بغداد یکم
_Early_3rd_century_BC.jpg)
بَغداد یکم (انگلیسی: Bagadates I) از فرمانداران پارس در دوره سلوکیان بود. نام او که به شکل بــِی‌داد هم آمده به معنای «خداداد» است.[۱] بغداد از آذربانان زرتشتی بود که پس از تسخیر ایران به‌دست اسکندر مقدونی در شهر استخر فارس به عنوان یک موبد حاکم فرمانروایی می‌کرد. او نخستین حاکم محلی ایرانی بود که سلوکیان انتصاب او را به عنوان یک فرمانروای محلی تحت قلمرو خود پذیرفتند.[۲]
پس از آشوبی که با مرگ سلوکوس یکم پدید آمد، بغداد یکم در سال ۲۸۰ میلادی در پارس اعلام استقلال کرد.
سکه
بغداد در پشت سکه‌های خود، در مقابل آتشکده زرتشتیان ایستاده و یا با یک شکوه و جلالی نشسته است و عصای اقتدار در یک دست و احتمالاً یک انار در دست چپ خود دارد.
منابع
- ↑ Tal Ilan and Jonathan J. Price, "Seven Onomastic Problems in Josephus' 'Bellum Judaicum'", The Jewish Quarterly Review New Series 84.2/3 (October 1993: 189-2) p 196f.
- ↑ (History of Iran) Jens Jacobson, "Seleucid Empire" 2004
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Bagadates I». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ نوامبر ۲۰۱۶.