یوهانس برامس: تفاوت میان نسخهها
ظاهر
[نسخهٔ بررسیشده] | [نسخهٔ بررسینشده] |
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
MBozorgmehr (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز تغییرمسیر به en:Christie Monteiro برچسبها: تغییر مسیر جدید برگرداندهشده تبدیل مقاله به تغییرمسیر |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
#تغییرمسیر [[:en:Christie Monteiro]] |
|||
{{نشان مقاله خوب}} |
|||
{{جعبه اطلاعات هنرمند موسیقی |
|||
| نام = یوهانس برامس |
|||
| تصویر = JohannesBrahms.jpg |
|||
| توضیح_تصویر = برامس در ۱۸۸۹ |
|||
| اندازه_تصویر = |
|||
| دورنما = |
|||
| پسزمینه =non_performing_personnel |
|||
| نام_اصلی = |
|||
| نام_مستعار = جی. دبلیو. مارکس |
|||
| زادروز = {{تاریخ تولد|۱۸۳۳|۵|۷}} |
|||
| زادگاه = [[هامبورگ]]، [[آلمان]] |
|||
| تاریخ مرگ = {{تاریخ مرگ و سن|۱۸۹۷|۴|۳|۱۸۳۳|۵|۷}} |
|||
| محل مرگ = [[وین]]، [[اتریش]] |
|||
| ساز = [[پیانو]]، [[ویولن]]، [[ویلنسل]] |
|||
| نوع_صوت = |
|||
| سبک = [[موسیقی رمانتیک|رمانتیک]] |
|||
| پیشه = [[موسیقیدان]] |
|||
| مدت = |
|||
| ناشر = |
|||
| نقشهای_مرتبط = |
|||
| وبگاه = |
|||
|هنرمندان همکار = |
|||
| اعضای_کنونی = |
|||
| past_member_of = [[آکادمی هنرهای برلین]]{{-}}[[کنسرواتوار وین]] |
|||
|نوع صوت = |
|||
|تحصیلات = |
|||
|دانشگاه = |
|||
|استاد = |
|||
|شاگرد = |
|||
|علت معروفشدن = |
|||
|بنیانگذار = |
|||
|آلبوم معروف = |
|||
|جایزه = |
|||
|امضا = Brahms Signature.svg |
|||
|اندازه امضا = |
|||
|جایگزین امضا = |
|||
}} |
|||
'''یوهانِس برامس''' ({{Lang-de|Johannes Brahms}}؛ {{IPA-de|joˈhanəs ˈbʁa:ms|lang}}؛ ۷ مهٔ ۱۸۳۳ – ۳ آوریل ۱۸۹۷) [[پیانیست]]، [[رهبر ارکستر]] و [[آهنگساز]] آلمانی در دورهٔ [[موسیقی رمانتیک|رمانتیک]] بود. برامس در شهر [[هامبورگ]] و در خانوادهای [[لوتریانیسم|لوتریانیست]] متولد شد. وی بیشتر زندگی حرفهای خود را در [[وین]] گذراند. شهرت و مقام برامس بهحدی است که گاهی اوقات او را با [[یوهان سباستیان باخ]] و [[لودویگ فان بتهوون]] بهعنوان سه آهنگساز بزرگ {{انگلیسی|the Three Bs}}، گروهبندی میکنند. نظریهای که برای اولین بار توسط هانس فان بلوو{{یاد چپ| Hans von Bülow}} (رهبر ارکستر آلمانی) مطرح شد. |
|||
برامس آثار متنوعی برای [[ارکستر سمفونیک]]، [[ارکستر مجلسی]]، [[پیانو]]، [[ارگ (ساز)|ارگ]]، [[گروه کر]] و [[آواز]] آهنگسازی کرد. وی که پیانیستی [[چیرهدست]] بود، بسیاری از آثارش را خودش برای اولین بار به اجرا گذاشت. او با برخی از نوازندگان برجستهٔ زمان خود مانند [[کلارا شومان]] و [[یوزف یواخیم]] همکاری داشت که هر سه، دوست صمیمی نیز بودند. هماکنون بسیاری از آثار وی به [[رپرتوار]] اصلی در کنسرتهای مدرن تبدیل شدهاست. برامس یک [[کمالگرایی|کمالگرایِ]] سازشناپذیر بود که برخی از آثار خود را نابود کرد و برخی دیگر را نیز منتشر نکرد. |
|||
سبک موسیقی برامس را همتایان وی و همچنین نویسندگان بعدی، هم بهعنوان یک سنتگرا و هم بهعنوان یک نوآور ارزیابی کردند. موسیقی او کاملاً در ساختارها و تکنیکهای آهنگسازیِ استادان [[موسیقی دوره کلاسیک]] ریشه دارد و این در حالی که بسیاری از معاصرانش، موسیقی وی را بیش از حد آکادمیک میدانستند. تکنیکها و روح آثار برامس با تحسین آهنگسازان بعدی مانند [[آرنولد شونبرگ]] و [[ادوارد الگار]] قرار گرفت. [[موتیف (موسیقی)|موتیفهای]] رومانتیک و عمیقاً عاشقانهٔ وی که در ساختارهای دقیق آثارش نهفته بود، برای بسیاری از نسلهای بعدی موسیقی، نقطهٔ آغاز و الهامبخش بود. |
|||
== زندگی == |
|||
=== سالهای آغازین (۱۸۵۰–۱۸۳۳) === |
|||
[[پرونده:Brahms geburtshaus in Hamburg.jpg|بندانگشتی|ایستاده|عکس مربوط به سال ۱۸۹۱، از ساختمانی در هامبورگ است که برامس در آن متولد شدهاست. این ساختمان در سال ۱۹۴۳، بر اثر [[بمباران هامبورگ در جنگ جهانی دوم]]، نابود شد.]] |
|||
یوهان جاکوب برامس{{یاد چپ| Johann Jakob Brahms}} (۷۲–۱۸۰۶)، پدرِ برامس اهل [[هایده (اشلسویگ-هولشتاین)|هایده]] در [[هولشتاین]] و مرد فقیری بود.<ref>{{پک|حسنی|۱۳۶۳|ک=تاریخ موسیقی|ص=۶۹}}</ref>{{sfn|Swafford|1999|p=7}} او بر خلاف میل خانواده، حرفهٔ موسیقی را دنبال کرد، در سال ۱۸۲۶ وارد [[هامبورگ]] شد و در آنجا به عنوان نوازندهٔ [[سازهای زهی]] و [[سازهای بادی|بادی]] مشغول بهکار شد. در سال ۱۸۳۰ او با «یوهانا هنریکا کریستینه نیسن» (۱۷۶۵–۱۸۶۵)، خیاطی که ۱۷ سال از یوهان بزرگتر بود، ازدواج کرد. وی در همان سال به عنوان نوازندهٔ [[کر (ساز)|هورن]] در گروه نظامی هامبورگ منصوب شد{{sfn|Hofmann|1999|pp=3–4}} و سرانجام بهعنوان نوازندهٔ [[کنترباس]] به عضویت اپرای دولتی{{یاد چپ|Hamburg State Opera}} و انجمن فیلارمونیک هامبورگ{{یاد چپ|Hamburg Philharmonic Society}} درآمد. با رونق گرفتن کار جاکوب، خانوادهٔ وی نیز برای زندگی بهتر به هامبورگ نقل مکان کردند.{{sfn|Hofmann|1999|pp=4–8}} در این شهر بود که یوهانس برامس در ۷ مه سال ۱۸۳۳ متولد شد. خواهر وی الیزابت{{یاد چپ|Elisabeth}} (الیزه) در سال ۱۸۳۱ و برادر کوچکتر وی فریتز فریتریش{{یاد چپ|Fritz Friedrich}} (فریتز) در سال ۱۸۳۵ به دنیا آمدند.{{sfn|Swafford|1999|pp=14–16}} فریتز با پیروی از برادرش [[پیانیست]] شد و در سال ۱۸۶۷ به [[کاراکاس]] مهاجرت کرد و سپس به عنوان معلم به هامبورگ برگشت.{{sfn|Musgrave|2000|p=13}} |
|||
اولین آموزشهای موسیقی به یوهانس، توسط پدرش انجام میگرفت.<ref>{{پک|حسنی|۱۳۶۳|ک=تاریخ موسیقی|ص=۶۹}}</ref> او همچنین نوازندگی [[ویولن]] و [[ویلنسل]] را فرا گرفت. در پی آن برامس از سال ۱۸۴۰ نزد «اتو فریدریش ویلیبالد کوسل»{{یاد چپ|Otto Friedrich Willibald Cossel}} (۱۸۱۳–۱۸۶۵) فراگیری [[پیانو]] را شروع کرد. کوسل معلم وی در سال ۱۸۴۲ گلایه میکرد که «یوهانس میتواند نوازندهٔ خیلی خوبی باشد، اما او نمیخواهد از آهنگسازیهای مداومِ خود دست بردارد». برامس در ۱۰ سالگی و برای اولین بار در یک کنسرت خصوصی برای اجرای یک [[کوئینتت برای پیانو و سازهای بادی (بتهوون)|کوئینتت برای پیانو و سازهای بادی]] اثر [[بتهوون]] و «[[کوارتت]] پیانو» اثر [[موتسارت]] حضور یافت. او همچنین به عنوان [[سولیست]]، یک [[اتود]] از هِنری هرتس{{یاد چپ|Henri Herz}} را اجرا کرد. وی در سال ۱۸۴۵ یک [[سونات پیانو]] در [[سل مینور]] نوشت،{{sfn|Hofmann|1999|pp=9–11}} اما والدین او احساس میکردند که برامس به عنوان نوازنده، چشمانداز شغلی بهتری دارد و تلاشهای اولیهٔ وی را برای آهنگسازی تایید نمیکردند.{{sfn|Hofmann|1999|p=12}} |
|||
برامس از سال ۱۸۴۵ تا ۱۸۴۸، علاوه بر معلم پیانوی خود کوسل، با ادوارد مارکسن{{یاد چپ|Eduard Marxsen}} (۱۸۰۶–۱۸۸۷)، نیز به تحصیل آهنگسازی پرداخت. مارکسن از آشنایان شخصی بتهوون و [[فرانتس شوبرت]] بود، وی آثار موتسارت و [[یوزف هایدن|هایدن]] را تحسین میکرد و یکی از علاقهمندانِ موسیقی [[یوهان سباستیان باخ]] بود. مارکسن راه و رسم این آهنگسازان را به برامس منتقل کرد و میخواست اطمینان حاصل کند که ساختههای برامس بر آن سنت استوار باشد.{{sfn|Swafford|1999|p=26}} در سال ۱۸۴۷، برامس برای اولین بار در هامبورگ به عنوان سولیست پیانو، یک [[فانتزی]] اثر [[زیگیسموند تالبرگ]] را اجرا کرد. همچنین در سال ۱۸۴۸ اولین [[رسیتال]] پیانوی خود را با آثاری شامل یک [[فوگ]] از باخ و همچنین آثاری از مارکسن و موسیقیدانان معاصر آن دوران مانند جیکوب روزنهاین{{یاد چپ|Jacob Rosenhain}} برگزار کرد. دومین رسیتال وی هم در آوریل ۱۸۴۹ با اجرای [[سونات شماره ۲۱ پیانو (بتهوون)|سونات شماره ۲]] از بتهوون و «فانتزی [[والس]]» اثر خودش بود که نظر مطلوب روزنامههای آن دوران را جلب کرد.{{sfn|Hofmann|1999|pp=17–18}} |
|||
آثار شناخته شدهٔ برامس در این دوره شامل موسیقی برای پیانو، [[موسیقی مجلسی]] و آوازهایی برای [[گروه کر]] مردان است که با نام مستعار جی. دبلیو. مارکس{{یاد چپ|G. W. Marks}} معرفی میشد. برخی از این [[تنظیم (موسیقی)|تنظیمات]] و فانتزیها در سال ۱۸۴۹، توسط شرکت هامبورگ کرنز{{یاد چپ|Hamburg firm of Cranz}} منتشر شد. اولین آثاری که برامس ساخته بود و مورد تاییدش بود، [[اسکرتسو]] [[اپوس]] ۴، و آواز ''بازگشت به خانه''{{یاد چپ| Heimkehr}} شماره ۶، اپوس ۷، بود که مربوط به سال ۱۸۵۱ است. با این حال برامس بعداً در از بینبردنِ همهٔ کارهای اولیهٔ خود مصمم بود. حتی در اواخر سال ۱۸۸۰، به دوست خود الیز گیزمن{{یاد چپ|Elise Giesemann}} نامه نوشت که نسخههای خطی [[موسیقی کرال]] را برای او ارسال کند تا آنها را از بین ببرد.{{sfn|Hofmann|1999|pp=16, 18–20}} |
|||
داستانهایی تکراری از حضور برامسِ نوجوان و فقیر در [[بار (مکان)|بارها]] و [[فاحشه خانه|عشرتکدهها]] در این دوران حکایت میکنند،<ref dir=ltr>Including allegedly tales told by Brahms himself to Clara Schumann and others; see Jan Swafford, [http://www.nybooks.com/articles/1999/03/18/aimez-vous-brahms-an-exchange/ "'Aimez-Vous Brahms': An Exchange"] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20220118194854/https://www.nybooks.com/articles/1999/03/18/aimez-vous-brahms-an-exchange/ |date=۱۸ ژانویه ۲۰۲۲ }}, ''The New York Review of Books'' 18 March 1999, accessed 1 July 2018.</ref> اما موسیقیپژوهان معاصر این موضوع را غیرواقعی میدانند و معتقدند که خانوادهٔ برامس نسبتاً مرفه بودند و قوانین هامبورگ بهشدت اجرای موسیقی در عشرتکدهها و پذیرش خردسالان در این مجامع را منع میکرد.{{sfn|Swafford|2001|loc=''passim''}}{{sfn|Hofmann|1999|pp=12–14}} |
|||
=== اوایل فعالیتها (۱۸۶۲–۱۸۵۰) === |
|||
[[پرونده:Johannes Brahms 1853.jpg|بندانگشتی|راست|ایستاده|برامس در سال ۱۸۵۳]] |
|||
در سال ۱۸۵۰، برامس با [[ویولونیست]] [[مجارستان]]ی اِدِه رِمنی{{یاد چپ| Ede Reményi}} آشنا شد و طی سالهای آتی، وی را در تعدادی از رسیتالها با پیانو [[همراهی (موسیقی)|همراهی]] کرد. این آشنایی مقدمهای بود تا برامس با موسیقی کولی و [[چارداش|رقص چارداش]] آشنا شود و باعث شد که بنیان یک اثر پردرآمد و بسیار محبوب از وی در دو مجموعه به نام [[رقصهای مجار (برامس)|رقصهای مجار]] (۱۸۶۹ و ۱۸۸۰) شکل بگیرد.{{sfn|Swafford|1999|pp=56, 62}}{{sfn|Musgrave|1999b|p=۴۵}} همچنین در این سال اولین ملاقات برامس (هرچند ناموفق) با [[روبرت شومان]] صورت گرفت. در آن سال دوستان برامس او را ترغیب کردند تا تعدادی از ساختههای خود را برای شومان که به هامبورگ سفر کرده بود، ارسال کند، اما این بسته باز نشده، پس فرستاده شد.{{sfn|Swafford|1999|pp=۵۶–۵۷}} |
|||
در سال ۱۸۵۳، برامس با رمنی به یک تور کنسرت رفت و در اواخر ماه مه، هر دو با [[یوزف یواخیم]] ویولونیست و آهنگساز مجارستانی در [[هانوفر]] دیدار کردند. برامس قبلاً اجرای [[تکنوازی]] یواخیم را در [[کنسرتو ویولن (بتهوون)|کنسرتو ویولن]] اثر بتهوون، شنیده بود و تحت تأثیر عمیق نوازندگی وی گرفته بود.{{sfn|Swafford|1999|p=۴۹}} در این دیدار برامس برخی از قطعات پیانویی خود را برای یواخیم نواخت و این کار باعث شد که برامس تا پنجاه سال بعد نیز بهیاد بیاورد که «هرگز در طول زندگی هنریام اینقدر تحت فشار قرار نگرفته بودم».{{sfn|Swafford|1999|p=۶۴}} این ملاقات باعث آغاز یک دوستی مادامالعمر شد. البته در دورهای (۱۸۸۳) و هنگامی که در دادگاه طلاق، برامس از همسر یواخیم جانبداری کرد، این دوستی بهطور موقت گسسته شد.{{sfn|Swafford|1999|pp=۴۹۴–۴۹۵}} برامس همچنین یواخیم را به عنوان آهنگساز تحسین میکرد و در سال ۱۸۵۶ آنها برای بهبود تکنیکها و مهارتهای خود (به گفتهٔ برامس)، آثار با [[فرم (موسیقی)|فرمهای]] [[کنترپوان]] دوبل، [[کانن (موسیقی)|کاننها]]، [[فوگ]]ها، [[پرلود]]ها یا هر چیز دیگری را مطالعه و تمرین میکردند.{{sfn|Musgrave|2000|p=۶۷}} بوتزرت{{یاد چپ|Bozarth}} مینویسد «حاصل این مطالعات در زمینهٔ کنترپوان و [[موسیقی اولیه]]، خلق آثاری شامل قطعات رقص، پرلود و فوگ برای [[ارگ (ساز)|ارگ]] و کارهای [[موسیقی کرال|کرال]] در سبک نئو [[موسیقی رنسانس|رنسانس]] و نئو [[موسیقی باروک|باروک]] بود.»<ref dir=ltr name=bozarth2>{{harvnb|Bozarth|n.d.|loc=§2: "New Paths"}}</ref> |
|||
پس از ملاقات با یواخیم، برامس و رمنی از شهر [[وایمار]] بازدید کردند، جایی که برامس با [[فرانتز لیست]]، [[پتر کورنلیوس]] و [[یواخیم راف]] ملاقات کرد که لیست بعضی قطعات او را مانند [[اسکرتسو]]ی [[اپوس]] ۴، [[وزنخوانی]] و اجرا کرد. پس از آن، رمنی ادعا کرد که برامس در هنگام اجرای اثرش بهنام «[[سونات]] در [[سی مینور]]»، توسط لیست، وی به خواب رفته بود. این اختلاف و اختلافات دیگر باعث شد رمنی و برامس به مشارکت و همکاری با یکدیگر پایان دهند.{{sfn|Swafford|1999|pp=67, 71}} |
|||
[[پرونده:Clara Schumann 1853.jpg|بندانگشتی|ایستاده|[[کلارا شومان]] در سال ۱۸۵۳]] |
|||
برامس در اکتبر ۱۸۵۳، از [[دوسلدورف]] بازدید کرد و با معرفینامهای که از یواخیم گرفته بود،{{sfn|Gál|1963|p=7}} به دیدار روبرت شومان و همسرش [[کلارا شومان|کلارا]] رفت و مورد استقبال آن دو قرار گرفت. شومان، که بسیار تحتتأثیر استعداد این جوان ۲۰ ساله قرار گرفته بود، مقالهای تحت عنوان ''راههای نو'' را در شماره ۲۸ ''مجله موسیقی جدید''{{یاد چپ|Neue Zeitschrift für Musik}} در ماه اکتبر، منتشر کرد که از برامس به عنوان فردی که «مقدر شدهاست تا زمانها را با بالاترین و ایدهآلترین حالت بیان کند»، ستایش کرد.<ref dir=ltr name="schumannideal">{{harvnb|Schumann|1988|pp=199–200}}</ref> این تعریف و تمجید ممکن بود خصوصیات خودانتقادی برامس را افزایش بدهد و اعتماد به نفس او را سست کند. وی در نوامبر ۱۸۵۳، به شومان نوشت که «ستایش او چنان انتظارات خارقالعادهای را در مردم برانگیخته که نمیدانم چگونه میتوانم آنها را تحقق ببخشم».{{sfn|Avins|1997|p=24}} برامس در مدت اقامت خود در دوسلدورف برای ساخت یک [[سونات ویولن]] برای یواخیم با نام «آزاد اما تنها»{{یاد چپ|Frei aber einsam}} (با مخفف FAE) که شعار شخصی یواخیم بود، از همکاری یکی از شاگردان شومان و کلارا به نام آلبرت دیتریش{{یاد چپ| Albert Dietrich}} برای نوشتن هر یک از [[موومان|موومان]]های این [[سونات]] بهره برد.{{sfn|Swafford|1999|pp=81–82}} |
|||
تحسین شومان، منجر به تصمیم برامس برای انتشار اولین آثارش با نام واقعی شد. برامس به [[لایپزیگ]] رفت و آثار خود با شماره اپوسهای ۱ تا ۴، (سوناتهای پیانو شماره ۱ و ۲، شش آهنگ اپوس ۳، اسکرتسو اپوس ۴) را توسط انتشارات [[برایتکپف و هرتل]] منتشر کرد. در حالی که این انتشارات آثار بعدی مانند «سونات شماره ۳» اپوس ۵ و «شش آهنگ» اپوس ۶ را در لایپزیک منتشر میکرد، برامس رسیتالهایی از آثار خودش از جمله سوناتهای اولیه را ارایه داد و با موسیقیدانان دیگری مانند [[فردیناند داویت]]، [[ایگناتس مشهلس]] و [[هکتور برلیوز]] دیدار کرد.<ref name=bozarth2/>{{sfn|Swafford|1999|p=89}} |
|||
پس از اقدام به خودکشی شومان و به دنبال آن، بستریشدنِ وی در آسایشگاه روانی نزدیک [[بن]] در فوریه ۱۸۵۴ (همان مکان که در سال ۱۸۵۶ بر اثر ذاتالریه درگذشت)، برامس در دوسلدورف اقامت داشت، او در آنجا از خانوادهٔ شومان حمایت میکرد و از طرف کلارا به امور تجاری میپرداخت. کلارا تا دو روز قبل از مرگ شومان اجازهٔ ملاقات با وی را نداشت، اما برامس میتوانست با او دیدار کند و به عنوان یک رابط بین آنها ایفای نقش کند. برامس احساس عمیقی نسبت به کلارا داشت و برای او تجلیبخشِ یک آرمان زنانه بود. رابطهٔ شدیدِ احساسی و [[عشق افلاطونی]] آنها تا زمان مرگ کلارا ادامه داشت. در ژوئن ۱۸۵۴، برامس یکی از آثار خود با نام «[[واریاسیون]] روی یک [[تم موسیقایی|تم]] از شومان» اپوس ۹، را به کلارا تقدیم کرد.<ref name=bozarth2/> کلارا نیز در رسیتالها، برنامههای موسیقی و سخنرانیهایش از فعالیت حرفهای برامس پشتیبانی میکرد.{{sfn|Swafford|1999|pp=۱۸۰, ۱۸۲}} برامس قصد ازدواج با کلارا در سر داشت، اما کلارا که دارای هشت فرزند از شوهر درگذشتهٔ خود بود و ۱۴ سال بیشتر از برامس سن داشت، این پیشنهاد را نپذیرفت.{{sfn|Reich Book|2001|pp=162–77}}<ref>{{پک|حسنی|۱۳۶۳|ک=تاریخ موسیقی|ص=۷۰}}</ref> |
|||
[[پرونده:PPN663961009 Bildnis von J. Brahms (1860).jpg|بندانگشتی|راست|ایستاده|پرتره برامس در سال ۱۸۶۰، حکاکی فولادی اثر: آگوست وگر{{یاد چپ|August Weger}} (۱۸۲۳-۱۸۹۲)]] |
|||
برامس پس از انتشار [[بالاد (موسیقی کلاسیک)|بالادها]] برای پیانو اپوس ۱۰، اثر دیگری منتشر نکرد. پروژهٔ اصلی وی در این دوره [[کنسرتو پیانو شماره ۱ (برامس)|کنسرتو پیانو شماره ۱]] بود که ابتدا برای دو پیانو نوشته بود اما سپس خیلی زود احساس کرد که این اثر نیاز به یک قالب دیگر و مقیاسی بزرگتر دارد. وی در این زمان در هامبورگ مستقر شد و با حمایت کلارا، بهعنوان نوازنده در دربار کوچک [[دتمولد]]، پایتختِ پادشاهی لیپه{{یاد چپ|Principality of Lippe}}، زمستانهای سالهای ۱۸۵۷ تا ۱۸۶۰ را در آنجا گذراند و مشغول به کار شد که دو [[سرناد]] (۱۸۵۸ و ۱۸۵۹، اپوس ۱۱ و ۱۶) خود را در همین مکان نوشت. او همچنین [[گروه کر]] زنان را تأسیس کرد که برای آن موسیقی مینوشت و [[رهبر (موسیقی)|رهبری]] آن را بر عهده داشت. در این ایام باید دو [[کوارتت]] پیانوی اول او (اپوسهای ۲۵ و ۲۶) را به ساختههایش اضافه کرد و همچنین تصنیف موومان اول از کوارتت سوم پیانو به همین دوره تعلق دارد که سرانجام در سال ۱۸۷۵ تکمیل و رونمایی شد.<ref name=bozarth2/> |
|||
پایان این دهه، شکستهایی در فعالیت حرفهای برامس بههمراه داشت. اولین کنسرتوی پیانو وی در هامبورگ در ۲۲ ژانویه ۱۸۵۹، با همراهی آهنگساز به عنوان [[تکنواز]]، با استقبال کمی مواجه شد.{{sfn|Swafford|1999|pp=189–190}} در اجرای دوم، واکنش تماشاگران چنان خصمانه بود که پس از موومان اول، برامس از اجرا خودداری کرده و مجبور به ترک صحنه شد.{{sfn|Swafford|1999|p=211}} در نتیجهٔ این واکنشها، انتشارات [[برایتکپف و هرتل]] از پذیرفتن ساختههای جدیدِ وی خودداری کرد. در نتیجه برامس با ناشران دیگری از جمله انتشارات سیمروک{{یاد چپ|N. Simrock}} وارد مذاکره شد که در نهایت شریک اصلی آن انتشارات نیز شد.<ref name=bozarth2/> برامس در سال ۱۸۶۰، وارد مجادلهای در مورد آیندهٔ موسیقی آلمان شد و مداخله کرد که بهطور جدی رفتار او را نادرست میدانستند. او همراه با یواخیم و دیگران در پیشنویسی به طرفداران فرانتس لیست و اهداف پیروان بهاصطلاح «مکتب جدید آلمانی»{{یاد چپ|New German School}} حمله کردند و بهخصوص به رد فرمهای موسیقی کلاسیک توسط «رتبهای از علفهای هرز و بدبختی که با تخیلات افرادی مانند لیست رشد میکنند»، اعتراض داشتند. پیشنویس به مطبوعات درز کرد و ''مجله موسیقی جدید'' [[نقیضه|نقیصهای]] را منتشر کرد و برامس را فردی عقبمانده توصیف کرد. پس از آن برامس دیگر هرگز وارد جدال و بحث در مورد مسایل عمومی موسیقی نشد.{{sfn|Swafford|1999|pp=206–211}} |
|||
زندگی شخصی برامس نیز در این دهه آشفته بود. در سال ۱۸۵۹، با آگاته فان زیبلد{{یاد چپ|Agathe von Siebold}} نامزد شد. این نامزدی خیلی زود به پایان رسید، اما حتی بعد از این که برامس به او نوشت: «من تو را دوست دارم! من باید دوباره تو را ببینم، من قادر به تحمل این زنجیر نیستم، لطفاً برای من بنویس … آیا … ممکن است دوباره در آغوشت بگیرم، تا تو را ببوسم و به تو بگویم که دوستت دارم.»، این دیدار صورت نگرفت و دیگر هرگز یکدیگر را ندیدند. برامس بعداً به یکی از دوستانش یادآوری و تاکید کرد که آگاته «آخرین عشق» او بود.<ref dir=ltr name=Agathe>{{harvnb|Musgrave|2000|pp=52–53}}</ref> |
|||
=== سالهای بلوغ (۱۸۷۶–۱۸۶۲) === |
|||
[[پرونده:Johannes Brahms 1866.jpg|بندانگشتی|ایستاده|برامس در سال ۱۸۶۶]] |
|||
برامس امیدوار بود که رهبری ارکستر فیلارمونیک هامبورگ به وی واگذار شود، اما در سال ۱۸۶۲، این پست به خوانندهٔ [[باریتون]]، ژولیوس اشتوکهاوزن{{یاد چپ|Julius Stockhausen}} سپرده شد. (برامس همچنان به تصاحب این پست امیدوار بود؛ اما هنگامی که سرانجام در سال ۱۸۹۳ به وی پیشنهاد شد که به عنوان مدیر فیلارمونیک هامبورگ انتخاب شود، او دیگر به آرامش رسیده بود چون «با افکار رفتن به مسیرهای دیگر عادت کرده بود»).{{sfn|Musgrave|2000|pp=27, 31}} در پاییز سال ۱۸۶۲، اولین بازدید وی از وین اتفاق افتاد و در زمستان همان سال در این شهر اقامت گزید. در آنجا او به عضویت [[کنسرواتوار وین]] درآمد که با دیگر اعضا شامل: دو عضو از حلقهٔ [[واگنر]]، دوست قبلی خودش پیتر کورنلیوس{{یاد چپ|Peter Cornelius}} و کارل توسیگ{{یاد چپ|Karl Tausig}} همراه بود از دیگر اعضا میتوان به جوزف هلمزبرگر{{یاد چپ|Joseph Hellmesberger}} و جولیوس اپشتین{{یاد چپ|Julius Epstein}} که به ترتیب مدیر و رئیس مطالعات ویولن و مطالعات پیانو اشاره کرد که در این جمع حضور داشتند. حلقهٔ برامس نیز شامل [[ادوارد هانسلیک]] (منتقد برجسته و مخالف «مکتب جدید آلمانی»)، هرمان لوی{{یاد چپ|Hermann Levi}} (رهبر ارکستر) و [[تئودور بیلروت|تئودور بیلرت]] (جراح) بودند.{{sfn|Musgrave|1999b|pp=39–41}}<ref name=bozarth3/> |
|||
در ژانویه سال ۱۸۶۳، برامس برای اولین بار با [[ریشارد واگنر]] ملاقات کرد و برای او «واریاسیونهای [[هندل]]» اپوس ۲۴، را که یک سال قبل به پایان رسانده بود، اجرا کرد. این نشست صمیمانه بود، اگرچه واگنر در سالهای بعد اظهارنظرهای انتقادی و حتی توهینآمیز نسبت به موسیقی برامس داشت.{{sfn|Swafford|1999|pp=265–69}} با این حال برامس در این زمان و بعداً علاقه شدیدی به موسیقی واگنر داشت و برای اجرای کنسرتهای واگنر در وین در سالهای ۱۸۶۲/۶۳ کمکهای شایانی کرد،<ref dir=ltr name=bozarth3>{{harvnb|Bozarth|n.d.|loc=§3 "First maturity"}}</ref> بههمین خاطر توسط کارل توسیگ، پاداشی همراه با یک نسخهٔ دستنویس از [[اپرا]]ی [[تنهوزر]] (نسخهای که واگنر در سال ۱۸۷۵ خواستار برگشت آن شد) دریافت نمود.{{sfn|Swafford|1999|p=401}} همچنین برامس اولین رسیتال خود را در وین برگزار کرد که شامل «واریاسیونهای هندل» و اولین کوارتت پیانوی وی بود که این بار با استقبال بهتری از سوی مردم و منتقدان از موسیقی وی روبرو شد.{{sfn|Musgrave|1999b|p=39}} |
|||
برامس گرچه با مسئولیتهای زیادی بهخاطر تصدی پُستهای رهبری در مکانهای مختلف سرگرم بود، اما بیشتر تمرکز کاری خود را در وین قرار داد و خیلی زود تصمیم گرفت که در این شهر اقامت کند. در سال ۱۸۶۳، وی به عنوان رهبر ارکستر آکادمی آواز وین{{یاد چپ| Wiener Singakademie}} منصوب شد. او با برنامهریزی و اجرای آثار بسیاری از استادان اولیهٔ آلمانی مانند [[هاینریش شوتس]]، [[یوهان سباستیان باخ|باخ]] و دیگر آهنگسازانی مانند [[جووانی گابریلی]] و آهنگسازان متاخری چون [[بتهوون]] و [[فلیکس مندلسون]]، مخاطبان خود را شگفتزده کرد. برامس همچنین برای «گروه کر» آثاری از جمله «موتِت»{{یاد چپ|Motet}} (نوعی موسیقی آوازی [[چندصدایی]]) اپوس ۲۹، را تصنیف کرد، ولی با این حال او دریافت که این پُست بیش از حدِ نیاز، آهنگسازی وی را تحتالشعاع قرار دادهاست، به همین دلیل در ژوئن سال ۱۸۶۴، «گروه کر» را ترک کرد.{{sfn|Swafford|1999|pp=۲۷۷–۲۷۹, ۲۸۳}} او از سال ۱۸۶۴ تا ۱۸۷۶، تابستانهای خود را در شهرک لیشتِنتال{{یاد چپ|Lichtental}} گذراند که امروزه بخشی از شهر [[بادن-بادن]] محسوب میشود. جایی که کلارا شومان و خانوادهاش نیز مدتی را در آنجا گذراندند. خانهٔ برامس در لیشتِنتال، محلی بود که او بسیاری از آثار اصلی در دورهٔ میانی زندگیاش را در آنجا ساخت، از جمله میتوان به [[رکوئیم آلمانی]] اپوس ۴۵، و [[موسیقی مجلسی|موسیقیهای مجلسی]] اشاره کرد. این مکان در حال حاضر بهعنوان موزه، حفظ شدهاست.<ref dir=ltr>{{harvnb|Hofmann|Hofmann|2010|p=40}}; [http://www.schumann-portal.de/brahms-house.html "Brahms House"] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20200927073739/https://www.schumann-portal.de/brahms-house.html |date=۲۷ سپتامبر ۲۰۲۰ }}, on website of the ''Schumann Portal'', accessed 22 December 2016.</ref> |
|||
[[پرونده:Brahms c. 1872.jpg|بندانگشتی|ایستاده|راست|برامس در سال ۱۸۷۲]] |
|||
در فوریه ۱۸۶۵، مادرِ برامس درگذشت و او ساخت کار بزرگِ آوازی خود با نام [[رکوئیم آلمانی|یک رکوئیم آلمانی]] اپوس ۴۵، را شروع کرد که شش موومان آن تا سال ۱۸۶۶، بهپایان رسید. اولین اجرا با سه موومان ابتدایی در وین برگزار شد، اما این اثر بهطور کامل و در شش موومان، اولین بار در [[برمن]] و در سال ۱۸۶۸ اجرا گردید که با استقبال چشمگیری روبرو شد. همچنین یک موومان هفتم نیز به اولین اجرای موفق در [[لایپزیگ]] (فوریه ۱۸۶۹) اضافه شد، این اثر موجب تحسین منتقدان در سراسر آلمان و همچنین تا [[انگلیس]]، [[سوئیس]] و [[روسیه]] ادامه یافت. بهطور مؤثر این اثر موفقیتآمیز بود و باعث ورود برامس به صحنهٔ جهانی شد.<ref name=bozarth3/> برامس در این دوره با آثاری مانند مجموعهای از [[موسیقی آوازی|لیدها]] (اپوسهای ۴۳، ۴۶، ۴۹) اولین مجموعه از [[رقصهای مجار (برامس)|رقصهای مجار]] (۱۸۶۹) و مجموعه ''رقص آهنگهای عاشقانه''{{یاد چپ|Liebeslieder Waltzes}} (۱۸۶۸/۶۹) اپوس ۵۲، به کار خود ادامه داد. وی پس از چنین موفقیتهایی سرانجام تعدادی از کارهای خود را که سالها با آنها دست به گریبان بود، بهپایان رساند، مانند [[کانتات]] رینالدو{{یاد چپ|Rinaldo}} (۱۸۶۳–۱۸۶۸)، [[کوارتت زهی|کوارتتهای زهی]] (۱۸۷۳–۱۸۶۵) شماره ۱ و۲ اپوس ۵۱، [[کوارتت]] سوم پیانو (۱۸۷۵– ۱۸۵۵) و بهخصوص [[سمفونی شماره ۱ (برامس)|سمفونی شماره ۱]]، که از اوایل سال ۱۸۵۵ آغاز شده بود، سرانجام در سال ۱۸۷۶، رونمایی شد.{{sfn|Becker|1980|pp=174–179}}<ref dir=ltr name=bozarth4>{{harvnb|Bozarth|n.d.|loc=§4, "At the summit"}}</ref> |
|||
در سال ۱۸۶۹، برامس احساس کرده بود عاشق جولی دختر [[روبرت شومان|شومان]] (آن زمان جولی ۲۴ و برامس ۳۶ ساله بودند) شدهاست اما خودش این موضوع را برملا نکرد. هنگامی که بعداً در همان سال نامزدی جولی با [[کنت (لقب)|کنت]] مارموریتو{{یاد چپ|Marmorito}} اعلام شد، وی دستنوشتههای «[[راپسودی]] [[آلتو]]» اپوس ۵۳، ساختهٔ خود را طی یادداشتی به [[کلارا شومان|کلارا]] داد. کلارا در دفتر خاطرات خود نوشت که «او آن را ترانهٔ عروسی خودش خوانده است» و «دردی عمیق در متن و موسیقی» وجود دارد.{{sfn|Petersen|1983|p=1}} |
|||
برامس از سال ۱۸۷۲ تا ۱۸۷۵، مدیر [[کنسرت موسیقی|کنسرتهای]] ارکستر «جامعه عاشقان موسیقی»{{یاد چپ|Gesellschaft der Musikfreunde}} بود. وی پس از آنکه اطمینان حاصل کرد که این ارکستر از نوازندگان حرفهای تشکیل شدهاست، [[رپرتوار]]هایی را برنامهریزی و اجرا کرد که از باخ تا آهنگسازان [[سده ۱۹ (میلادی)|قرن نوزدهم]] (بهجز آهنگسازان «مکتب جدید آلمانی») را در بر میگرفت. آهنگسازانی که آثارشان اجرا میشد، عبارت بودند از: بتهوون، [[فرانتس شوبرت|شوبرت]]، [[فلیکس مندلسون|مندلسون]]، شومان، یواخیم، [[فردیناند هیلر|هیلر]]، [[ماکس بروخ|بروخ]] و آثار خودش بود، (بهویژه آثاری برای «گروه کر» در مقیاسی بزرگ، رکوئیم آلمانی، راپسودی آلتو و ''آهنگ پیروزی''{{یاد چپ|Triumphlied}} اپوس ۵۵، که مربوط به جشن پیروزی برای [[جنگ فرانسه و پروس]] بود).<ref name=bozarth4/> وی همچنین در سال ۱۸۷۲، قطعۀ «واریاسیون روی یک تم از هایدن» را که ابتدا برای دو پیانو طراحی شده بود، به [[تنظیم (موسیقی)|تنظیم]] [[ارکسترال]] تغییر داد که به یکی از محبوبترین آثار وی تبدیل شده است.<ref name=bozarth4/>{{sfn|Swafford|1999|p=383}} |
|||
=== سالهای شهرت (۱۸۹۰–۱۸۷۶) === |
|||
[[پرونده:Johannes Brahms about 1872.jpg|بندانگشتی|ایستاده|برامس در سال ۱۸۷۲]] |
|||
[[سمفونی شماره ۱ (برامس)|سمفونی شماره ۱]] برامس در سال ۱۸۷۶ آماده شد. گرچه تصنیف این اثر از اوایل دههٔ ۱۹۶۰، آغاز شده بود و در طول این سالها تکامل یافته بود، اما ممکن است طراحی اولیۀ آن از سال ۱۸۶۸، شروع شده باشد، (برامس به کلارا شومان و آلبرت دیتریش اعلام کرده بود که نسخهای از موومان اول را نوشتهاست).{{sfn|Musgrave|1999b|pp=42–43}} برامس همیشه با احتیاط رفتار میکرد و به نوعی خود را بههنگام خلق سمفونی، کوچک میشمرد و خوار جلوه میداد، او با عباراتی به دوستانش مینوشت که: «چندان جذاب نیست»، «طولانی و دشوار است»، «طولانی و در [[دو مینور]] است»، ریچارد تاروسکین{{یاد چپ|Richard Taruskin}} ([[موسیقیشناس]] آمریکایی) اشاره میکند و روشن میسازد که الگوی در نظر گرفته شدهٔ برامس برای این اثر (خلق یک سمفونی)، [[سمفونی شماره ۵ (بتهوون)|سمفونی شماره ۵]]، ساختهٔ بتهوون بودهاست.{{sfn|Taruskin|2010|p=۶۹۴}} |
|||
[[دانشگاه کمبریج]] در ماه مه ۱۸۷۶، پیشنهاد اعطای درجهٔ دکترای افتخاری موسیقی به برامس و یواخیم را داد، بهشرطی که آنها قطعات جدیدی را بهعنوان [[پایاننامه]] بسازند و برای دریافت دکترا شخصاً در کمبریج حضور داشته باشند. برامس از سفر به [[انگلستان]] بیزار بود و خواستار دریافت درجه به صورت غیابی شد و سمفونی قبلاً اجرا شدهاش (نوامبر ۱۸۷۶) را به عنوان پایاننامه، ارائه داد. اما از این دو فقط یواخیم به انگلیس رفت و فقط به او، مدرک دکترا اعطا شد.{{sfn|Pascall|n.d.|}} برامس نیز در ۸ مارس ۱۸۷۷، با اجرا و رهبری سمفونی شماره یک در [[لندن]] (نخستین اجرا در انگلستان) و اهدا بخشهایی از نسخهٔ دستنویس سمفونی به یواخیم، این دعوت را مورد تأیید قرار داد.{{sfn|Anon.|1916|pp=۲۰۵–۲۰۶}} |
|||
[[پرونده:Eduard Hanslick offering incense to Brahms; cartoon rom the Viennese journal 'Figaro', 1890.jpg|بندانگشتی|راست|ایستاده| [[ادوارد هانسلیک]] منتقد موسیقی به تندیس برامس بخور میدهد، کاریکاتور از مجلۀ طنز «وین فیگارو»، ۱۸۹۰]] |
|||
با آنکه از اولین اجرای سمفونی شماره یک استقبال شد، اما برامس همچنان ناراضی بود و موومان دوم را قبل از چاپ اثر، بهطور گسترده اصلاح کرد. بهدنبال آن دیگر آثار ارکسترال وی نیز نظرات خوبی دریافت کرد. آثاری مانند: [[سمفونی شماره ۲ (برامس)|سمفونی شماره ۲]]، [[کنسرتو ویولن (برامس)|کنسرتو ویولن]] (اهدا شده به یواخیم که در جریان ساخت آن از نزدیک با او مشاوره کرد)، «[[اورتور]] جشنواره آکادمی» (این اثر بهخاطر اهدای دکترای افتخاری از طرف [[دانشگاه برسلاو]] به برامس و بهعنوان پایاننامه ساخته شد) و «اورتور تراژیک» (۱۸۸۰)، مورد استقبال قرار گرفت و در نتیجه دانشگاه برسلاو، از برامس بهعنوان «رهبر هنر موسیقی فاخر در آلمان امروز» نام برد که این امر موجب واکنش صریح و اعتراض ریشارد واگنر شد. وی در مقالهای با عنوان «''دربارهٔ شعر و آهنگسازی''»، در بارهٔ برامس با کنایه نوشت: «من برخی آهنگسازان مشهوری را میشناسم که یک روز با [[بالماسکه|لباس مبدل]] در نقش یک خوانندهٔ خیابانی ظاهر میشوند، روزی دیگر کلاهگیسِ [[جرج فردریک هندل|هندل]] را چنگ میزنند، گاهی در لباس یک [[یهودی]] [[چارداش]] ظاهر میشوند، وقتی دیگر بیهودهکار و دوباره لباس [[سمفونی شماره ۱ (برامس)|سمفونی شماره ۱۰]] را میپوشند» (اشاره به سمفونی شماره یک است که بعضی مفسران برای تمجید از این اثر، آن را سمفونی شماره ۱۰ بتهوون فرض کردند، چرا که بتهوون ۹ سمفونی بیشتر، نساخته بود).{{sfn|Taruskin|2010|p=729}} |
|||
اینک برامس بهعنوان یک چهرهٔ بزرگ در دنیای موسیقی شناخته شده بود. او عضو همان هیات داورانی بود که «جایزهٔ دولتی وین» را به آهنگسازان اعطا میکرد که در آن زمان سه جایزه به [[آنتونین دورژاک]] (که آن زمان کمتر سرشناس بود)، ابتدا در فوریه سال ۱۸۷۵، سپس در سالهای ۱۸۷۶، ۱۸۷۷، اهدا کرد و او را به انتشارات سیمروک برای انتشار آثارش معرفی کرد. این دو نفر برای اولین بار در سال ۱۸۷۷ با هم ملاقات کردند و دورژاک [[کوارتت زهی]] اپوس ۴۴، خود را به برامس تقدیم کرد.{{sfn|Swafford|1999|pp=444–446}} او همچنین موفق به دریافت انواع افتخارات دیگری شد. [[لودویگ دوم (بایرن)|لودویگ دوم]] در سال ۱۸۷۴، «نشان ماکسیمیلیان برای علم و هنر»{{یاد چپ|Bavarian Maximilian Order for Science and Art}} و [[گئورگ دوم، دوک ساکس ماینینگن|گئورگ دوم]] نیز در سال ۱۸۸۱، «نشان خانه ماینینگن»{{یاد چپ|House of Meiningen}} (صلیب فرماندهی)، را به برامس اعطا کردند.<ref dir="ltr" name=":0">Musgrave (1999a), p. xv; {{harvnb|Musgrave|2000|p=171}}; {{harvnb|Swafford|1999|p=467}}</ref> |
|||
[[پرونده:PPN663960975 Bildnis von Johannes Brahms (1882).jpg|بندانگشتی|ایستاده|برامس در سال ۱۸۸۲]] |
|||
در این زمان برامس تصمیم گرفت ظاهر چهرهٔ خود را تغییر دهد. او که همیشه با صورتی تراشیده دیده میشد، در سال ۱۸۷۸، با گذاشتن ریشِ بلند، دوستانش را متعجب کرد و در ماه سپتامبر برای برنهارد شولتز{{یاد چپ|Bernhard Scholz}} (رهبر ارکستر) نوشت: «من با یک ریشِ بزرگ میآیم! همسر خود را برای دیدن یک منظرهٔ وحشتناک آماده کنید».{{sfn|Hofmann|Hofmann|2010|p=57}} [[جرج هنشل]] (خواننده) در خاطرات خود یادآوری میکند که در آن روز و پس از کنسرت، «من مردی را دیدم که برای من ناشناخته، نسبتاً تنومند، با قد متوسط، موهای بلند و ریشِ کامل، با صدایی بسیار عمیق و خشن، خود را رهبر ارکستر موسیقی مولر{{یاد چپ|Musikdirektor Müller}} معرفی کرد … ما بلافاصله از موفقیت کامل در کشفِ برامس با تغییر چهره و لباس مبدل، از ته دل خندیدیم». این حادثه همچنین عشقِ برامس به شوخیهای عملی را نشان میدهد.{{sfn|Musgrave|2000|pp=4, 6}} |
|||
برامس در سال ۱۸۸۲، [[کنسرتو پیانو شماره ۲ (برامس)|کنسرتو پیانو شماره ۲]] خود را بهپایان رساند و آن را به استادش ادوارد مارکسن تقدیم کرد.<ref name=bozarth4/> سپس هانس فان بلوو، او را دعوت کرد تا با ارکستر دربار ماینینگن،{{یاد چپ|Meiningen Court Orchestra}} برای اولین بار آثار خود را اجرا کند. این دعوت آغاز همکاری او با ماینینگن و فان بلوو بود که قرار شد تا برامس را بهعنوان یکی از «سه ب»{{یاد چپ|Three Bs}} (سه آهنگساز بزرگ: باخ، بتهوون، برامس) گروهبندی کند. وی در نامهای به همسرش نوشت: «شما میدانید که من در مورد برامس چه فکر میکنم: بعد از باخ و بتهوون، بزرگترین و متعالیترین آهنگساز است».{{sfn|Swafford|1999|pp=465–466}} سالهای بعد اولین اجراهای [[سمفونی شماره ۳ (برامس)|سمفونی شماره ۳]] و [[سمفونی شماره ۴ (برامس)|شماره ۴]] با این ارکستر اجرا شد. [[ریشارد اشتراوس]] که دستیار فان بلوو بود، ابتدا به موسیقی برامس اطمینان نداشت اما با اجرای سمفونی سوم نظرش تغییر کرد و سمفونی چهارم را با علاقهمندی «اثری غولپیکر و از نظر مفهوم و ابتکار، عالی» توصیف کرد.{{sfn|Musgrave|2000|p=252}} یکی دیگر از هواداران نسل جوان اما محتاطِ برامس، [[گوستاو مالر]] بود که در سال ۱۸۸۴، با وی ملاقات کرد و از آشنایان نزدیک وی نیز بود. مالر، برامس را بالاتر از [[آنتون بروکنر]] ارزیابی کرد اما ریشههای او را به خاک، بیشتر از واگنر و بتهوون متصل میدانست.{{sfn|Musgrave|2000|pp=253–254}} |
|||
{{شنیدن |
|||
| نام پرونده = Brahms - Hungarian Dance No. 1 (performed by the composer).oga |
|||
| عنوان = رقصهای مجار برای پیانو، شماره ۱ |
|||
| توصیف = ضبط شده در ۲ دسامبر ۱۸۸۹، نوازنده پیانو: یوهانس برامس |
|||
}} |
|||
در سال ۱۸۸۹، برامس به عنوان شهروند افتخاری [[هامبورگ]] انتخاب شد.<ref dir=ltr>{{یادکرد وب |عنوان=Dr. phil. h.c. Johannes Brahms (1833-1897) |نشانی=https://www.hamburg.de/ehrenbuerger/biographien/ehrenbuerger-vor-1900/4657054/johannes-brahms/ |وبگاه=hamburg.de |تاریخ بازبینی=8 اکتبر 2020 |archive-date=October 9, 2020|archive-url=https://web.archive.org/web/20201009070104/https://www.hamburg.de/ehrenbuerger/biographien/ehrenbuerger-vor-1900/4657054/johannes-brahms/ |url-status=live }}</ref> در همین سال تئو وانگمن{{یاد چپ|Theo Wangemann}}، نماینده [[توماس ادیسون]]، با برامس در وین دیدار داشت و از او برای یک [[ضبطکردن صدا|ضبط]] آزمایشی دعوت کرد. برامس اولین قطعه از [[رقصهای مجار (برامس)|رقصهای مجار]] و یک قطعه از [[یوزف اشتراوس]] را با پیانو اجرا کرد. اگرچه مقدمهٔ گفتاری و کوتاه در این ضبط واضح و قابل فهم است، اما اجرای پیانو، با سروصدای زیادی که در زمینه وجود دارد، قابل شنیدن نیست.تحلیلگران و محققان در مورد صدایی که در ابتدا، این قطعه را معرفی میکند، صدای تئو وانگمن است یا برامس، اختلاف نظر دارند. نسخهٔ ضبطشده در [[دانشگاه استنفورد]] تولید شد.<ref dir=ltr>{{YouTube|BZXL3I7GPCY|J. Brahms plays excerpt of Hungarian Dance No. 1 (2:10)}} Analysts and scholars remain divided as to whether the voice that introduces the piece is that of Wangemann or of Brahms. A "denoised" version of the recording was produced at Stanford University]]. [https://ccrma.stanford.edu/groups/edison/brahms/brahms.html {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20210126103140/https://ccrma.stanford.edu/groups/edison/brahms/brahms.html |date=۲۶ ژانویه ۲۰۲۱ }} "Brahms at the Piano" by Jonathan Berger ( CCRMA , Stanford University)</ref> |
|||
=== سالهای پایانی (۱۸۹۷–۱۸۹۰) === |
|||
[[پرونده:Strauss und Brahms.jpg|بندانگشتی|راست|ایستاده|برامس و [[یوهان اشتراوس (پسر)|اشتراوس]] (چپ) ، عکسبرداری در [[وین]]]] |
|||
در دههٔ ۱۸۷۰، برامس با [[یوهان اشتراوس (پسر)|یوهان اشتراوس]] که هشت سال از او بزرگتر بود آشنا شده بود، اما دوستی نزدیک آنها مربوط به سالهای ۱۸۸۹ و بعد از آن است. برامس بسیاری از آثار اشتراوس را قابل تحسین میدانست، و آهنگساز را تشویق میکرد تا آثارش از طریق انتشارات سیمروک که متعلق به خودش بود، منتشر کند. برامس بهعنوان یک طرفدارِ اشتراوس برای همسرش آدل{{یاد چپ|Adele}}، طی یادداشتی در ابتدای نتهای [[والس]] [[دانوب آبی]] نوشت: «متأسفانه این اثر ساختهٔ برامس نیست».<ref dir=ltr name=Lamb>{{harvnb|Lamb|1975|pp=869–870}}</ref> |
|||
در سال ۱۸۹۰، پس از اجرای موفقیتآمیز «[[کوئینتت]] [[سازهای زهی|زهی]] شماره ۲» اپوس ۱۱۱، برامس ۵۷ ساله فکر کرد که شاید بهتر است از آهنگسازی بازنشسته شود، و به دوستی گفت که «به اندازهٔ کافی موفق بودهام، در اینجا من یک پیری بیدغدغه میخواهم و میتوانم از آن با آرامش لذت ببرم».{{sfn|Swafford|1997|pp=568–69}} همچنین او برای شروع و یافتن این آرامش، به دیدار و همراهی با خوانندهٔ [[متزو سوپرانو]] آلیس باربی{{یاد چپ|Alice Barbi}} (۲۸ ساله) میپرداخت و ممکن است از او خواستگاری نیز کرده باشد.{{sfn|Swafford|1997|p=569}} |
|||
اما تحسین برامس از یک نوازندهٔ [[کلارینت]] در «ارکستر دربار ماینینگن» بهنام ریشارد مولفلد{{یاد چپ|Richard Mühlfeld}}، باعث شد تا دوباره شوق آهنگسازی در وی زنده گردد و او را به نوشتن دوباره سوق داد که در نتیجه یک «[[سهنوازی|تریو]] کلارینت» اپوس ۱۱۴، «کوئینتت کلارینت» اپوس ۱۱۵ (۱۸۹۱)، و دو «[[سونات]] کلارینت» اپوس ۱۲۰ (۱۸۹۴)، ساخته شد. در این زمان چرخههای پایانی آثار برامس، شامل قطعاتی برای پیانو با عنوان «چهار آواز جِدّی» (که ناشی از مرگ کلارا شومان بود) اپوسهای ۱۱۶ تا ۱۱۹ (۱۸۹۶)،{{sfn|Swafford|1997|pp=607–08}} و همچنین او یازده «[[پرلود]] [[موسیقی کرال|کرال]] برای [[ارگ (ساز)|ارگ]]» اپوس ۱۲۲ (۱۸۹۶)، آهنگسازی کرد. آخرین نتهایی که برامس نوشت، مجموعه تنظیمات «ای دنیا باید تو را ترک کنم»{{یاد چپ|O Welt ich muss dich lassen}} بود. بسیاری از آثار برامس در خانهٔ او در شهر [[باد ایشل]]، جایی که برامس برای اولین بار در سال ۱۸۸۲، به آنجا رفت و هر تابستان از ۱۸۸۹ به بعد در آنجا اقامت میکرد، نوشته شدهاست.{{sfn|Hofmann|Hofmann|2010|p=42}} |
|||
=== مرگ === |
|||
[[پرونده:Zentralfriedhof Vienna - Brahms.JPG|بندانگشتی|ایستاده|عکس از محل دفن برامس در «آرامگاه مرکزی وین»{{یاد چپ|Vienna Central Cemetery}}]] |
|||
پس از مرگ [[کلارا شومان]] (۱۸۹۶)، برامس دچار افسردگی شدیدی شد و سلامتیاش آسیب دید.<ref>{{پک|حسنی|۱۳۶۳|ک=تاریخ موسیقی|ص=۷۰}}</ref> در تابستان ۱۸۹۶، به بیماری [[یرقان]] مبتلا شد و سپس در همان سال پزشک [[وین]]ی تشخیص داد که وی دارای [[سرطان کبد]] است (پدر وی جاکوب نیز بر اثر همین بیماری درگذشت).{{sfn|Swafford|1997|pp=614–15}} آخرین حضور او در مجامع عمومی، ۷ مارس ۱۸۹۷ بود که [[هانس ریشتر]] (رهبر ارکستر) [[سمفونی شماره ۴ (برامس)|سمفونی شماره ۴]] را اجرا کرد که در پایان هر [[موومان]] با تشویق تماشاگران همراه بود.<ref dir=ltr>{{cite book|last=Clive|first=Peter|title=Brahms and His World: A Biographical Dictionary|chapter=Richter, Hans|publisher=Scarecrow Press|year=2006|page=361|isbn=9781461722809}}</ref> برامس سه هفته قبل از مرگش در مارس ۱۸۹۷، تلاش کرد در اولین اجرای [[اپرت]] ''الهه عقل''{{یاد چپ|Die Göttin der Vernunft}} اثر یوهان اشتراوس شرکت کند،<ref name=Lamb/> اما وضعیت وی وخیمتر شد و سرانجام در ۳ آوریل ۱۸۹۷، در سن ۶۴ سالگی درگذشت. پیکر وی در آرامگاه مرکزی وین در زیر یک بنای یادبود طراحیشده توسط [[ویکتور اورتا]] و تندیسی ساختهٔ ایلس فان تواردوفسکی، به خاک سپرده شد.<ref dir=ltr>[http://www.viennatouristguide.at/Friedhoefe/Zentralfriedhof/Index_32A_Thumbs/z_index_32A_kl.htm#lageplan Zentralfriedhof group 32a] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20210128114455/http://www.viennatouristguide.at/Friedhoefe/Zentralfriedhof/Index_32A_Thumbs/z_index_32A_kl.htm#lageplan |date=۲۸ ژانویه ۲۰۲۱ }}, details</ref> |
|||
=== دین و باور === |
|||
[[پرونده:Johannes Brahms portrait.jpg|بندانگشتی|ایستاده|راست|پرترۀ برامس (۱۸۸۹)]] |
|||
برامس بهعنوان نوزاد در کلیسای [[لوتریانیسم|لوتران]]{{یاد چپ|Lutheran church}}، [[غسل تعمید]] شد،<ref dir=ltr>{{Cite web|url=http://music-toronto.com/on-the-trail-of-johannes-brahms/|title=On the trail of ... Johannes Brahms in Hamburg|website=Music Toronto|access-date=26 April 2019|archive-url=https://web.archive.org/web/20190426144301/http://music-toronto.com/on-the-trail-of-johannes-brahms/|archive-date=26 April 2019|url-status=dead}}</ref><ref dir=ltr>{{Cite book|url=https://books.google.com/books?id=67FA4aJAy8kC&pg=PA290&lpg=PA290&dq=johannes+brahms+confirmed+michaeliskirche|title=A Brahms Reader|last=Musgrave|first=Michael|date=September 2001|publisher=Yale University Press|isbn=9780300091991|access-date= October 15, 2020|archive-date= مارس ۲۰۲۴|archive-url=https://web.archive.org/web/20240315202222/https://books.google.com/books?id=67FA4aJAy8kC&pg=PA290&lpg=PA290&dq=johannes+brahms+confirmed+michaeliskirche#v=onepage&q=johannes%20brahms%20confirmed%20michaeliskirche&f=false|url-status=live}}</ref> وی متعلق به خانوادهای [[لوتریانیسم|لوتریانیست]] بود و او نیز تحت تاثیر این مذهب قرار داشت. گفته میشود [[انجیل یوحنا|کتاب مقدسی]] که به مناسبت تولدش به او داده شده بود، تا پایان عمر نزد خود حفظ کرد و در بسیاری از آثار [[موسیقی کرال|کرال]] خود، از متونِ این کتاب استفاده کرد. والتر نیمان{{یاد چپ|Walter Niemann}} دوست و آهنگساز آلمانی وی میگوید: «این واقعیت که برامس فعالیت خلاقانۀ خود را با [[موسیقی محلی|آهنگهای محلی]] آلمانی آغاز کرد و با کتاب مقدس به پایان برد، اعتقاد واقعی و مذهبی این مرد بزرگ را نشان میدهد».<ref dir="ltr">Klaus Wolters: Handbuch der Klavierliteratur zu zwei Händen. Atlantis-Verl., Zürich u.a. 1994 (4. Aufl.). ISBN 3-254-00188-5</ref><ref dir="ltr">Klaus Wolters: ''Handbuch der Klavierliteratur zu zwei Händen.'' Atlantis-Verlag, Zürich k. a. 1994 (4a eld.). ISBN 3-254-00188-5</ref> با این حال رابطه و نگرشِ برامس نسبت به دین را یک «منتقدِ» حداقلی تلقی کرده،<ref dir=ltr>Josef Suk, ''Wiener Brahms-Erinnerungen'', Der Merker 2, 1910, p. 149</ref><ref dir=ltr>{{یادکرد وب |نشانی=http://repository.up.ac.za/bitstream/handle/2263/11663/Loader_Johannes%281998%29.pdf?sequence=1 |عنوان=J.A. Loader, ''Johannes Brahms, agnosticism and some other wisdom'', University of Vienna |بازبینی=October 17, 2020 |archive-date=February 8, 2020 |archive-url=https://web.archive.org/web/20220208091753/https://repository.up.ac.za/bitstream/handle/2263/11663/Loader_Johannes(1998).pdf?sequence=1 |url-status=live }}</ref> و با آنکه در سن پانزده سالگی توسط کلیسای سنت مایکل{{یاد چپ|Michael's Church}} (هامبورگ)، پذیرفته شدهبود، اما او را بهعنوان یک [[ندانمگرایی|ندانمگرا]]، یا [[انسانگرایی|انسانگرا]] نیز توصیف میکنند.<ref dir=ltr>{{cite book|title=The Songs of Johannes Brahms|year=2000|publisher=Yale University Press|isbn=978-0300079623|page=[https://archive.org/details/songsofjohannesb00sams/page/326 326]|first=Eric|last=Sams|authorlink= |quote=|url=https://archive.org/details/songsofjohannesb00sams/page/326}}</ref> |
|||
[[آنتونین دورژاک]] که یک [[کاتولیک]] متدین بود، در نامهای در بارهٔ برامس مینویسد: «چنین انسانی، چنین روح ظریفی، هیچ اعتقادی ندارد! او هیچ اعتقادی ندارد!».{{sfn|Swafford|1997|pp=}} گفته میشود هنگامی که کارل رینتالر{{یاد چپ|Karl Reinthaler}} (رهبر ارکستر)، از وی خواستهاست یک متن دقیقاً مذهبی را به [[رکوئیم آلمانی]] خود اضافه کند، وی در پاسخ گفتهاست: «باید اعتراف کنم که با کمال میل حتی حاضرم کلمهٔ «آلمانی» را حذف و به جای آن کلمهٔ «انسانی» قرار دهم، همچنین با دانش و آگاهی کامل میخواهم از بخشهایی مانند [[انجیل یوحنا|یوحنا]]، فصل ۳ آیهٔ ۱۶، نیز صرفنظر کنم. از طرف دیگر، چون من یک موسیقیدان هستم، چیزی یا چیزهایی را انتخاب میکنم که به آن احتیاج دارم و چون با نویسندگان محترم متن نمیتوانم در مورد حذف، با آنها بحث و جدل کنم، پس بهتر است قبل از اینکه حرفی بزنم، خودم استفاده از آن را متوقف کنم».{{sfn|Musgrave|1985|page=[https://archive.org/details/isbn_9780710097767/page/80 80]}} |
|||
== موسیقی == |
|||
=== سبک === |
|||
[[پرونده:Johannes Brahms (before 1897) - Archivio storico Ricordi FOTO001204.jpg|بندانگشتی|ایستاده|برامس در سالهای پایانی عمر، (قبل از۱۸۹۷)|جایگزین=]] |
|||
برامس پیرو [[سبک موسیقی|سبک]] بتهوون و ستایشگر باخ بود و آثارش ادامهٔ [[موسیقی دوره کلاسیک]] و [[موسیقی دوره رمانتیک|رومانتیک]] شناخته میشود. او بهطور اصولی با مکتب [[ریشارد واگنر|واگنر]]/[[فرانتس لیست|لیست]] که تحت عنوان «مکتب جدید آلمانی» و [[موسیقی برنامهای]] شهرت یافته بودند، به شدت مخالفت میکرد و از رومانتیکهایی که در کارشان مبالغه میکردند، نفرت داشت.<ref>{{پک|ل-وینک|۱۳۶۶|ک=چگونه خوب بشنویم|ص=۴۵۴}}</ref><ref>{{پک|حسنی|۱۳۶۳|ک=تاریخ موسیقی|ص=۷۰}}</ref> با آنکه برامس در پایانیترین دورهٔ رومانتیک جای دارد، اما وی را کلاسیکترین آهنگساز این دوره بهشمار میآورند.<ref>{{پک|ل-وینک|۱۳۶۶|ک=چگونه خوب بشنویم|ص=۴۵۳}}</ref> برامس پیرو [[فرم (موسیقی)|فرم]] کلاسیک و ارایه دهندهٔ یک [[موسیقی محض|موسیقی مطلق]] بدون وابستگی به هر ایدهٔ غیر موسیقایی بود. وی کارهای بسیاری از معاصرانش را «تکنیکهای پوچ نمایشی» قلمداد میکرد و مردود میدانست. بههمین دلیل سبک کلاسیکِ خود را نوعی مقابله با افراطیگری رومانتیکها قرار داده بود. برامس با آنکه نمایندهٔ جناحی سنتگرا و «موسیقی جدّی» بود، اما استقبال زیاد در [[رپرتوار]] کنسرتهای مدرن امروزی از آثار وی نشان میدهد که نه تنها نسبت به آن واکنشی منفی ندارند، بلکه بسیار مورد تحسین نیز قرار میگیرند، از این حیث میتوان برامس را آهنگسازی دانست که موسیقیاش برای هر دو جناح کلاسیک و رومانتیک، راضیکننده بودهاست.<ref>{{پک|ل-وینک|۱۳۶۶|ک=چگونه خوب بشنویم|ص=۴۵۴–۴۵۵}}</ref> |
|||
سبک برامس اگرچه در فرم کلاسیک قرار داشت، اما وی بهعنوان نسل سوم از سالهای آخرینِ دورهٔ رومانتیک، به اتفاق واگنر، سازبندی و [[ارکستراسیون]] را به حد کمال رساندند. برامس از [[هارمونی]] گستردهای بهره میگرفت و از [[تمبر (موسیقی)|رنگآمیزیهای]] جدیدی در ارکستر استفاده میکرد. او در تصنیف سمفونیهایش از لحاظ فرم، مدت و حجم، تحت تأثیر بتهوون، اما موسیقی وی فاقد [[فیگور موسیقایی|فیگورهای]] [[ریتم]]یک مرسوم در آثار بتهوون بود، بههمین دلیل آثار او لحن و بیانی [[تغزل]]ی دارد که آن را بیشتر به آثار [[فرانتس شوبرت]] شبیه میدانند. از همین رو، هر چهار سمفونی او دارای ارزش زیاد و یکسانی در کنسرتهای امروز بهشمار میآیند.<ref>{{پک|ل-وینک|۱۳۶۶|ک=چگونه خوب بشنویم|ص=۴۵۵–۴۵۶}}</ref> |
|||
برامس در تکنیک [[کنترپوان]] نیز مهارت زیادی داشت. کارل گایرینگر{{یاد چپ|Karl Geiringer}} (موسیقیشناس اتریشی/آمریکایی) مینویسد: «از نظر برامس … پیچیدهترین فرمهای کنترپوان، وسیلهای طبیعی برای ابراز احساسات او است. همانطور که [[پالسترینا]] و باخ توانستند در آثارشان اهمیتی معنوی به کنترپوان بدهند، برامس نیز میتوانست با استفاده از یک [[کانن (موسیقی)|کانن]] بهصورتهای مختلف، آن را به یک قطعهٔ ناب و شعری تغزلی تبدیل کند».{{sfn|Geiringer|1981|p=159}} مهارت دیگر وی غیر از کنترپوان، کنترل نامحسوس او در [[ریتم]] و [[متر (موسیقی)|متر]] بود. در [[فرهنگنامه موسیقی و موسیقیدانان نیو گروو|فرهنگنامهٔ نیو گروو]] حدس زده میشود که آشنایی او در نوجوانی با موسیقی [[کولیها]] و مجارستانی، منجر به شیفتگی مادامالعمر به ریتمهای نامنظم، نتهای سهتایی (تریوله{{یاد چپ|Triplet}}) و استفاده از ریتم آزادتر در ساختههای او شدهاست.<ref dir=ltr>”Brahms,” article in Sadie, S. (ed.) (1995), |
|||
''The New Grove Dictionary of Music''. Oxford University Press.</ref> طبق گفتهٔ مایکل ماسگراوی{{یاد چپ|Michael Musgrave}} (زندگینامهنویس برامس): «فقط یک آهنگساز در طبیعتِ پیشرفتهٔ این تفکرِ ریتمیک، میتواند با وی رقابت کند و آن شخص، [[ایگور استراوینسکی]] است».{{sfn|Musgrave|1985|p=۲۶۹}} |
|||
=== آثار === |
|||
[[پرونده:Carl Müller – Music room of Johannes Brahms.jpg|350px|راست|بندانگشتی|نقاشی از اتاق کار برامس در وین، اثر: «کارل مولر»{{یاد چپ|Carl Müller}} (۱۹۳۸-۱۸۶۲)]] |
|||
برامس تعداد زیادی از کارهای مهم خود را برای [[ارکستر]] نوشت، از جمله ۴ [[سمفونی]]، ۲ [[کنسرتو پیانو]]، [[کنسرتو ویولن]]، دوبل کنسرتو برای [[ویولن]] و [[ویولنسل]]، [[اورتور]] تراژیک (که اهمیتی مانند سمفونی در کارهایش دارد)، ۲ [[سرناد]] و اورتور جشنواره آکادمی. اثر بزرگ آوازی او یک [[رکوئیم]] است که برامس [[زبان آلمانی]] را جایگزین متن لاتین کرد و به همین دلیل نام آن را [[رکوئیم آلمانی|یک رکوئیم آلمانی]] نهاد. برامس اولین کار ارکسترال خود را «واریاسیون روی یک تم از هایدن» (۱۸۷۳) نوشت و سپس به تصنیف سمفونی روی آورد. سمفونیهای او بر خلاف دیگر آهنگسازان رومانتیک، تفسیر خاصی ندارد اما دارای اهمیت زیادی از نظر تکنیک و [[فرم (موسیقی)|فرم]] است.<ref>{{پک|حسنی|۱۳۶۳|ک=تاریخ موسیقی|ص=۷۰-۷۱}}</ref> برامس میگوید:<ref>{{پک|حسنی|۱۳۶۳|ک=تاریخ موسیقی|ص=۷۱}}</ref> |
|||
{{گفتاورد تزیینی|اگر ما نمیتوانیم مانند [[موتسارت]] و [[هایدن]] آثار زیبا بنویسیم، حداقل باید بتوانیم مانند آنها در نوشتن [[هارمونی]] و [[کنترپوان]] دقت کنیم}} |
|||
این اظهارنظر برامس کاملاً با سمفونیهایش مطابقت دارد؛ چراکه دارای هارمونی و سازبندی محکم، اما فاقد ظرافتهای موسیقی کلاسیک است. در میان آثار ارکسترال وی دو [[کنسرتو پیانو شماره ۱ (برامس)|کنسرتو پیانوی شماره ۱]] و [[کنسرتو پیانو شماره ۲ (برامس)|شماره ۲]]، از بهترین نمونههای [[موسیقی کلاسیک]] بهشمار میروند و از کارهای مهم [[ارکسترال]] محسوب میشوند. از همین رو، مفسران موسیقی کنسرتوی شماره یک را دارای اهمیتی معادل یک سمفونی و سرشار از ذوق و تکنیک برامسی میدانند. همچنین [[کنسرتو ویولن (برامس)|کنسرتو ویولن]] وی را که برای [[یوزف یواخیم|یواخیم]] نوشتهاست با [[کنسرتو ویولن (بتهوون)|کنسرتو ویولن بتهوون]] مقایسه میکنند و برابر با آن میدانند. دیگر اثر ارکسترال وی با نام «دوبل کنسرتو برای ویولن و ویلنسل» نیز بااهمیت و قابل توجه است.<ref>{{پک|حسنی|۱۳۶۳|ک=تاریخ موسیقی|ص=۷۱-۷۲}}</ref> |
|||
{{شنیدن |
|||
|سرآیند = '''نمونه آثار''' |
|||
| نام پرونده = Johannes Brahms - Ungarischer Tanz 5 g-moll.ogg |
|||
| عنوان = رقصهای مجار، شماره ۵ در سل مینور |
|||
| نام پرونده۲ = Brahms, Tragic Overture.ogg |
|||
| عنوان۲ = اورتور تراژیک، اپوس ۸۱ |
|||
| نام پرونده۳ = Muriel-Nguyen-Xuan-Brahms-rhapsody-opus79-1.ogg |
|||
| عنوان۳ = راپسودی در سی مینور، اپوس ۷۹، شماره ۱ |
|||
| نام پرونده۴ =Brahms-waltz01.ogg |
|||
| عنوان۴ =۱۶ والس، اپوس ۳۹، شماره ۱ |
|||
| نام پرونده۵ = Johannes Brahms - String Quintet No. 1 Op. 88 - 1. Allegro non troppo ma con brio.ogg |
|||
| عنوان۵ = کوارتت زهی شماره ۱، موومان اول |
|||
}} |
|||
آثار [[موسیقی مجلسی]] برامس شامل: ۳ [[کوارتت زهی]]، ۲ [[کوئینتت]] زهی، ۱ کوئینتت [[کلارینت]]، ۱ [[تریو]] کلارینت، ۱ تریو [[کر (ساز)|هورن]]، ۱ کوئینتت پیانو، ۳ [[کوارتت]] پیانو و ۴ تریو پیانو (که پس از مرگش منتشر شد) است. وی چندین سونات نیز برای ساز با [[همراهی (موسیقی)|همراهی]] پیانو نوشت که از جمله ۳ قطعه برای ویولن، ۲ قطعه برای کلارینت (این اثر برای [[ویولا]] نیز توسط برامس [[تنظیم (موسیقی)|تنظیم]] شد) و [[راپسودی]] برای [[ویولا|آلتو]] است که از او بر جای مانده است.<ref>{{پک|حسنی|۱۳۶۳|ک=تاریخ موسیقی|ص=۷۱}}</ref> |
|||
در بین کارهای برامس، آثار پیانویی نیز اهمیت زیادی دارد که اکثر آنها در فرم کلاسیک است. در کارنامهٔ وی سه [[سونات]] پیانو (بهویژه سونات در [[فا دیز مینور]] که در ۱۹ سالگی نوشت)، راپسودیها، [[فانتزی|فانتزی]]ها، [[بالاد (موسیقی کلاسیک)|بالادها]]، [[والس|والس]]ها و [[رقصهای مجار (برامس)|رقصهای مجار]]، از جمله کارهای برجستهٔ وی است.<ref>{{پک|حسنی|۱۳۶۳|ک=تاریخ موسیقی|ص=۷۱–۷۲}}</ref> |
|||
در [[موسیقی آوازی]]، برامس بیش از ۲۰۰ [[موسیقی آوازی|لید]] (یا [[تصنیف]]) نوشتهاست که بسیاری از آنها مانند «لالایی»، «چهار آواز جِدّی» و «آواز برای [[گروه کر]] مردان و ارکستر» محبوبیت زیادی دارند.<ref>{{پک|حسنی|۱۳۶۳|ک=تاریخ موسیقی|ص=۷۲}}</ref> |
|||
برامس یک [[کمالگرایی|کمالگرای]] افراطی بود. او بسیاری از کارهای اولیهٔ خود را از بین برد، از جمله یک «سونات ویولون» که با «اِدِه رِمنی» و [[فردیناند داویت]] اجرا کرده بود. یک بار نیز ادعا کرد که ۲۰ کوارتت زهی را قبل از اینکه منتشر شود، در سال ۱۸۷۳، نابود کردهاست.<ref dir=ltr name=Donat08>[http://www.hyperion-records.co.uk/al.asp?al=CDA67552 Donat, Misha (2008). Liner notes.] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20140420035914/http://www.hyperion-records.co.uk/al.asp?al=CDA67552 |date=۲۰ آوریل ۲۰۱۴ }} In Takács Quartet, ''Brahms: String Quartets Op. 67 and Op. 51, No. 1'', pp. 2–3</ref> در طی چندین سال، او یک پروژهٔ اصلی برای یک سمفونی در [[گام مینور|مینور]] را به [[کنسرتو پیانو شماره ۱ (برامس)|اولین کنسرتوی پیانوی]] خود تغییر داد. نمونهٔ دیگری از وسواسِ او به جزئیات، اولین سمفونی او است که از سال ۱۸۶۱ تا ۱۸۷۵، روی آن کار کرد و حتی بعد از اجرای اول، مجدداً بازنگری کرد و موومان آهستهٔ سمفونی را از بین برد و دوباره ساخت تا قبل از انتشار جایگزین کند.{{sfn|Taruskin|2010|p=729}} عامل دیگری که به کمالگرایی برامس کمک کرده است، تشویقهای [[روبرت شومان]] است که او مصمم بود آنها را برآورده کند.<ref name="schumannideal"/> برامس بهشدت از ساخت [[موسیقی برنامهای]] یا [[موسیقی صحنه|صحنهای]] دوری میجست و [[موسیقی محض|موسیقی مطلق]]، اساسِ کار وی بود. به همین دلیل، وی هرگز [[اپرا]] و [[پوئم سمفونیک]] ننوشت.<ref>{{پک|ل-وینک|۱۳۶۶|ک=چگونه خوب بشنویم|ص=۴۵۴}}</ref><ref>{{پک|حسنی|۱۳۶۳|ک=تاریخ موسیقی|ص=۷۰}}</ref> |
|||
=== تاثیر === |
|||
[[پرونده:ShadowBrahms.jpg|بندانگشتی|ایستاده|راست|طرحی [[سایهنما]] از برامس، اثرِ «آتو بولر»{{یاد چپ|Otto Böhler}}]] |
|||
دیدگاه برامس در آهنگسازی، هم نگاه به گذشته و هم نگاه به آینده دارد. حاصل آثار او اغلب جستجو برای کشف [[هارمونی]] و [[ریتم|ریتم]]های جسورانه است. در نتیجه، آثار او روی آهنگسازان با هر دو گرایش سنتگرا و مدرنیست تأثیرگذار بود. ایدهها و بیان موسیقایی وی در محافل آهنگسازانی مانند هاینریش فان هرتسوئنبرگ{{یاد چپ|Heinrich von Herzogenberg}}، رابرت فوخس{{یاد چپ|Robert Fuchs}}، [[یولیوس رونتگن]] و گوستاو جنر{{یاد چپ|Gustav Jenner}} (تنها شاگرد آهنگسازی وی)، بررسی و بهشدت تحسین میشد. [[آنتونین دورژاک]] که حمایت و کمکهای قابل توجهی از برامس دریافت کرده بود، همیشه از برامس ستایش میکرد و در چندین اثر خود مانند [[سمفونی شماره ۷ (دورژاک)|سمفونی شماره ۷]] و «[[سهنوازی|تریو]] پیانو»، تحت تأثیر برامس قرار داشت. همچنین ویژگیهای «سبک برامس» توسط آهنگسازانی چون [[ماکس رگر]]، هانس روت{{یاد چپ|Hans Rott}}، ویلهلم برگر{{یاد چپ|Wilhelm Berger}} و فرانتس اشمیت{{یاد چپ|Franz Schmidt}}، همراه با سایر روندهای آهنگسازی سبک معاصر (عمدتاً [[واگنر]]یستها) در تلفیق با یک ترکیب پیچیدهتر، جذب شد. علاوه بر آن، آهنگسازان دیگری از [[بریتانیا]] مانند [[هیوبرت پری]]، [[ادوارد الگار]] و آهنگساز [[سوئد]]ی ویلهلم استنهامار{{یاد چپ|Wilhelm Stenhammar}}، همگی گواهی دادند که از برامس چیزهای زیادی آموختهاند. همانطور که الگار گفت: «هنگامی که به [[سمفونی شماره ۳ (برامس)|سمفونی شماره ۳]] برامس مینگرم، احساس کوچکی میکنم».{{sfn|MacDonald|2001|p=406}} |
|||
[[پرونده:Willy von Beckerath - Brahms am Flügel.jpg|بندانگشتی|ایستاده|برامس در حال نواختن پیانو (۱۸۹۶)، نقاشی از: ویلی فان بکرات{{یاد چپ| Willy von Beckerath}}]] |
|||
در ادامه، یکی از کسانی که در کارهای اولیهٔ خود تحت تأثیر برامس قرار داشت، [[فروچو بوزونی]] بود که آثارش نشاندهندهٔ تأثیر زیاد وی از سبک برامسی است. برامس نیز به آثار او علاقهمند شد و با وی ارتباط داشت، هر چند بعدها فروچو تمایلی به ادامهٔ این دوستی نداشت. برامس در اواخر عمر خود، آهنگسازانی مانند [[ارنو دوهنانی]] و [[الکساندر فن تسملینسکی]] را تشویق و حمایت کرد که در [[موسیقی مجلسی|کارهای مجلسی]] و اولیهٔ آنها (و آثار [[بلا بارتوک]] که دوست دوهنانی بود)، جذب کاملی از سبک برامسی در آثارشان قابل مشاهده است. تسملینسکی، معلم [[آرنولد شونبرگ]] نیز بود. ظاهراً وی دو [[موومان]] از یک پیشنویس اثرِ شاگردش بهنام «[[کوارتت زهی]] در [[ر ماژور]]» را به برامس ارایه داد که وی پس از مشاهدهٔ آن، تحت تأثیر قرار گرفت و شونبرگ را تحسین کرد. شونبرگ نیز بعدها و در سال ۱۹۳۳، طی مقالهای با عنوان ''برامس پیشرو'' (بازنویسی ۱۹۴۷)، علاقهٔ خود به [[موتیف (موسیقی)|موتیفهای]] اشباع شده، بینظمی در [[فراز (موسیقی)|فراز]] و ریتم در آثار برامس را نشان داد. وی همچنین در کتاب خود (قواعد علمی هارمونی)، هارمونی غنیشده و کشف مناطق دوردست [[تونالیته|تونال]] در آثار برامس را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. تلاشهای شونبرگ زمینه را برای ارزیابی مجدد شهرتِ برامس در قرن بیستم، فراهم کرد. شونبرگ حتی یکی از کوارتتهای پیانویی برامس را برای ارکستر [[تنظیم (موسیقی)|تنظیم]] کرد. از طرفی [[آنتون وبرن]] که شاگرد شونبرگ بود، در سخنرانیهایی که تحت عنوان ''راهی به موسیقی جدید'' و پس از مرگش منتشر شد، ادعا کرد که برامس پیشاهنگِ [[دومین مکتب موسیقی وین]] بودهاست.{{sfn|Brown|2002|pages=780–781}}<ref dir=ltr>Thematic transmutation in the music of Brahms: A matter of musical alchemy. ''Journal of Musicological Research'', 15:177–206.</ref> |
|||
{{جعبه گفتاورد |
|||
|عنوان = <small>در بارۀ برامس</small> |
|||
|گفتاورد = [[پرونده:Franz von Lenbach - Clara Schumann (Pastell 1878).jpg|60px|راست|بیقاب]]«... او بهعنوان یک دوست واقعی آمد تا تمام غم و اندوهم را با من شریک شود. او قلبم را که در حال شکستن بود، تقویت کرد ... هنگامی که او این امکان را داشت تا روحیهام را تقویت کند، افکارم را ارتقا بخشید و روشن کرد ... بهطور خلاصه، او دوست من به معنای واقعیِ کلمه بود ... واقعاً باید بگویم که من، هرگز کسی را نداشتهام که این طور دوستش داشته باشم. این زیباترین درکِ متقابلِ دو روح است ... این روحیۀ انعطافپذیر، قلبِ نجیب، ذوقِ خوب و استعدادِ اوست که من دوستش دارم ...» |
|||
|منبع = [[کلارا شومان]]{{sfn|Swafford|1997|p=۱۶۴}} |
|||
|تراز = |
|||
|عرض = |
|||
|حاشیه =1px solid #F0DC82; |
|||
|اندازه قلم = |
|||
|رنگ پسزمینه = #fffff4 |
|||
|شکلبندی = |
|||
|پسزمینه عنوان =#F0DC82 |
|||
|رنگ قلم عنوان = |
|||
|شکلبندی عنوان = |
|||
|align =راست |
|||
|شکلبندی گفتاورد = |
|||
|گیومه گفتاورد = |
|||
|تراز منبع = چپ |
|||
|شکلبندی منبع = |
|||
}} |
|||
{{-}} |
|||
== افتخارات == |
|||
{{multiple image |
|||
| align = left |
|||
| direction = horizontal |
|||
| footer = تمبرهای یادبود بهمناسبت یکصدوپنجاهمین سالروز تولد برامس |
|||
| footer_align = right |
|||
| width = |
|||
| image1 = Stamps of Germany (DDR) 1983, MiNr 2764.jpg |
|||
| caption1 = |
|||
| width1 = ۱۵۳ |
|||
| alt1 = |
|||
| image2 = |
|||
| caption2 = |
|||
| width2 = ۲۱۱ |
|||
| alt2 = |
|||
}} |
|||
* دریافت «نشان ماکسیمیلیان برای علم و هنر» (۱۸۷۴).<ref name=":0"/> |
|||
* دریافت مدال طلای انجمن رویال فیلارمونیک{{یاد چپ|Royal Philharmonic Society}} [[بریتانیای کبیر]] (۱۸۷۷) و عضویت افتخاری در این انجمن (۱۸۸۲).<ref dir=ltr>{{cite book |
|||
|url = https://royalphilharmonicsociety.org.uk/awards/gold_medal/pappano |
|||
|title = 100th Gold Medal for Antonio Pappano |
|||
|publisher = The Royal Philharmonic Society |
|||
|date = 5 May 2015 |
|||
|accessdate = 31 December 2018 |
|||
|archive-date = 1 ژانویه 2019 |
|||
|archive-url = https://web.archive.org/web/20190101002911/https://royalphilharmonicsociety.org.uk/awards/gold_medal/pappano |
|||
}}</ref> |
|||
* دریافت دکترای افتخاری از [[دانشگاه برسلاو]] (۱۸۷۹).{{sfn|Taruskin|2010|p=729}} |
|||
* دریافت «نشان خانه ماینینگن» (صلیب فرماندهی) (۱۸۸۱).<ref name=":0"/> |
|||
* دریافت نشان [[پور لی میریت]] (۱۸۸۷).<ref dir=ltr>{{cite web |title=JOHANNES BRAHMS |url=http://www.orden-pourlemerite.de/mitglieder/johannes-brahms?m=3&u=4 |website=ORDEN POUR LE MÉRITE |accessdate=15 October 2020 |archive-date=۲۶ سپتامبر ۲۰۲۰ |archive-url=https://web.archive.org/web/20200926090343/http://www.orden-pourlemerite.de/mitglieder/johannes-brahms?m=3&u=4 |url-status=live }}</ref> |
|||
* در سال ۱۹۶۹، توسط «کمیته نامگذاری مکانهای [[قطب جنوب]] بریتانیا»{{یاد چپ|UK Antarctic Place-Names Committee}}، یک ورودی پر از یخ به طول ۴۶ کیلومتر و عرض ۱۱ کیلومتر، واقع در ضلع شمالی «شبه جزیره بتهوون» بین [[جزیره الکساندر]] و «جزیره دروچر»{{یاد چپ| Derocher Peninsula}}، برای یوهانس برامس نامگذاری شد.<ref dir=ltr>{{cite gnis | type = antarid | id = 1820| name = Brahms Inlet| accessdate = 2011-08-15}}</ref> |
|||
* [[ضرب سکه]] یادبود به ارزش ۵ [[مارک (واحد پول)|مارک]] بهنام یوهانس برامس، توسط [[جمهوری دموکراتیک آلمان]] (۱۹۷۲).<ref dir=ltr name="Marx_Gold">[http://www.dhm.de/fileadmin/_processed_/csm_N0002736-DDR_-Gedenkmuenze-150-neu_06_f7d7329c39.jpg Die seltenste Münze der DDR.] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20171023125737/http://www.dhm.de/fileadmin/_processed_/csm_N0002736-DDR_-Gedenkmuenze-150-neu_06_f7d7329c39.jpg |date=۲۳ اكتبر ۲۰۱۷ }} [[موزه تاریخ آلمان|Deutsches Historisches Museum]]</ref> |
|||
* در سال ۱۹۷۶، یک [[ریزسیاره|سیارک کوچک]] توسط [[مرکز بررسی ریزسیارهها]]، [[برامس ۱۸۱۸]]، نامیده شد. |
|||
* در سال ۱۹۷۹، یک حفره ([[فروزمین]]) در [[سیاره عطارد]] که قطر آن ۱۰۰ کیلومتر است، توسط [[اتحادیه بینالمللی اخترشناسی]]، نام یوهانس برامس بر آن نهاده شد.<ref dir=ltr>{{cite web |url = http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/859 |title = Brahms |publisher = [[ناسا|NASA]] |work = Gazetteer of Planetary Nomenclature |accessdate = 30 June 2012 |archive-date = October 23, 2011|archive-url = https://web.archive.org/web/20111023211046/http://planetarynames.wr.usgs.gov/Feature/859 |url-status = live }}</ref> |
|||
* در ۱۴ سپتامبر سال ۲۰۰۰، برامس بهعنوان یکصدوبیستوششمین شخصیت «ستودنیِ فاخرِ آلمانی»{{یاد چپ|rühmlich ausgezeichneter Teutscher}} و سیزدهمین آهنگساز در میان آنها، در تالار یادبود مشاهیر آلمان (والهالا{{یاد چپ|Walhalla (memorial)}})، بههمراه یک مجسمهٔ نیمتنه ساختهٔ «میلان کنوبلوخ»{{یاد چپ| Milan Knobloch}}، مورد تقدیر قرار گرفت.<ref dir=ltr>{{cite web|url=http://www.stmwfk.bayern.de/pressearchiv/2000/09/sept124.html|title=Johannes Brahms hält Einzug in die Walhalla|publisher=Bayerisches Staatsministerium für Wissenschaft, Forschung und Kunst|date=14 September 2000|accessdate=23 April 2008|archive-date=۲۹ سپتامبر ۲۰۱۱|archive-url=https://web.archive.org/web/20110929000940/http://www.stmwfk.bayern.de/pressearchiv/2000/09/sept124.html|url-status=live}}</ref> |
|||
{{وسطچین}} |
|||
<gallery mode="packed-hover" caption="یادبودها برای برامس" widths="85px" heights="100px"> |
|||
پرونده:Pörtschach Leonstain Schloss 26112006 23.jpg|تندیس نیمتنه از برامس در شهر [[کرنتن]]، [[اتریش]] |
|||
پرونده:5 Mark DDR 1972 - 75. Todestag von Johannes Brahms - Bildseite.JPG|پشت سکه پنج مارکی بهیاد برامس |
|||
پرونده:5 Mark DDR 1972 - 75. Todestag von Johannes Brahms - Wertseite.JPG|روی سکه پنج مارکی بهیاد برامس |
|||
پرونده:Musik Meile Wien, Johannes Brahms (33).jpg|نشان یادبود برامس در پیادهرو مشاهیر، وین |
|||
پرونده:Hommage an Brahms von Maria Pirwitz in Hamburg-Neustadt.jpg|مجسمه برنزی برای ادای احترام به برامس، در شهر هامبورگ، ساختۀ «ماریا پیرویتس»{{یاد چپ|Maria Pirwitz}} (۱۹۸۱). |
|||
پرونده:Vier Bildnisse von Johannes Brahms von Th Darboven in Hamburg-Neustadt.jpg|مکعب از جنس گرانیت با چهار پرتره از برامس، در شهر هامبورگ، ساختۀ داربوون{{یاد چپ|Th. Darboven}}. |
|||
پرونده:Bust Brahms Detmold.jpg|تندیس نیمتنه از برامس در باغهای یک قصر، محوطۀ «قلعۀ دتمولد»{{یاد چپ|Château de Detmold}}، [[دتمولد]]. |
|||
</gallery> |
|||
{{پایان وسطچین}} |
|||
== پانویس == |
|||
=== واژهنامه === |
|||
{{چپچین}} |
|||
{{یادداشت|۴}} |
|||
{{پایان چپچین}} |
|||
=== یادکردها === |
|||
{{پانویس|۲}} |
|||
=== منابع === |
|||
{{آغاز منابع|30em}} |
|||
==== فارسی ==== |
|||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی =حسنی |نام =سعدی | پیوند نویسنده =سعدی حسنی | عنوان =تاریخ موسیقی | ترجمه = | جلد = دوم| سال =۱۳۶۳ | ناشر =صفیعلیشاه |مکان =تهران | شابک = | صفحه = | پیوند =}} |
|||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی =ل-وینک |نام =ریچارد | پیوند نویسنده = | عنوان =چگونه خوب بشنویم | ترجمه =[[پرویز منصوری]] | جلد =چاپ اول | سال = ۱۳۶۶| ناشر =کتاب زمان |مکان =تهران}} |
|||
==== انگلیسی ==== |
|||
{{چپچین}} |
|||
* {{wikicite|ref={{harvid|Anon.|1916}}|reference=Anon. (1916). Programme, Volumes 1916–1917, Boston Symphony Orchestra, pub. 1916}} |
|||
* {{cite book|editor-last=Avins|editor-first=Styra|year=1997|title=Johannes Brahms: Life and Letters|url=https://archive.org/details/johannesbrahmsli0000brah|translator=Joseph Eisinger and S. Avins|location=Oxford|publisher=Oxford University Press|isbn=978-0198162346}} |
|||
* {{cite book|last=Becker|first=Heinz|authorlink=|year=1980|chapter=Brahms, Johannes|title=The New Grove Dictionary of Music and Musicians|editor=Stanley Sadie|volume=3|pages=154–190|location=London|publisher=Macmillan|isbn=0333231112}} |
|||
* {{cite journal|last=Bond|first=Ann|year=1971|title=Brahms Chorale Preludes, Op. 122|journal=The Musical Times|volume=112|number=1543|pages=898–900|doi=10.2307/955537|jstor=955537}} |
|||
* {{cite encyclopedia|last=Bozarth|first=George S.|year=n.d.|title=Brahms, Johannes|encyclopedia=[[Grove Music Online]]|doi=10.1093/gmo/9781561592630.article.51879|isbn=9781561592630}} |
|||
* {{cite book|last=Gál|first=Hans|year=1963|title=Johannes Brahms: His Work and Personality|url=https://archive.org/details/johannesbrahmshi0000glha|translator=Joseph Stein|location=New York|publisher=Alfred A. Knopf}} |
|||
* {{cite book|last=Geiringer|first=Karl|authorlink=|year=1981|title=Brahms: His Life and Work|url=https://archive.org/details/brahmshislifewor0000geir_m4x9|edition=Third|location=New York|publisher=Da Capo|isbn=0-306-80223-6}} |
|||
* {{wikicite|ref={{harvid|Hofmann|1999}}|reference=Hofmann, Kurt, tr. Michael Musgrave (1999). "Brahms the Hamburg musician 1833–1862".}} In {{harvnb|Musgrave|1999a|pp=3–30}} |
|||
* {{cite book|last1=Hofmann|first1=Kurt|last2=Hofmann|first2=Renate|translator=Trefor Smith|year=2010|title=Brahms Museum Hamburg: Exhibition Guide|location=Hamburg|publisher=Johannes-Brahms-Gesellschaft}} |
|||
* {{cite journal|last=Lamb|first=Andrew|authorlink=|title=Brahms and Johann Strauss|journal=The Musical Times|volume=116|number=1592|date=October 1975|pages=869–871|doi=10.2307/959201|jstor=959201}} |
|||
* {{cite book|last=MacDonald|first=Malcolm|authorlink=|title=Brahms|series=Master Musicians|publisher=Dent|orig-year=1990|edition=2nd|location=Oxford|year=2001|isbn=0-19-816484-X}}) |
|||
* {{cite book|last=Musgrave|first=Michael|title=The Music of Brahms|url=https://archive.org/details/isbn_9780710097767/mode/2up|location=Oxford|publisher=Routledge & Kegan Paul|year=1985|isbn=9780710097767}} |
|||
* {{cite book|editor-last=Musgrave|editor-first=Michael|year=1999a|title=The Cambridge Companion to Brahms|location=Cambridge|publisher=Cambridge University Press|isbn=978-0521485814}} |
|||
* {{wikicite|ref={{harvid|Musgrave|1999b}}|reference=Musgrave, Michael (1999b). "Years of Transition: Brahms and Vienna 1862–1875". In {{harvnb|Musgrave|1999a|pp=31–50}}}} |
|||
* {{cite book|last=Musgrave|first=Michael|year=2000|title=A Brahms Reader|url=https://archive.org/details/brahmsreader0000musg|location=New Haven and London|publisher=Yale University Press|isbn=0300068042}} |
|||
* {{cite AV media notes|last=Pascall|first=Robert|title=Brahms: Symphony No. 1/Tragic Overture/Academic Festival Overture|year=n.d.|type=CD liner|url=http://www.naxos.com/mainsite/blurbs_reviews.asp?item_code=8.557428&catNum=557428&filetype=About%20this%20Recording&language=English|publisher= Naxos Records|id= 8.557428}} |
|||
* {{cite AV media notes|last=Petersen|first=Peter|title=Brahms: Works for Chorus and Orchestra|year=1983|type=CD liner|publisher= Polydor Records|id=435 066-2}} |
|||
* {{cite book|last=Schumann|first=Robert|authorlink=|others=tr. and ed. Henry Pleasants|year=1988|title=Schumann on Music|url=https://archive.org/details/schumannonmusics0000schu|location=New York|publisher=Dover Publications|isbn=0486257487}} |
|||
* {{cite book|last=Swafford|first=Jan|authorlink=|year=1999|title=Johannes Brahms: A Biography|location=London|publisher=Macmillan|isbn=978-0333725894}} |
|||
* {{cite journal|last=Swafford|first=Jan<!-- |authorlink=Jan Swafford -->|year=2001|title=Did the Young Brahms Play Piano in Waterfront Bars?|journal=19th-Century Music|volume=24|issue=3|pages=268–75|id=|jstor=10.1525/ncm.2001.24.3.268|doi=10.1525/ncm.2001.24.3.268|issn=0148-2076}} |
|||
* {{cite book|last=Taruskin|first=Richard|authorlink=|year=2010|title=Music in the Nineteenth Century|location=Oxford|publisher=Oxford University Press|isbn=978-0195384833}} |
|||
* {{cite book|last=Swafford|first= Jan|authorlink=|year=1997|title=Johannes Brahms: A Biography Century|url=https://archive.org/details/johannesbrahmsbi00swaf|location=|publisher=Knopf|isbn=9780679422617}} |
|||
* {{cite book|last=Brown|first=A. Peter|authorlink=|editor=|title=The Second Golden Age of the Viennese Symphony: Brahms, Bruckner, Dvorák, Mahler, and Selected Contemporaries|series=The Symphonic Repertoire|volume=4|year=2002|publisher=Indiana University Press|isbn=0-253-33488-8|ref=harv}} |
|||
* {{cite book |
|||
|last=Reich |
|||
|first=Nancy B. |
|||
|author-link= |
|||
|title=Clara Schumann: The Artist and the Woman |
|||
|url = https://books.google.com/books?id=bKudDgAAQBAJ&pg=PR23 |
|||
|edition=Revised |
|||
|location=Ithaca, NY |
|||
|publisher=Cornell University Press |
|||
|year=2001 |
|||
|isbn=978-0-8014-8637-1 |
|||
|ref={{sfnref|Reich Book|2001}} |
|||
}} |
|||
{{پایان چپچین}} |
|||
{{پایان منابع}} |
|||
== برای مطالعهٔ بیشتر == |
|||
{{آغاز منابع|30em}} |
|||
{{چپچین}} |
|||
* {{cite journal|last=Avins|first=Styra|year=2001|title=The Young Brahms: Biographical Data Reexamined|journal=19th-Century Music|volume=24|issue=3|pages=276–289|jstor=746931|doi=10.1525/ncm.2001.24.3.276|ref=none}} |
|||
* ''Late Idyll: The Second Symphony of Johannes Brahms'', by Reinhold Brinkmann, translated by Peter Palmer. An analysis of Symphony No. 2 and meditation of its position in Brahms's career and in relation to 19th century ideas of melancholy. (1995, Harvard, {{ISBN|0-674-51175-1}}) |
|||
* Hermann Deiters/Newmarch. (1888). ''Johannes Brahms: A Biographical Sketch''. Fisher Unwin (reissued by Cambridge University Press, 2009; {{ISBN|978-1-108-00479-4}}) |
|||
* Frisch, Walter and Karnes, Kevin C. , (eds.), (2009).''Brahms and His World (Revised Edition)''. Princeton: Princeton University Press. {{ISBN|978-0691143446}} |
|||
* Berthold Litzmann|Litzmann, Berthold, (1913). ''Clara Schumann: An Artist's Life based on Material found in Diaries and Letters'', tr. and abridged from the fourth German edition by Grace E. Hadow. 2 vols. London: Macmillan. |
|||
* Charles Rosen discusses a number of Brahms's imitations of Beethoven in chapter 9 of his ''Critical Entertainments: Music Old and New'' (2000; Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, {{ISBN|0-674-17730-4}}). |
|||
* Schumann, Clara, and Brahms, Johannes, ed. Berthold Litzmann (1927). ''Briefe aus den Jahren 1853–1896'', two vols. Leipzig. (In German) |
|||
* Eugenie Schumann|Schumann, Eugenie, tr. Marie Busch (1991). ''The Schumanns and Johannes Brahms: The Memoirs of Eugenie Schumann''. Lawrence, Mass: Music Book Society. {{ISBN|1-878156-01-2}} |
|||
* {{cite journal |last=Hirschfeld |first=Robert |title=Johannes Brahms † |journal=Neue musikalische Presse<!-- Don't use upper case for 'musikalische': https://www.ripm.org/?page=JournalInfo&ABB=NMP -->|volume=6 |issue=14 |pages=1 |url=http://elib.ripmfulltext.org/eLibrary/Permalinks/1617498 |date=4 April 1897 |language=de |url-access=registration |via= RIPM |accessdate=14 May 2020|ref=none}} |
|||
* {{cite journal |last=Anon. |title=Johannes Brahms todt! |journal=Musikalisches Wochenblatt |volume=628 |issue=15 |pages=210–212 |url=http://elib.ripmfulltext.org/eLibrary/Permalinks/1460271 |date=8 April 1897 |language=de |url-access=registration |via= RIPM |accessdate=14 May 2020|ref=none}} |
|||
* {{cite journal |last=Herzfeld |first=Victor von |author-link= |title=Johannes Brahms |journal=Neue musikalische Presse |volume=6 |issue=15 |pages=1 |url=http://elib.ripmfulltext.org/eLibrary/Permalinks/1617510 |date=11 April 1897 |language=de |url-access=registration |via= RIPM |accessdate=14 May 2020|ref=none}} |
|||
{{پایان چپچین}} |
|||
{{پایان منابع}} |
|||
== پیوند به بیرون == |
|||
{{ویکیانبار-رده|Johannes Brahms}} |
|||
* {{IMSLP|id=Brahms%2C_Johannes|cname=یوهانس برامس}} |
|||
* {{ChoralWiki}} |
|||
{{یوهان برامس}} |
|||
{{موسیقی رمانتیک}} |
|||
{{نوار درگاه|زندگینامه|موسیقی}} |
|||
{{مستند کردن}} |
|||
{{ردهفرد|۱۸۳۳|۱۸۹۷|برامس، یوهانس}} |
|||
[[رده:آلمانیهای مهاجرتکرده به اتریش]] |
|||
[[رده:آهنگسازان ارگ بادی]] |
|||
[[رده:آهنگسازان پیانو]] |
|||
[[رده:آهنگسازان رمانتیک اهل آلمان]] |
|||
[[رده:آهنگسازان کلاسیک اهل آلمان]] |
|||
[[رده:آهنگسازان کلاسیک سده ۱۹ (میلادی)]] |
|||
[[رده:آهنگسازان کلاسیک مرد اهل آلمان]] |
|||
[[رده:آهنگسازان کلاسیک مرد]] |
|||
[[رده:آهنگسازان رمانتیک]] |
|||
[[رده:ارگنوازان سده ۱۹ (میلادی)]] |
|||
[[رده:اعضای افتخاری انجمن رویال فیلارمونیک]] |
|||
[[رده:افراد اتریشی آلمانیتبار]] |
|||
[[رده:انسانگرایان اهل آلمان]] |
|||
[[رده:اهالی آلمان در سده ۱۹ (میلادی)]] |
|||
[[رده:پیانیستهای کلاسیک مرد]] |
|||
[[رده:خاکسپاریها در گورستان مرکزی وین]] |
|||
[[رده:درگذشتگان به علت سرطان در اتریش]] |
|||
[[رده:درگذشتگان به علت سرطان کبد]] |
|||
[[رده:دریافتکنندگان پور لو مریت (نشان غیرنظامی)]] |
|||
[[رده:دریافتکنندگان نشان ماکسیمیلیان بایرن برای علم و هنر]] |
|||
[[رده:فراماسونها]] |
|||
[[رده:لوتریانهای اهل آلمان]] |
|||
[[رده:موسیقیدانان اهل هامبورگ]] |
|||
[[رده:موسیقیدانان مرد سده ۱۹ (میلادی)]] |
|||
[[رده:ندانمگرایان اهل آلمان]] |
|||
[[رده:نوازندگان ارگ کلاسیک اهل آلمان]] |
|||
[[رده:نوازندگان پیانو کلاسیک اهل آلمان]] |
|||
[[رده:نوازندگان پیانو کلاسیک سده ۱۹ (میلادی)]] |
|||
[[رده:نوازندگان پیانو مرد اهل آلمان]] |
|||
[[رده:همه مقالههای دارای عبارتهای بدون منبع]] |
نسخهٔ ۱ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۲
تغییرمسیر به: