کاپیتولاسیون امپراتوری عثمانی
کاپیتولاسیون‌های امپراتوری عثمانی (Capitulations of the Ottoman Empire) قراردادهایی بین امپراتوری عثمانی و قدرتهای اروپایی، به ویژه فرانسه بود. کاپیتولاسیون تُرکی یا عهدنامه به‌طور کلی اقدامات دو جانبه‌ای بود که به موجب آن هر یک از طرفین قرارداد نسبت به طرف دیگر توافق‌نامه‌های مشخصی را انجام می‌دادند و نه صرفاً دادن امتیازات.[۱]
کاپیتولاسیون‌های ترکی شامل کمک‌های مالی بود که توسط سلاطین عثمانی به ملت‌های مسیحی اعطا می‌شد و به دنبال سیاست در قبال کشورهای اروپایی امپراتوری بیزانس، حقوق و امتیازاتی را به نفع افراد مقیم خود که در قلمرو سلطه امپراتوری عثمانی تجارت می‌کردند، اعطا می‌کردند.
طبق این معاهده‌ها، بازرگانانی که به قلمرو امپراتوری عثمانی وارد می‌شدند از پیگرد قانونی محلی، مالیات محلی و خدمت اجباری محلی معاف بودند.
این کاپیتولاسیون‌ها ابتدا در زمان تسلط نظامی امپراتوری عثمانی برای اغوا و تشویق مبادلات تجاری با بازرگانان غربی صورت گرفت. با این حال، پس از تغییر سلطه نظامی به اروپا، امتیازات اقتصادی و سیاسی قابل توجهی توسط امپراتوری عثمانی به قدرتهای اروپایی اعطا شد.[۲]
نگارخانه[ویرایش]
-
پیش‌نویس معاهده یا کاپیتولاسیون ۱۵۳۶ ، مذاکره شده بین سفیر فرانسه، ژان دو لا فروت و ابراهیم پاشا، چند روز قبل از ترور وی ، و گسترش امتیازات دریافتی مصر از ممالک قبل از ۱۵۱۸ به کل امپراتوری عثمانی. -
-
تجارت مجدد کاپیتولاسیون بین ونیز و امپراتوری عثمانی در پی نبرد پروزا در ۲ اکتبر ۱۵۴۰ امضا شد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ As regards technical distinctions, an agreement, an exchange of notes, or a convention properly applies to one specific subject; whereas a treaty usually comprises several matters, whether commercial or political.
- ↑ Cleveland, William; Bunton, Martin (2009). A History of the Modern Middle East (4 ed.). Westview Press. p. 50. ISBN 978-0-8133-4374-7.