سفره

سفره، زیراندازی از جنس پارچه یا پلیمر است که آن را در هنگام صرف غذا بر روی زمین، فرش یا میز پهن می‌کنند تا لوازم غذاخوری مانند قاشق، چنگال، کارد و بشقاب بر روی سطی بهداشتی قرار گیرد و اگر چیزی از غذا ریخت، فرش یا میز را کثیف نکند. جنس سفره را چنان انتخاب می کنند که پس از صرف غذا بتوان آن را تمیز کرد و برای وعده‌ی بعدی دوباره استفاده کرد. به علاوه، سفره، جنبه‌ی زیباسازی نیز دارد.

نوعی از سفره که برای میز استفاده می شود رومیزی نام دارد.

طرز نشستن

طرزنشستن در جوامعی که از سفره به هنگام صرف غذا استفاده‌می‌کنند تفاوت‌هایی دارد، برای‌مثال ترک‌ها چهار زانو روی زمین می‌نشینند. به این طرز نشستن می‌توان بدون زحمت زیاد عادت کرد. ایرانی‌ها روی زمین، اما دو زانو روی پاشنه پا می‌نشینند.

نماد

در برخی مواقع کلمهٔ سفره در معنای نمادین آن به‌کار می‌رود. در حقیقت با سیری در تاریخ ایران باستان می‌توان دریافت که سفره عامل گریستن و طلب کردن باران برای زمین خشک و برهوت و نماد مزرعه و باغ است که هنگام دروی محصول و چیدن میوه توسط زنان به دست آمده است. اگر زنان را عامل پیدایش سفره‌های ایرانی بدانیم، باید سفره را نماد دانست، از آنجا که زنان ایرانی از ابتدای تمدن بشری کشت گندم را عهده دار شدند باید سفره‌های ایرانی را نمادی از مزارع بدانیم.

جستارهای وابسته

• سفره هفت سین
• قلمکاری