پرش به محتوا

اثر پرواز فضایی بر بدن انسان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مارشا ایوینز، فضانورد آمریکایی، تأثیر ریزگرانش را روی موهای خود در فضا نشان می‌دهد

اثرهای پرواز فضایی بر بدن انسان (انگلیسی: Effect of spaceflight on the human body): ورود به محیط فضا می‌تواند اثرات منفی بر بدن انسان داشته‌باشد.[۱] عوارض جانبی قابل توجه بی‌وزنی طولانی‌مدت شامل آتروفی عضلانی و زوال اسکلت (استئوپنی پرواز فضایی) است.[۲] سایر اثرات مهم عبارتند از کند شدن عملکرد سیستم قلبی عروقی، کاهش تولید گلبول‌های قرمز خون (کم خونی فضایی)،[۳] اختلالات تعادل، اختلالات بینایی و تغییرات در سیستم ایمنی. علائم اضافی عبارتند از توزیع مجدد مایعات (باعث ایجاد ظاهر «صورت ماه» در تصاویر فضانوردانی که بی‌وزنی را تجربه می‌کنند)،[۴] از دست دادن تودهٔ بدن، احتقان بینی، اختلال خواب و نفخ بیش از حد. به‌طور کلی، ناسا به اثرات مخرب مختلف پرواز فضایی بر بدن انسان با نام اختصاری RIDGE (یعنی «تابش فضایی، انزوا و محصور شدن، فاصله از زمین، میدان‌های گرانشی، و محیط‌های متخاصم و بسته») اشاره می‌کند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Chang, Kenneth (27 January 2014). "Beings Not Made for Space". The New York Times. Retrieved 27 January 2014.
  2. Kanas, Nick; Manzey, Dietrich (2008), "Basic Issues of Human Adaptation to Space Flight", Space Psychology and Psychiatry, Space Technology Library, 22: 15–48, Bibcode:2008spp..book.....K, doi:10.1007/978-1-4020-6770-9_2, ISBN 978-1-4020-6769-3
  3. Johnson, Doug (14 January 2022). "We don't know why, but being in space causes us to destroy our blood - Space anemia is tied to being in the void and can stick around awhile". Ars Technica. Retrieved 14 January 2022.
  4. Neergard, Lauran; Birenstein, Seth (15 February 2019). "Year in space put US astronaut's disease defenses on alert". AP News. Retrieved 18 February 2019.