هفت ایالت جنگ‌طلب
هفت دولت جنگ‌طلب یا هفت پادشاهی (چینی ساده‌شده: 战国七雄؛ چینی سنتی: 戰國七雄؛ پین‌یین: zhàn guó qī xióng)، به هفت دولت برجسته اشاره دارد که در طی عصر دولت‌های جنگ‌طلب (حدود ۴۷۵ تا ۲۲۱ پیش از میلاد) در چین باستان بودند:
- چین (秦)
- چی (齊/齐)
- چو (楚)
- یان (燕)
- هان (韓/韩)
- ژائو (趙/赵)
- دای (代)؛ یک حکومت کوچک بود که توسط بازماندگان دولت ژائو تأسیس شد.
- وی (魏)
این هفت دولت طی جنگ‌های یکپارچگی چین ضمیمهٔ خاک دولت چین شدند.
در حین دوران این هفت دولت، چین به قدرتمندترین حکومت تبدیل شد و شش حکومت دیگر را ضمیمهٔ خاک خود کرد. پس از اتمام آن در سال ۲۲۱ پیش از میلاد، چین شی هوانگ‌دی از دودمان چین بر تخت نشست و نخستین امپراتور چین گشت.
منابع
- Seven Warring States، ویکی‌پدیای انگلیسی.