آنتاگونیسم
ستیهندگی[۱] یا آنتاگونیسم (به انگلیسی: antagonism)(به آلمانی: Antagonismus) به دید کلی معاشرت غیراجتماعی انسان‌ها اطلاق می‌شود و به معنی دشمنی است که منجر به مقاومت فعال، تعارض یا جدل شود.
دربارهٔ واژه
ستیهندگی برابر فارسی واژهٔ آنتاگونیسم[۱] و برگرفته از «ستیهنده + ی (پسوند مصدری)»،[۲] ستیزی است که با لجاجت و جنگ و سرکشی و نافرمانی باشد. واژهٔ آنتاگونیسم از ریشهٔ یونانی: آنتی (anti) به معنای ضد و آگونیسما (agonisma) به معنای ستیزه می‌آید.
روشن‌سازی
ستیهندگی بیش از همه در بافت فلسفهٔ اجتماعی و در ارتباط با تضاد، نزاع و آشتی ناپذیری به کار می‌رود. این اصطلاح را نخستین بار کانت برای نامیدن «معاشرت غیراجتماعی انسان‌ها» به کار برد. بر پایهٔ نگرهٔ مارکسیستی جامعه، هر جامعهٔ شکافته به طبقات، به‌طور الزامی آنتاگونیستی است، یعنی مشخصهٔ آن تضاد منافع آشتی ناپذیر است، که این تضادها در نگرش کارل مارکس تنها در یک جامعهٔ بی‌طبقه (کمونیستی) از بین می‌روند.
پانویس
منابع
- فرهنگ فلسفی دودِن، ترجمهٔ رحمان افشاری و واهیک کشیش زاده