بهاءالدین محمد جوینی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بهاءالدین محمد جوینی(زاده آزادوار -ولایت جوین) فرمانروای اصفهان و بخشی از عراق عجم از ۶۶۳ تا ۶۷۸ ق. / ۱۲۶۵-۱۲۷۹م بود

فرزند بزرگش شمس الدین جوینی صاحب دیوان، وزیر مشهور هلاکو و اباقاخان بود. فرزند دیگرش عطاملک جوینی مورخ و ادیب ایرانی قرن هفتم قمری است.

منابع[ویرایش]

مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی [۱]