برنامه‌نویسی سمت سرور در توسعه وب
برنامه‌نویسی سمت سرور تکنیکی است که در توسعه وب استفاده می‌شود که شامل استفاده از اسکریپت‌ها روی یک سرور وب است که پاسخی سفارشی برای درخواست هر کاربر به وب‌سایت تولید می‌کند. راه دیگر این است که خود سرور وب یک صفحه وب ثابت ارائه دهد.
اسکریپت‌ها را می‌توان به هر یک از زبان‌های برنامه‌نویسی سمت سرور که در دسترس هستند نوشت. برنامه‌نویسی سمت سرور از برنامه‌نویسی سمت کاربر به طوری متمایز می‌شود که در آن اسکریپت های جاسازی شده، مانند جاوا اسکریپت، به صورت سمت کاربر در یک مرورگر وب اجرا می‌شوند، اما هر دو تکنیک اغلب با هم استفاده می شوند.
برنامه‌نویسی سمت سرور اغلب برای ارائه یک رابط سفارشی برای کاربر استفاده می‌شود. این اسکریپت‌ها ممکن است ویژگی های کاربر را برای استفاده در سفارشی کردن پاسخ بر اساس آن ویژگی‌ها، الزامات کاربر، حقوق دسترسی و غیره گردآوری کنند. برنامه‌نویسی سمت سرور همچنین به مالک وب سایت امکان می‌دهد کد منبعی را که رابط تولید می‌کند مخفی کند، در حالی که با برنامه نویسی سمت کاربر، کاربر به تمام کدهای دریافت شده توسط مشتری دسترسی دارد. یک نقطه ضعف در استفاده از برنامه‌نویسی سمت سرور این است که کاربر باید درخواست‌های بیشتری را از طریق شبکه به سرور ارائه دهد تا اطلاعات جدید از طریق مرورگر وب به کاربر نشان داده شود. این درخواست‌ها می‌توانند تجربه را برای کاربر کاهش دهند، بار بیشتری را روی سرور بگذارند و از استفاده برنامه در هنگام قطع ارتباط کاربر با سرور جلوگیری کنند.
هنگامی که سرور داده‌ها را به شیوه‌ای معمول استفاده می‌کند، برای مثال، طبق پروتکل‌های HTTP یا FTP، ممکن است کاربران تعدادی از برنامه‌های سرویس کاربر را انتخاب کنند (اکثر مرورگرهای وب مدرن می‌توانند با استفاده از هر دو پروتکل، داده‌ها را درخواست و دریافت کنند). در مورد کاربردهای تخصصی‌تر، برنامه‌نویسان می‌توانند سرور، کلاینت و پروتکل ارتباطی خود را بنویسند که فقط با یکدیگر قابل استفاده هستند.
برنامه‌هایی که بر روی رایانه محلی کاربر بدون ارسال یا دریافت داده از طریق شبکه اجرا می‌شوند، کلاینت محسوب نمی‌شوند و بنابراین اجرای چنین برنامه‌هایی کار سرویس سمت کاربر محسوب نمی‌شوند.