کاربر:John.r.1988

منت خدای را عزّوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت،هر نفسی که فرو میرود ممد حیات است و چون بر میآید مفرح ذات؛ پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب! _{دیباچه گلستان سعدی}