انسدادهای کرانه غربی
سامانه انسدادهای کرانه باختری مجموعه‌ای از موانع از جمله پست‌های بازرسی با مأموران دائمی و موقت، موانع و موانع بتنی جاده‌ها، دروازه‌های فلزی، تپه‌های خاکی، تونل‌ها، سنگرها و مجموعه‌ای از محدودیت‌های مجوز تردد مفصل است که آزادی رفت و آمد فلسطینی‌ها را کنترل و محدود می‌کند.[۱]
انسدادهای‌های شدید پس از وقوع انتفاضه اول در اواخر دهه ۱۹۸۰ آغاز شد، در این زمان محدودیت‌های سفر در کرانه باختری و غزه تشدید شد و اسرائیل شروع به الزام کارگران غزه به داشتن مجوز کرد.
منطق و تأثیر
[ویرایش]دولت اسرائیل بیان می‌کند که این سیستم برای محافظت از شهروندان اسرائیلی در برابر حملات تروریستی فلسطینی‌ها طراحی شده‌است که از سپتامبر ۲۰۰۰ تاکنون بیش از ۱۰۰۰ اسرائیلی را کشته‌اند[۲] علاوه بر تحقق بخشی از این اهداف، سامنه انسدادها جوامع را از سرزمین خود و از یکدیگر جدا کرده و دسترسی فلسطینیان به خدمات بهداشتی و آموزشی، مکان‌های کار و مکان‌های عبادت مذهبی آنها را محدود کرده‌است.[۲]
آرایش فیزیکی
[ویرایش]تعداد پست‌های بازرسی و موانع فیزیکی و موارد استفاده و مکان آنها متفاوت است.[۳] در حالی که برخی از آنها به گونه ای قرار گرفته‌اند که دسترسی فلسطینیان به مناطق اسرائیلی را محدود می‌کنند، اکثر آنها «نه تعامل بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها، بلکه تعامل بین فلسطینی‌ها و فلسطینی ها» را محدود می‌سازند.[۴] سازمان‌هایی مانند دفتر سازمان ملل متحد برای هماهنگی امور بشردوستانه که چنین تحولاتی را دنبال می‌کنند، اخیراً روند صعودی را گزارش کرده‌اند. تعداد آنها از ۳۷۶ در اوت ۲۰۰۵ به ۵۲۸ در سپتامبر ۲۰۰۶ افزایش یافت. از این تعداد، ۸۳ ایست بازرسی توسط ارتش اسرائیل و/یا پلیس مرزی مورد استفاده قرار می‌گرفت و دیگری ۴۴۵ ایست بازرسی و موانع بدون مأمور بود.[۲]
ایست‌های بازرسی
[ویرایش]پست‌های بازرسی دارای مأمور معمولاً از یک مانع با برج‌های مشاهده و سایر بلوک‌های فیزیکی تشکیل شده‌اند که برای کنترل دسترسی عابران پیاده و وسایل نقلیه استفاده می‌شوند.
ایست‌های بازرسی پروازی وجود دارند که چک‌های نقطه‌ای اعلام‌نشده‌ای هستند که دفعتاً برای یک دوره زمانی اغلب در مسیرهای حمل‌ونقل کلیدی در زمان اوج سفر ایجاد می‌شوند. در جولای، اوت و سپتامبر ۲۰۰۶، پست‌های بازرسی پرواز به‌طور متوسط ۱۶۵ بار در هفته مورد استفاده قرار گرفت.[۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ "West bank: Closure Count and Analysis - Occupied Palestinian Territory" (PDF). Office for the Coordination of Humanitarian Affairs. September 2006. Archived from the original (PDF) on 2016-03-14. Retrieved 2007-03-18.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ "West bank: Closure Count and Analysis - Occupied Palestinian Territory" (PDF). Office for the Coordination of Humanitarian Affairs. September 2006. Archived from the original (PDF) on 2016-03-14. Retrieved 2007-03-18."West bank: Closure Count and Analysis - Occupied Palestinian Territory" (PDF). Office for the Coordination of Humanitarian Affairs. September 2006. Archived from the original بایگانی‌شده در ۱۴ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine (PDF) on 2016-03-14. Retrieved 2007-03-18.
- ↑ "West bank: Closure Count and Analysis - Occupied Palestinian Territory" (PDF). Office for the Coordination of Humanitarian Affairs. September 2006. Archived from the original (PDF) on 2016-03-14. Retrieved 2007-03-18."West bank: Closure Count and Analysis - Occupied Palestinian Territory" (PDF). Office for the Coordination of Humanitarian Affairs. September 2006. Archived from the original بایگانی‌شده در ۱۴ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine (PDF) on 2016-03-14. Retrieved 2007-03-18.
- ↑ Henrik Brønnum-Hansen & Karin Helweg-Larsen; et al. (3 April 2006). "From a 2004 B'tselem report as quoted in Effects of armed conflict on access to emergency health care in Palestinian West Bank: systematic collection of data in emergency departments". BMJ. Retrieved 2007-03-19.