سومین شورای قسطنطنیه: تفاوت میان نسخه‌ها
ImanFakhri (بحث | مشارکت‌ها) ←زمینه: ابرابزار |
ImanFakhri (بحث | مشارکت‌ها) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== زمینه == |
== زمینه == |
||
[[مونوفیزیت‌ها]] از نتیجه شورای قسطنطنیه در سال ۵۵۳ خشنود نشدند. تلاش‌های دیگری به عمل آمد تا رضایت آنان بیشتر جلب شود. سرگیوس؟، اسقف قسطنطنیه، راه حلی پیشنهاد کرد که آن را از سوروس انطاکیه‌ای به عاریت گرفته بود که مونوفیزیتی میانه‌رو بود. بر طبق این راه حل، مسیح دارای یک انرژی (الهی - انسانی بود که توسط آن، هم اعمال الاهی و هم اعمال انسانی را به جا می‌آورد. بر اساس این راه حل، قسطنطنیه مجدداً با مصر متحد می‌گشت؛ اما در این مورد، اعتراضاتی از سوی اسقف [[اورشلیم]] مطرح گشت. پس از آن، [[سرگیوس]] راه حل دیگری پیشنهاد کرد که طبق آن عیسی مسیح دارای یک اراده بود. پاپ [[هونوریوس]] در سال ۶۳۸ با این راه حل موافقت کرد و در سال ۶۳۸ وی و سرگیوس یک بیانیه ایمان |
[[مونوفیزیت‌ها]] از نتیجه شورای قسطنطنیه در سال ۵۵۳ خشنود نشدند. تلاش‌های دیگری به عمل آمد تا رضایت آنان بیشتر جلب شود. سرگیوس؟، اسقف قسطنطنیه، راه حلی پیشنهاد کرد که آن را از سوروس انطاکیه‌ای به عاریت گرفته بود که مونوفیزیتی میانه‌رو بود. بر طبق این راه حل، مسیح دارای یک انرژی (الهی - انسانی بود که توسط آن، هم اعمال الاهی و هم اعمال انسانی را به جا می‌آورد. بر اساس این راه حل، قسطنطنیه مجدداً با مصر متحد می‌گشت؛ اما در این مورد، اعتراضاتی از سوی اسقف [[اورشلیم]] مطرح گشت. پس از آن، [[سرگیوس]] راه حل دیگری پیشنهاد کرد که طبق آن عیسی مسیح دارای یک اراده بود. پاپ [[هونوریوس]] در سال ۶۳۸ با این راه حل موافقت کرد و در سال ۶۳۸ وی و سرگیوس یک بیانیه ایمان منتشر کردند. این بیانیه به مباحث مربوط به یک انرژی یا دو انرژی در وجود مسیح پایان داد و در مقابل، اعلان کرد که «عیسی مسیح صاحب یک اراده» بود. این موضوع در بیانیه چنان صریح مطرح شد که حتی [[نستوریوس]] نیز جرئت نکرد بگوید عیسی مسیح صاحب دو اراده بود. اما پس از چند سال، پاپ دیگری به نام یوحنای چهارم، این دیدگاه را که عیسی مسیح صاحب یک اراده بود، محکوم کرد این نگرش یک ارادگی خوانده می‌شود). [[ماکسیموس]] معترف نیز با این نگرش مخالفت کرد. در سال ۶۴۹ پاپ مارتین، شورایی در روم تشکیل داد که این شورا در نهایت، اعلام داشت عیسی مسیح صاحب دو اراده بود. پس از آن، مخالفت روم با نگرش یک ارادگی همراه با مدارا و مماشات بود، تا زمان پاپ آگاتو (۶۸۱ تا ۶۷۸) که وی امپراتور روم را ترغیب کرد تا موجبات تشکیل شورای دیگری را در قسطنطنیه فراهم سازد. |
||
== منابع == |
== منابع == |
||
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۲:۵۴
سومین شورای قسطنطنیه (انگلیسی: Third Council of Constantinople)، شورایی که در سال ۶۸۰ تا ۶۸۱ در قسطنطنیه برگزار شد. پاپ مارتین، شورایی در روم تشکیل داد که این شورا در نهایت، اعلام داشت عیسی مسیح صاحب دو اراده بود. پس از آن، مخالفت روم با نگرش یک ارادگی همراه با مدارا و مماشات بود، تا زمان پاپ آگاتو که وی امپراتور روم را ترغیب کرد تا موجبات تشکیل شورای دیگری را در قسطنطنیه فراهم سازد.
زمینه
مونوفیزیت‌ها از نتیجه شورای قسطنطنیه در سال ۵۵۳ خشنود نشدند. تلاش‌های دیگری به عمل آمد تا رضایت آنان بیشتر جلب شود. سرگیوس؟، اسقف قسطنطنیه، راه حلی پیشنهاد کرد که آن را از سوروس انطاکیه‌ای به عاریت گرفته بود که مونوفیزیتی میانه‌رو بود. بر طبق این راه حل، مسیح دارای یک انرژی (الهی - انسانی بود که توسط آن، هم اعمال الاهی و هم اعمال انسانی را به جا می‌آورد. بر اساس این راه حل، قسطنطنیه مجدداً با مصر متحد می‌گشت؛ اما در این مورد، اعتراضاتی از سوی اسقف اورشلیم مطرح گشت. پس از آن، سرگیوس راه حل دیگری پیشنهاد کرد که طبق آن عیسی مسیح دارای یک اراده بود. پاپ هونوریوس در سال ۶۳۸ با این راه حل موافقت کرد و در سال ۶۳۸ وی و سرگیوس یک بیانیه ایمان منتشر کردند. این بیانیه به مباحث مربوط به یک انرژی یا دو انرژی در وجود مسیح پایان داد و در مقابل، اعلان کرد که «عیسی مسیح صاحب یک اراده» بود. این موضوع در بیانیه چنان صریح مطرح شد که حتی نستوریوس نیز جرئت نکرد بگوید عیسی مسیح صاحب دو اراده بود. اما پس از چند سال، پاپ دیگری به نام یوحنای چهارم، این دیدگاه را که عیسی مسیح صاحب یک اراده بود، محکوم کرد این نگرش یک ارادگی خوانده می‌شود). ماکسیموس معترف نیز با این نگرش مخالفت کرد. در سال ۶۴۹ پاپ مارتین، شورایی در روم تشکیل داد که این شورا در نهایت، اعلام داشت عیسی مسیح صاحب دو اراده بود. پس از آن، مخالفت روم با نگرش یک ارادگی همراه با مدارا و مماشات بود، تا زمان پاپ آگاتو (۶۸۱ تا ۶۷۸) که وی امپراتور روم را ترغیب کرد تا موجبات تشکیل شورای دیگری را در قسطنطنیه فراهم سازد.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Third Council of Constantinople». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ ژانویه ۲۰۱۹.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
