیدی به سال ۱۹۰۶ میلادی زاده شد. وی یازدهمین فرد در زنجیره مستقیم سلاطین خاندان آل سعید است. او مراحل تعلیم خود در مسقط آغاز نمود، و سپس در بغداد و هند ادامه داد، و در سال ۱۹۳۲ میلادی برجای پدرش بر مسند حکم نشست. مدت ۳۸ سال در حکمرانی عمان گذرانید. در دوران حکم ایشان اولین اتفاقیه تجارتی وکشتیرانی بین سلطنت عمان و دولت انگلستان و پیمان دوستی بین هند وعمان امضاء گردید. همچنین جزیره الحلانیات از تحت حکم انگلیس به زیر نفوذ دولت عمان برگردانده شد.
وضعیت عمان در زمان وی
[ویرایش]به عقیده وی تجددطلبی مناسب حال عمانیان نبود.[۳] وی با مظاهر تمدن جدید مخالف بود.[۴][۵][۶] تنها بیمارستان عمان به وسیله مبلغین مسیحی کلیسای آمریکا اداره می‌شد.[۷] تا سال ۱۹۷۰ هفتاد و پنج درصد کودکان فوت می‌کردند. تراخم، بیماریهای آمیزشی و سو تغذیه گسترش پیدا کرده بود. فقط سه مدرسه و ۱۰ کیلومتر جاده آسفالته در کشور وجود داشت.[۸] هیچ محصلی حق نداشت از کلاس ششم بالاتر برود. کودکان و دختران از هرگونه تعلیم و تربیت محروم بودند و در مجموع ۵ درصد از کل جمعیت قادر به خواندن و نوشتن بودند.[۹][۱۰]
در سال ۱۹۶۵ استان ظفار با حمایت جمهوری خلق چین و دولت‌های ملی‌گرای عرب دست به شورش زد. که پس از آن در سال ۱۹۶۶ وی مورد سوءقصد واقع شد. این قضایا تأثیر زیادی بر وی گذاشت و باعث شد که در ادارهٔ کشور هرچه بیشتر دمدمی مزاج شود. پس از آن در رژیم او کشیدن سیگار در ملأ عام، فوتبال و والیبال، پوشیدن کفش و شلوار، عینک به چشم گذاشتن، برق، ورود دارو، غذا خوردن در ملأ عام و صحبت کردن بیش از پانزده دقیقه قدغن بود.[۱۱] هیچ‌کس از پارانویای سلطان درامان نبود. حتی پسرش قابوس که در کاخ سلطان در صلاله تحت بازداشت خانگی بود.
منابع
[ویرایش]- ↑ محمدجعفر چمنکار (۱۳۸۳)، بحران ظفار و رژیم پهلوی، مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، ص. ۱۱۳، شابک ۹۶۴-۶۳۵۷-۵۳-۹
- ↑ Antony Johnduke.p.94
- ↑ الیویه دلاژ، ژرار گریزبک، طوفان خلیج، ترجمهٔ اسدالله مبشری-محسن مویدی، اطلاعات، ص. ۴۹
- ↑ مشعل‌های خلیج فارس ص ۵۷
- ↑ عربستان بی سلاطین ص ۴۳۵
- ↑ خلیج فارس آشنایی با امارات آن ص۳۸۲
- ↑ Antony Johnduke.op.cit.136
- ↑ Cleveland, Bunton, William L, Martin (2013). A History of the Modern Middle East. Boulder, CO: Westview Press. pp. 409–410.
- ↑ روزنامه اطلاعات، خلیج فارس در دوران سربلندی و شکوه تاریخ سیاسی عمان ورق خورد، ع. مسعودی، ۱۳۵۲/۱/۳۰، ص ۸
- ↑ محمدجعفر چمنکار (۱۳۸۳)، بحران ظفار و رژیم پهلوی، مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، ص. ۱۱۸، شابک ۹۶۴-۶۳۵۷-۵۳-۹
- ↑ عربستان بی سلاطین ص ۳۷۸
- السلطان:قابوس، البوسعید، موسوعة دلیل الأعلام: مسقط، چاپ اول، سال ۱۹۹۸ میلادی. (به عربی).
- دکتر:القاسمی، سلطان، بن محمد، «(تقسیم الإمبراطوریة العُمانیة)» ، چاپ دوم، مطابع البیان التجاریة دبی: سال انتشار ۱۹۸۹ میلادی.
- العوتبی، سلمة، بن مسلم، الصحاری، «(الأنساب)» ، چاپ چهارم، سال انتشار ۱۹۹۴ میلادی.
- العوتبی، سلمة، بن مسلم، الصحاری، «(أمارة زنجار و سلاطین عمان)» ، چاپ سوم، سال انتشار ۱۹۷۷ میلادی.
- لفتنانت کونیل، سیر آرنولد ویلسون، «(تاریخ عمان و الخلیج)» ، انتشار سال ۱۹۸۸ میلادی.
- بدوی، محمد، آلسعید، (دلیل أعلام عُمان) ، دانشگاه سلطان قابوس، مکتبه لبنان چاپ دوم، سال ۲۰۰۶ میلادی. (به عربی).
- الهاشمی، عبدالمنعم، (مَوسُوعَة تاریخ اَلعَرَب) دارالبحار و مکتبة الهلال، عام ۲۰۰۶
سلاطین عمان از ۱۷۴۹ | ||
|---|---|---|
 | ||
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
