انی کنی
انی کنی | |
|---|---|
 انی کنی در ۱۹۰۹ | |
| نام هنگام تولد | انی کنی |
| زادهٔ | ۱۳ سپتامبر ۱۸۷۹ |
| درگذشت | ۹ ژوئیهٔ ۱۹۵۳ (۷۳ سال) |
| ملیت | بریتانیا |
| پیشه(ها) | فعال سیاسی و فعال اتحادیه کارگری |
| شناخته‌شده برای | فعال سیاسی و سافرجت برای اتحادیه سیاسی اجتماعی زنان |
انی کنی (انگلیسی: Annie Kenney؛ ۱۳ سپتامبر ۱۸۷۹ – ۹ ژوئیهٔ ۱۹۵۳) از یک خانواده طبقه کارگر انگلیسی بود که به یک شخصیت برجسته در اتحادیه سیاسی اجتماعی زنان تبدیل شد.
او اولین فعالیت اش را در لندن به همراه مینی بالداک آغاز کرد.[۱] فعالیت‌های کنی در سال ۱۹۰۵ توجه رسانه‌ها و مطبوعات را جلب کرد وقتی که او و کریستابل پنکهرست چندین روز در ارتباط با فعالیت برای حق رأی زنان به دلیل تعرض و آبستراکسیون زندانی شدند.
زندگی‌نامه
[ویرایش]انی در اولدهام، در یک خانواده طبقه کارگر متولد شد. وی دختر چهارم (از ۱۲ کودک) نلسون کنی و آن وود بود. انی در سن ۱۰ سالگی به صورت نیمه وقت در یک کارخانه پنبه شروع به کار کرد و همچنین در مدرسه مشغول به تحصیل شد و کار تمام‌وقت را در ۱۳ سالگی آغاز کرد. او ۱۵ سال در کارخانه کار کرد و در فعالیت‌های اتحادیه‌های کارگری شرکت داشت، تحصیلات خود را از طریق مطالعه ادامه داد. او یک عضو رسمی کلیسا بود.[۲][۳][۴]
فعالیت‌ها
[ویرایش]
کنی به‌طور فعال در انجمن اجتماعی و سیاسی زنان (WSPU) فعالیت می‌کرد.[۵] کنی و یکی از فعالین زنان در اتحادیه به نام کریستابل پنکهرست، در اکتبر ۱۹۰۵، در یک جلسه سیاسی با حضور وینستون چرچیل و سر ادوارد گری فریاد کشیدند: «آیا دولت لیبرال به زنان رای می‌دهد؟» این کار همراه با بازکردن یک بنر که «حق رای برای زنان» بر روی نوشته شده بود صورت گرفت.[۶] آنها برای انسداد در محل جلسه و حمله به یک افسر پلیس، به مدت سه روز دستگیر شدند. کنی در مجموع ۱۳ بار زندانی شده بود.
در سالهای ۱۹۰۶ و ۱۹۰۷ انی به همراه فلورا دروموند، کریستابل پنکهرست، املین پنکهرست، شارلوت دسپارد و دو نفر دیگر از رهبران اتحادیه سیاسی اجتماعی زنان بودند.
در سال ۱۹۰۶، این گروه یک سری تظاهرات و لابی‌های پارلمانی را شروع کرد که به دستگیری و زندانی شدن تعدادی از اعضایش منجر شد. طی اظهار نظری در این پدیده، چارلز هندز در دیلی میل نوشت برای اولین بار اعضای اتحادیه سیاسی اجتماعی زنان به حق رای دست یافتند. در سال ۱۹۰۷ این اتحادیه اولین زنان عضوش را به پارلمان فرستاد.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Jackson, Sarah (12 October 2015). "The suffragettes weren't just white, middle-class women throwing stones". The Guardian. Retrieved 22 February 2018.
- ↑ Helen Rappaport. Encyclopedia of women social reformers, Volume 1 (ABC-CLIO, 2001) p. 359-361
- ↑ E. S. Pankhurst. The suffragette: the history of the women's militant suffrage movement, 1905–1910 (New York Sturgis & Walton Company, 1911) p. 19ff.
- ↑ Annie Kenney, Marie M. Roberts, Tamae Mizuta. A Militant (Routledge, 1994) Intro.
- ↑ "Jessie Kenney". Spartacus Educational (به انگلیسی). Retrieved 2017-10-26.
- ↑ Crawford, Elizabeth (2003) [1999]. The Women's Suffrage Movement: A Reference Guide 1866–1928. Routledge. p. 489.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
- The Kenney Papers بایگانی‌شده در ۱۵ آوریل ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine (University of East Anglia)
- Suffragette Stories (University of East Anglia)
- Suffragette photographs
- Spartacus Schoolnet
- Manchester Guardian reports the 1905 court case
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
