مجلس وکلای تجار ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
+یادکرد |
←منابع: +نامه اتاق بازرگانی |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=آفاری|نام=ژانت|پیوند نویسنده=ژانت آفاری|سال=۱۳۸۵|عنوان=انقلاب مشروطه ایران ۱۹۰۶-۱۹۱۱ (۱۲۸۵-۱۲۹۰)|ترجمه عنوان=The Iranian Constitutional Revolution Evolution 1906-1911|مترجم۱=رضا رضایی|مترجم۲=|مکان=تهران|ناشر=نشر بیستون|شابک=۹۶۴-۹۰۰۳۶-۸-۱}} |
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=آفاری|نام=ژانت|پیوند نویسنده=ژانت آفاری|سال=۱۳۸۵|عنوان=انقلاب مشروطه ایران ۱۹۰۶-۱۹۱۱ (۱۲۸۵-۱۲۹۰)|ترجمه عنوان=The Iranian Constitutional Revolution Evolution 1906-1911|مترجم۱=رضا رضایی|مترجم۲=|مکان=تهران|ناشر=نشر بیستون|شابک=۹۶۴-۹۰۰۳۶-۸-۱}} |
||
* {{یادکرد ژورنال |نام خانوادگی۱= نامعلوم|نام۱= |نام خانوادگی۲= |نام۲= |تاریخ= مرداد ۱۳۹۲|سال=۱۳۹۲|عنوان= اتاق بازرگانی 130 ساله شد؛ مروری بر ادوار تاریخ تشکل های تجار ایران، از مجلس وکلای تجار تا اتاق بازرگانی|پیوند= |ژورنال= نامه اتاق بازرگانی|دوره= |شماره= ۷۹|پیوند= https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1053751/%D8%A7%D8%AA%D8%A7%D9%82-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C-130-%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%87-%D8%B4%D8%AF-%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%D8%A7%D8%AF%D9%88%D8%A7%D8%B1-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D8%AA%D8%B4%DA%A9%D9%84-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%AC%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%AC%D9%84%D8%B3-%D9%88%DA%A9%D9%84%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%AC%D8%A7%D8%B1-%D8%AA%D8%A7-%D8%A7%D8%AA%D8%A7%D9%82-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%B1?q=%D9%85%D8%AC%D9%84%D8%B3%20%D8%AA%D8%AC%D8%A7%D8%B1%20%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86&score=18.0&rownumber=1|صفحات= |doi= |تاریخ بازبینی= ۱۲ دی ۱۳۹۹}} |
|||
[[رده:اتحادیه‌های صنفی ایران]] |
[[رده:اتحادیه‌های صنفی ایران]] |
||
[[رده:سیاست در دوره قاجاریان]] |
[[رده:سیاست در دوره قاجاریان]] |
||
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۶:۵۸
مجلس وکلای تجار ایران، اولین اتحادیه بازرگانان ایرانی بود که در سال ۱۲۶۲ (۱۸۸۳ میلادی) در تهران به ابتکار محمدحسن امین‌الضرب تاسیس شد. این اتحادیه به مدت یک سال برقرار بود و شعبه‌هایی در تبریز، اصفهان، قزوین، کرمان، کردستان، زنجان، خراسان، کرمانشاه، ساری، بندرلنگه، بندرعباس، ارومیه، خوی، بغداد و استانبول داشت.[۱]
اقدامات
امین‌الضرب و اعضای این اتحادیه، به سوءاستفاده‌های بانک شاهی در تهران اعتراض کردند و خواهان تشکیل بانک تجاری و محکمه در ایران شدند. از مطالبات آنان، تاسیس صنایع جدید در ایران، حفظ منافع بازرگانان ایرانی در مقابل تجار خارجی، جلوگیری از رواج مصرف کالاهای مصرفی خارجی و افزایش صادرات کالاهای ایرانی بود.[۲]
مخالفان
این اتحادیه از دو سو مورد انتقاد و حمله قرار گرفت؛ از سوی حاکمیت سیاسی و اقتدار شرعی علمای اسلام. به طور مثال، در تبریز مجتهد بانفوذی به نام میرزا جواد، این اتحادیه را به نقض اصول شریعت متهم کرد. ناصرالدین‌شاه نیز به تدریج حمایت خود را از آنان قطع کرد. از سوی دیگر برخی از تجار ورشکسته که این مجلس را حافظ منافعشان نمی‌دانستند. در اثر فشارها، امین‌الضرب، از این مجلس کناره‌گیری کرد.[۳]
پانویس
منابع
- آفاری، ژانت (۱۳۸۵). انقلاب مشروطه ایران ۱۹۰۶-۱۹۱۱ (۱۲۸۵-۱۲۹۰) [The Iranian Constitutional Revolution Evolution 1906-1911]. ترجمهٔ رضا رضایی. تهران: نشر بیستون. شابک ۹۶۴-۹۰۰۳۶-۸-۱.
- نامعلوم (مرداد ۱۳۹۲). «اتاق بازرگانی 130 ساله شد؛ مروری بر ادوار تاریخ تشکل های تجار ایران، از مجلس وکلای تجار تا اتاق بازرگانی». نامه اتاق بازرگانی (۷۹). دریافت‌شده در ۱۲ دی ۱۳۹۹.