روانشناسی کودکان استثنایی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
روانشناسی کودکان استثنایی، شاخه‌ای از دانش روانشناسی است که به تعریف کلیه مسایل مربوط به کودکان استثنایی از گستره کودکان تیزهوش تا کودکان عقب مانده ذهنی، کودکان نابینا و کم بینا، کودکان ناشنوا و کم شنوا، کودکان دارای ناتوانی‌های تکلمی، و کودکان دارای ناتوانی‌های حرکتی و ذهنی، و تمامی امور و تعاریف مربوط به پیشگیری و شناخت و آموزش این کودکان می‌پردازد.اختلالات تیک طیفی ازحالاتگذراومزمن راتشکیل میدهد
