ینگه‌الفبا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ینگه‌الفبا (۱۹۲۸–۱۹۴۰ میلادی)
کاراکترها ینگه املا
نسخهٔ
عربی
نسخهٔ
لاتین نوین
الفبای تاتار
نسخهٔ
سیریلیک مدرن
الفبای تاتار
۱ A a یا A a А а
۲ B ʙ ب B b Б б
۳ C c ج Ç ç Ч ч
۴ Ç ç چ C c Җ җ
۵ D d د D d Д д
۶ E e ئه E e Е е (э)
۷ Ə ə ئا Ä ä Ә ә
۸ F f ف F f Ф ф
۹ G g گ G g Г г (гь)
۱۰ Ƣ ƣ ع Ğ ğ Г г (гъ)
۱۱ H h ه H h Һ һ
۱۲ I i ئی İ i И и
۱۳ J j ی Y y Й й
۱۴ K k ک K k К к (кь)
۱۵ L l ل L l Л л
۱۶ M m م M m М м
۱۷ N n ن N n Н н
۱۸ Ꞑ ꞑ Ñ ñ Ң ң
۱۹ O o یو O o О о
۲۰ Ɵ ɵ ئو Ö ö Ө ө
۲۱ P p پ P p П п
۲۲ Q q ق Q q К к (къ)
۲۳ R r ر R r Р р
۲۴ S s س S s С с
۲۵ Ş ş ش Ş ş Ш ш
۲۶ T t ت T t Т т
۲۷ U u یۇ U u У у
۲۸ V v ۋ W w В в (в, у)
۲۹ X x ح X x Х х
۳۰ У y ئۇ Ü ü Ү ү
۳۱ Z z ز Z z З з
۳۲ Ƶ ƶ ژ J j Ж ж
۳۳ Ь ь ی I ı Ы ы
(۳۴٫۱) ' ء ' ъ, ь, э
(۳۴٫۲) Ьj یی (Í í) ый

ینگه‌الفبا یا ینگه‌الف (تاتاری: jaꞑa əlifba/yaña älifba؛ سیریلیک:Cyrillic Яңалиф) نخستین خطی بود که در زمان برپایی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و در دههٔ ۱۹۳۰ میلادی برای نگارش زبان تاتاری به کار گرفته‌شد. این خط برمبنای الفبای لاتین بود و جایگزین ینگه املا -که بر گرفته از خط عربی- بود می‌شد. در ۱۹۳۹ میلادی استفاده از ینگه‌الفبا نیز متوقف‌شده و الفبای سیریلیک جایگزین آن شد. ینگه در زبان‌های ترکی به معنای نو و ینگه‌الفبا به معنای الفبای نو می‌باشد.

ینگه‌الفبا ۳۳ حرف داشت که نه تای آن واکه بودند. از آپاستروف نیز به جای همزه و برای نمایش انسدادی چاکنایی بهره می‌بردند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

Wikipedia contributors, "Yañalif," Wikipedia, The Free Encyclopedia, https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Yañalif&oldid=693535477 (accessed April 3, 2016).