دیپلماسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش 46.225.74.189 (بحث) به آخرین تغییری که Gnosis انجام داده بود واگردانده شد
خط ۱۰۸: خط ۱۰۸:
[[zh-min-nan:Goā-kau]]
[[zh-min-nan:Goā-kau]]
[[zh-yue:外交]]
[[zh-yue:外交]]
مرگ برانگلیس
مرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیسمرگ برانگلیس

نسخهٔ ‏۱۷ نوامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۲۷

سازمان ملل متحد بزرگ‌ترین سازمان دیپلماتیک فراملی در جهان است.

دیپلماسی یا روابط دیپلماتیک به دانش ارتباط میان سیاست‌مداران و سران کشورهای جهان گفته‌می‌شود.[۱] به مقام‌های رسمی سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و نظامی یک کشور نزد کشور و یا سازمان بین‌المللی پذیرنده «دیپلمات» می‌گویند. در فرهنگ روابط دیپلماتیک، عالی‌ترین مقام سیاسی در نزد کشور میزبان را «سفیر» می‌نامند.

اصول و آداب دیپلماتیک

پرونده:British Embassy Storming 08.jpg
حمله عده‌ای بسیجی به سفارت بریتانیا در تهران و اشغال باغ سفارت بریتانیا و به گروگان‌گیری ۶ دیپلمات بریتانیایی، در تاریخ ۸ آذر ۱۳۹۰ خورشیدی، منجر به محکومیت جهانی و واکنش‌های بین‌المللی بر علیه دولت ایران شد.

بر اساس «ماده ۲۲»[۲] کنوانسیون وین، اماکن دیپلماتیک و کنسولی و هیات‌های دیپلماتیک، دارای «مصونیت سیاسی» هستند و از این روی، پلیس و نیروهای امنیتی کشور میزبان نمی‌تواند وارد محدوده دیپلماتیک کشور دیگری شوند و نمایندگان یا کارگزاران دولت میزبان تنها با اجازه سفیر و در غیاب سفیر، رئیس هیات نمایندگی، حق ورود به این محدوده را دارند.[۳]

مطابق کنوانسیون ۱۹۶۱ وین، دولت‌های میزبان، مسئول حفاظت و تامین امنیت سفارتخانه‌ها و نمایندگی‌های دیپلماتیک خارجی در کشور خود هستند.[۴][۵]

بر اساس پروتکل‌های تشریفات، معمولا هر سفر بالاترین مقام اجرایی یک کشور باید پیش از انجام دومین سفر، با پاسخ متقابل هم‌راه شده‌باشد.[۶] مطابق رویه دیپلماتیک، بی‌پاسخ ماندن سفر مقام‌های رسمی یک کشور به کشور دیگر، به معنی کم‌اعتنایی و یا ابراز ناخرسندی نسبت به دولت مقابل است.[۷]

پانویس

الگو:Link FA