احضار (قرون وسطی)

در قرون وسطی، احضار (لاتین bannus یا bannum، آلمانی Bann) یا ابتذال (فرانسوی banalité) در اصل قدرت فرماندهی مردان در جنگ بود که بعدتر تکامل پیدا کرد و به قدرت عمومی برای دستور دادن و مجازات بدل گردید. به این ترتیب، مبنای تشکیل ارتش و اجرای عدالت بود.^[۱] این کلمه منشا آلمانی دارد و اولین بار در قوانین حقوقی قرن پنجم آمده‌است. در زمان فرانکها، این عمل یک امتیاز سلطنتی بود، اما می‌شد آن را تفویض کرد و از قرن دهم، اغلب توسط اشراف رده‌پایین غصب شد.^[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

آریره بان، مالیات عمومی در فرانسه

منابع[ویرایش]

↑ Mathieu Arnoux, "Ban, Banality", in André Vauchez (ed.), Encyclopedia of the Middle Age (James Clarke and Co. , 2002 [Oxford Reference Online, 2005]).
↑ Theodore Evergates, "Ban, Banalité", in Joseph R. Strayer (ed.), Dictionary of the Middle Ages (New York: Charles Scribner's Sons, 1983), vol. 2, p. 69.

[Arnoux2002-1] Mathieu Arnoux, "Ban, Banality", in André Vauchez (ed.), Encyclopedia of the Middle Age (James Clarke and Co. , 2002 [Oxford Reference Online, 2005]).

[Evergates1983-2] Theodore Evergates, "Ban, Banalité", in Joseph R. Strayer (ed.), Dictionary of the Middle Ages (New York: Charles Scribner's Sons, 1983), vol. 2, p. 69.

[۱]

[۲]