قصر پوتالا

مختصات: ۲۹°۳۹′۲۸″ شمالی ۹۱°۰۷′۰۱″ شرقی / ۲۹٫۶۵۷۷۸°شمالی ۹۱٫۱۱۶۹۴°شرقی / 29.65778; 91.11694
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Modern Sciences (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۰ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۲۱:۴۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

قصر پوتالا
میراث جهانی یونسکو
صومعه مقدس پوتالا
مکانچین چین
معیار ثبتفرهنگی: i, ii ,iv
شمارهٔ ثبت۷۰۷
تاریخ ثبت۱۹۹۴ (جلسه ۱۸ام)

قصر پوتالا (در انگلیسی: Potala Palace، در تبتی: པོ་ཏ་ལ།) نام صومعه مقدس بودائیان و اقامت‌گاه سابق دالایی لاما است که در شهر لهاسا در تبت قرار دارد. قبر هشت دالایی لاما در عمارت قصر سرخ قرار دارد. قصر پوتالا دارای بیش از یک‌هزار اتاق است. در قصر پوتالا بیش از بیست هزار مجسمه و آثار ارزشمند و بی‌نظیر هنری قرار دارد. با وجود اینکه قصر پوتالا دارای یک‌هزار اتاق است، اما اتاق خواب شخصی دالایی لاما، تنها دارای مساحتی به اندازه ۰٬۴۶۵ متر مربع بوده است.[۱]

همکنون تبت در کنترل جمهوری خلق چین قرار دارد. قصر پوتالا شامل قصر سفید و قصر سرخ و ساختمان‌های الحاقی آن‌ها است. قصر پوتالا همچنین در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.[۲]

قصر پوتالا محل و اقامتگاه دائمی دالایی لاما بود، تا اینکه تنزین گیاتسو، ۱۴اُمین دالایی لاما و دالایی لامای کنونی، در پی اشغال نظامی تبت توسط جمهوری خلق چین و قیام ناموفق ۱۹۵۹ میلادی به هندوستان گریخت. همکنون قصر پوتالا به «موزه دولتی چین» تبدیل شده‌است. قصر پوتالا نامش را از کوه پوتالا که کوهی مقدس در آئین بودایی است، گرفته است.

قصر پوتالا مظهر بودائیسم تبتی و نقش مهم آن در ادارهٔ سنتی کشور تبت بوده است. این مجموعه بر فراز کوهستان سرخ در مرکز دره لهاسا و در ارتفاع ۳۷۰۰ متری از سطح زمین واقع شده‌است.[۳] قصر پوتالا از شاه‌کارهای مهم معماری تبتی است.[۱]

دورنمایی از قصر پوتالا.

پانویس

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Great Buildings Of the World: The World's Most Influential, Inspiring and Astonishing Structures by Kelly Knauer (2004)
  2. قصر پوتالا: سایت شمارهٔ ۷۰۷ (میراث جهانی یونسکو)
  3. Stein, R. A. Tibetan Civilization (1962). Translated into English with minor revisions by the author. 1st English edition by Faber & Faber, London (1972). Reprint: Stanford University Press (1972), p. 206

منابع