کوه‌های نیمه بیابانی افغانستان
| کوه‌های نیمه بیابانی افغانستان | |
|---|---|
 بامیان, افغانستان | |
 قلمرو منطقه اکو (به رنگ بنفش) | |
| بومگاه | |
| بومگاه | قلمرو دیرین‌شمالگان |
| زیست‌بوم | بیابان‌ها و درختچه‌زارهای خشک |
| جغرافیا | |
| مساحت | ۱۳٬۷۱۳ کیلومتر مربع (۵٬۲۹۵ مایل مربع) |
| کشور | افغانستان |
کوه‌های نیمه بیابانی افغانستان (انگلیسی: Afghan Mountains semi-desert) منطقه بوم‌گردی کوه‌های نیمه بیابانی افغانستان (ID WWF: PA1301) سه دره داخلی جدا شده در شمال کوه‌های افغانستان را پوشش می‌دهد. این دره‌ها خشک هستند (۲۵۰-۳۰۰ میلی متر در سال بارندگی)، و بیشتر از بوته‌های خاردار پوشیده شده‌اند.[۱][۲]
موقعیت[ویرایش]
دره‌های این منطقه بوم‌گردی در امتداد رشته کوه مرکزی افغانستان، کوه بابا، امتداد غربی رشته کوه‌های هندوکش قرار دارد. بخش غربی این منطقه بوم گردی در دره رود هریرود در اطراف شهر چغچران قرار دارد. بخش میانی دره را بامیان در ارتفاع ۲۵۵۰ متری (۸۳۷۰ فوت) پوشش می‌دهد.[۳] شرقی‌ترین بخش آن در ولایت بدخشان در دامنه شمالی کوه‌ها در ۱۰۰ کیلومتری شمال جلال‌آباد قرار دارد.[۴] محدوده ارتفاع زمین در این کوه‌های نیمه‌بیابانی از ۱۱۵۵ متر تا ۵۴۹۷ متر با میانگین ۲۸۹۷ متر است.[۲]
آب و هوا[ویرایش]
آب و هوای منطقه بوم‌گردی، قاره‌ای مرطوب است - از نوع تابستان گرم و خشک - (سامانه طبقه‌بندی اقلیمی کوپن)، با اختلاف دمای فصلی زیاد، تابستان گرم ،به طور میانگین بیش از ۲۲ درجه سانتیگراد (۷۲ درجه فارنهایت) و حداقل چهار ماه به طور میانگین بیش از ۱۰ درجه سانتیگراد (۵۰ درجه فارنهایت) است.[۵] خشک‌ترین ماه بین آوریل و سپتامبر است در این منطقه بوم‌گردی میانگین بارندگی ۲۵۰-۳۰۰ میلی متر در سال است.[۶]
گیاهان و جانوران[ویرایش]
پوشش زمین در منطقه بوم‌گردی حدود ۲/۳ پوشش علفی و ۱/۳ برهنه و بدون پوششی است. پوشش گیاهی بیشتر درختچه خاردار که ارتفاع آن عموماً کمتر از ۱.۵ متر است، می‌باشد. در امتداد بستر رودخانه‌های خشک پوشش گیاهی قابل توجهی وجود دارد.[۶] فقط ۹۵ گونه مهره‌داران در منطقه ثبت شده است. چرای بیش از حد باعث تخریب پوشش گیاهی علف مانند علف گرمینواید (Graminoids) شده است. گونه‌های مورد علاقه حفاظتی در این منطقه عبارتند از: آرگالی (غرم) تقریباً در معرض خطر، کفتار راه راه تقریباً در معرض خطر و آهوی مشک شکم سفید (آهوی ختن هیمالیا) در معرض خطر.[۶]
مناطق حفاظت شده[ویرایش]
کمتر از ۲ درصد از منطقه بوم‌گردی به طور رسمی محافظت می‌شود.[۲] این مناطق حفاظت شده عبارتند از:
منابع[ویرایش]
- ↑ «Afghanistan».
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ «Afghan Mountains semi-desert | DOPA Explorer». dopa-explorer.jrc.ec.europa.eu. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۱-۲۳.
- ↑ «Afghan Mountains semi-desert - The Encyclopedia of Earth». editors.eol.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۱-۲۳.
- ↑ «Ecoregions 2017 ©». ecoregions.appspot.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۱-۲۵.
- ↑ "World Maps of the Köppen-Geiger Climate Classification | Data Catalog". datacatalog.worldbank.org (به انگلیسی). Retrieved 2024-01-26.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ «Afghan Mountains semi-desert - The Encyclopedia of Earth». editors.eol.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۱-۲۶.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Afghan Mountains semi-desert». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ ژانویه ۲۰۲۴.
پیوند به بیرون[ویرایش]
