غلامحسن اولاد
 |
 | این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. (مارس ۲۰۱۷) |
غلامحسن اولاد (زاده ۶ آبان ۱۳۲۹ فیروزآباد – درگذشته ۵ فروردین ۱۳۹۶ شیراز)[۱] شاعر و نویسنده پیشکسوت معاصر شیرازی؛ متخلص به «م. اندیش»
بعد از مدتی بیماری و بستری در بیمارستان؛ سرانجام در ۵ فروردین ۱۳۹۶ در ۶۶ سالگی درگذشت.
این شاعر آثار ارزشمندی در غزل و شعر سپید از خود به جای گذاشته است.
آثار
- باغ آتش
- بهار و تکه مهتاب
- کنار خوشه گندم
- تریشه‌های غزل
- تو سرو هم که نباشی بلندبالایی
- عاشقانه‌هایم را هیچ‌کس نمی‌خواند.
- در باغ خسته بعدازظهر
- از خودت ای حوصله سر رفته‌ای.
- همینکه زلف تو بر باد می‌رود کافیست.
آخرین اثر اولاد «صحرای بایزیدی» نام داشت که در سال ۹۵ رونمایی شد.
سال گذشته سالن اصلی دانشگاه فرهنگ و هنر شیراز به نام استاد غلامحسن اولاد نامگذاری شد.
از جملات زیبای وی:
"ادبیات و شعر فخیم هزارساله ما زمین‌گیر شده و مردم ظرف سال‌های اخیر یک‌باره با کتاب قهر کرده‌اند."