تست فینکل اشتاین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تست کلاسیک فینکل اشتاین
یک مثال از تست آیشهاف. قسمتی که با فلش نشان داده شده درد افزایش میابد
تست آیشهاف برای تشخیص بیماری دکوروین

تست فینکل اشتاین برای تشخیص بیماری سندرم دکوروان هنگام درد مچ انجام می‌گیرد.[۱]

توصیفات کلاسیک آزمون فینکلشتاین زمانی است که پزشک شست بیمار را به می‌گیرد و دستش را به سرعت منحرف می‌کند.[۱]اگر درد تیز در امتداد شعاع دور (بالای ساعد، نزدیک به مچ) رخ می‌دهد، احتمال بیماری دکوروان می‌رود.[۲]

تست فینکنشتاین معمولاً با تست آیشهاف اشتباه گرفته می‌شود.[۱]آزمون فینکلشتاین زمانی است که بیمار شست خود را می‌گیرد و پزشک دست بیمار را به می‌گیرد و دستش را به سرعت منحرف می‌کند. اگر درد تیز در امتداد شعاع دور (بالای ساعد، نزدیک به مچ) رخ می‌دهد، احتمال بیماری دکوروان می‌رود.[۳]

با این حال، آزمایش آیشهاف ممکن است منجر به نتایج مثبت کاذب شود، در حالی که آزمایش فینکلشتاین توسط یک پزشک ماهر، بعید به نظر می‌رسد که باعث اشتباه شود.[۴]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Ilyas A, Ast M, Schaffer AA, Thoder J (2007). "De quervain tenosynovitis of the wrist". J Am Acad Orthop Surg. 15 (12): 757–64. doi:10.5435/00124635-200712000-00009. PMID 18063716.
  2. de Quervain’s Tenosynovitis: Finkelstein’s Test
  3. Campbell, William Wesley; DeJong, Russell N. (2005). DeJong's the Neurologic Examination (به انگلیسی). Lippincott Williams & Wilkins. p. 583. ISBN 978-0-7817-2767-9.
  4. http://jhs.sagepub.com/content/39/3/286