تک‌لایه
تک‌لایه یک لایه منفرد و نزدیک به هم از اتم‌ها، مولکول‌ها،[۱] یا سلول‌ها است. در برخی موارد از آن به عنوان یک تک‌لایه‌های خودآرا یاد می‌شود. تک‌لایه‌های بلورهای لایه ای مانند گرافین و مولیبدن دی‌سولفید معمولاً مواد دوبُعدی نامیده می‌شوند.
کاربردها[ویرایش]
تک‌لایه‌ها هم در میان‌فازهای هوا-آب و هم در میان‌فازهای هوا-جامد کاربردهای زیادی دارند.
تک‌لایه‌های نانوذره را می‌توان برای ایجاد سطوح کاربردی که به عنوان مثال خواص ضد انعکاس یا ابرآب‌گریز (به انگلیسی: superhydrophobic) دارند، استفاده کرد.[۲][۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Ter Minassian-Saraga, L. (1994). "Thin films including layers: terminology in relation to their preparation and characterization (IUPAC Recommendations 1994)" (PDF). Pure and Applied Chemistry. 66 (8): 1667–1738 (1672). doi:10.1351/pac199466081667.
- ↑ "Functional Nanoscale and Nanoparticle Coatings - Biolin Scientific". Biolin Scientific (به انگلیسی). Retrieved 2017-08-03.
- ↑ "Influence of Thermal Separation of Oleic Acid on the Properties of Quantum Dots Solutions and Optoelectronic of Their Langmuir Monolayers - BioNanoScience". BioNanoScience (به انگلیسی). doi:10.1007/s12668-017-0412-4.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- "Monolayer". IUPAC Compendium of Chemical Terminology. Goldbook. IUPAC. 2009. doi:10.1351/goldbook.M04015. ISBN 978-0-9678550-9-7.
- Monolayer
- Irving Langmuir demonstrating the preparation of monolayers on a water surface; 1939 film (Youtube)