گوئون و هوکو
گوئون و هوکو (به ژاپنی: 御恩と奉公)، به معنی تحت‌الفظی پاداش-خدمت در قرون وسطی در ژاپن، دو مفهوم یا عنصر تشکیل دهندهٔ رابطهٔ بین یک سامورایی و ارباب وی بود. در این دوران این رابطه هرگز یک جانبه نبود و شامل یک رابطه متقابل بود که در آن ارباب و سامورایی از یکدیگر سود می‌بردند. سودی که ارباب به سامورایی در خدمت خود می‌داد «گوئون» و منفعتی که سامورایی به ارباب خود می‌رساند «هوکو» نامیده می‌شد. از اواسط تا اواخر دوره هی‌آن به تدریج سیستم پاداش-خدمت تشکیل شد اما پس از فرمانروایی میناموتو نو یوریتومو بنیانگذار شوگون‌سالاری کاماکورا این مفهوم شکل جدی تری بخود گرفت. گوئون و هوکو به عنوان پایه و اساس شوگون‌سالاری کاماکورا در این دوره رونق داشت و همچنین در دوره موروماچی و دوره ادو نیز ادامه یافت.
گوئون[ویرایش]
به‌طور کلی گوئون تضمین حاکمیت سامورایی بر قلمروی وی و همچنین اهدای زمین‌های دیگر به سامورایی توسط ارباب است. شوگون حاکمیت سامورایی‌ها را بر قلمروی خود می‌پذیرفت و در عوض انجام یک خدمت برجسته و مهم زمین‌های تازه یا مقام و مناصبی مثل شوگو (فرماندار) یا مشاور به آنان اهدا می‌شد.
هوکو[ویرایش]
به‌طور کلی هوکو وظایف نظامی و تقبل هزینه‌هایی بود که سامورایی در جهت خدمت به ارباب خود انجام می‌داد. یک سامورایی برای دریافت گوئون یا پاداش برای شوگون خرج می‌کرد و حتی جان خود را در جنگ از دست می‌داد به این نوع خدمت یا هوکو گفته می‌شد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «御恩と奉公». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای ژاپنی، بازبینی‌شده در ۳ نوامبر ۲۰۱۹.