ایالت‌های مرکزی شمال شرقی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Rezabot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۲۹ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
ایالت‌های مرکزی شمال شرقی
موقعیت ایالت‌های مرکزی شمال شرقی در نقشه
موقعیت ایالت‌های مرکزی شمال شرقی در نقشه
ایالت‌ها
کلان‌شهرها
بزرگترین شهرشیکاگو
مساحت
 • کل۲۹۹٬۱۷۰ مایل مربع (۷۷۴۸۰۰ کیلومتر مربع)
جمعیت
 (۲۰۱۰)
 • کل۴۶٬۴۲۱٬۵۶۴ نفر

ایالت‌های مرکزی شمال شرقی (به انگلیسی: East North Central states) یک منطقه جغرافیایی در ایالات متحده آمریکا است، که از ۵ ایالت ایلینوی، ایندیانا، میشیگان، اوهایو و ویسکانسین تشکیل می‌شود و بالغ بر ۴۶ میلیون نفر جمعیت دارد.[۱] منطقه ایالت‌های مرکزی شمال شرقی بعنوان یکی از ۹ زیرگروه جغرافیایی در ایالات متحده آمریکا محسوب می‌شود، که به‌طور رسمی توسط اداره آمار ایالات متحده آمریکا طبقه‌بندی شده‌اند. ایالت‌های تشکیل‌دهنده این منطقه، در نزدیکی دریاچه‌های بزرگ مستقر می‌باشند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «East North Central states». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.

پیوند به بیرون[ویرایش]