خودپرستی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خودپرستی ممکن است به موارد زیر برگردد:

  • خودپرستی روانشناختی به این امر اشاره دارد که افراد تنها با انگیزه‌های درونی انگیخته می‌شوند.
  • خودگرایی اخلاقی به این امر اشاره دارد که فردگرایان نیاز دارند تنها کاری را انجام بدهند که از نظر درونی بر سر آن انگیخته می‌شوند و به آن علاقه‌مندند.
  • خودپرستی عقلایی به دلایل عقلانی رفتار خود-انگیختگی اشاره دارد.
  • خودتنهاانگاری (گاهی آن را خودپرستی نیز می‌نامند) فرضیه‌ای که معتقد است نفس انسان چیزی جز خود و تغییرات حاصله درنفس خود را نمی‌شناسد.
  • خودپرستی افراطی نوعی حالت روانی برگرفته از خودپنداشت‌های افراطی و اغراق شده از خود است.
  • خودشیفتگی اعتماد افراطی به انگاشت‌های درونی و فردی