پرش به محتوا

افق (نسبیت عام)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تعدادی از انواع افق‌های فضازمان در نظریه نسبیت عام اینشتین نقش دارند.

  • افق مطلق، محدوده ای در فضازمان نسبیت عام که رویدادهای درون آن نمی‌توانند بر ناظر بیرونی تأثیر بگذارند.
  • افق ظاهری، سطحی که در نسبیت عام تعریف می‌شود.
  • افق کاوچی، سطحی که در مطالعه مسائل کاوچی استفاده می‌شود.
  • افق کیهانی، حدی برای قابل مشاهده بودن.
  • افق رویداد، محدوده ای در فضازمان که رویدادها در خارج از این محدوده اثری بر ناظر نخواهند داشت.
  • افق کیلینگ، یک سطح پوچ که روی ان یک میدان برداری کیلینگ قرار می‌گیرد.
  • افق ذره، حداکثر فاصله ای که درات ممکن است در طول عمر جهان پیموده باشند.