پیش‌نویس:علم سوارکاری (آموزش اسب)
علم سوارکاری[ویرایش]
علم سوارکاری به عنوان "کاربرد روش های علمی برای ارزیابی عینی رفاه اسب های تحت آموزش" تعریف می شود. [۱] [۲] علم سوارکاری بواقع فهمی علمی از رابطه ی اسب و سوار را ترویج می کند. هدف علم سوارکاری استفاده از روش‌های علمی کمی (مبتنی بر آزمون و اندازه گیری کمی) و معتبر برای شناسایی روش های آمورشی غیر موثر یا دردناک و بهبود رابطه اسب و سوار است. علم سوارکاری مفهومی از تربیت اسب بر اساس نظریه یادگیری ارایه می دهد که تاثیر انسان‌نگاری و احساسات در پرورش و تربیت اسب را حذف کند. [۲]
درک علم سوارکاری می تواند با روشن کردن نقش تقویت مثبت در مقابل منفی، تنبیه ، و با شناسایی محرک هایی که واکنش های ناخواسته یا درد را در اسب ها تحریک می کنند، به روند تمرین و آموزش کمک کند. علم سوارکاری از اصول روانشناختی مانند نظریه یادگیری و همچنین رفتارشناسی اسب، بیومکانیک، و معیارهای عینی برای امتیاز دادن به عملکرد در طول تمرین و مسابقات استفاده می کند و تکنیک هایی را که احتمالا منجر به رنج اسب می شود شناسایی می کند[۲].
استفاده از فناوری های نوین[ویرایش]
پیشرفت های تکنولوژیکی اخیر اکنون امکان اندازه گیری شدت سیگنال های سوارکار بر اسب را فراهم کرده است. بنابراین، اکنون می‌توان مفاهیم سوارکاری مانند «تماس» و «سبکی» را با گیج‌های سنجش تنش کالیبره‌شده یا از طریق مهمیز و چکمه‌های سواری ساخته شده از مواد حساس به فشار ارزیابی کرد. مطالعات رادیوگرافی می تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد دهان اسب، وضعیت انواع لقمه ها و تغییرات موقعیتی در پاسخ به کشش افسار فراهم کند. اندازه گیری فشار زیر زین بروی پشت اسب برای ارزیابی تناسب زین و کاهش مشکلات کمر ناشی شده از زین گذاری نامناسب حائز اهمیت است. علم سوارکاری از سنجش های فیزیولوژیکی مانند تجزیه و تحلیل ضربان قلب و آزمایشات خون، ادرار و بزاق برای ارزیابی میزان آرامش و استرس اسب استفاده می کند. همچنین ارزیابی شاخص‌های رفتار ناکارآمد بین اسب و سوار مانند دندان قروچه، چرخاندن دم، سردست زدن یا جفتک زدن در این حیطه بررسی می شود[۳].
با استفاده از یک رویکرد علمی چند رشته ای که شامل دامپزشکان، دانشمندان رفتارشناسی حیوانات، روانشناسان، مهندسان و سوارکاران و مربیان حرفه ای است، علم سوارکاری استفاده از تکنیک های آموزشی مناسب را تشویق می کند که منجر به آسیب ها و مشکلات رفتاری کمتر، افزایش طول عمر و ایمنی اسب ها می شود که متقابلا هم برای اسب و هم برای سوار مفید است[۲][۴][۵].
انجمن بین المللی علوم سوارکاری (ISES)[ویرایش]
انجمن بین المللی علوم سوارکاری (ISES) دانشگاهیان و متخصصان را متحد می کند. ماموریت آن ترویج و تشویق به کارگیری تحقیقات عینی و روش های پیشرفته است که در نهایت سطح رفاه اسب ها را در ارتباط با انسان ها بهبود می بخشد. در خلال جلسات پس از کارگاه بنیاد Havemeyer در مورد رفتار و رفاه اسب در ایسلند در سال 2002، ایده ایجاد یک جامعه اختصاص داده شده به علم سوارکاری برای اولین بار مطرح شد. در سال 2007، ISES توسط افراد متخصص در زمینه های مختلف دانش اسب از سراسر جهان تاسیس شد. [۴][۶]
- ↑ Goodwin, D., McGreevy, P.D., Waran, N., McLean, A. (2009). "How equitation science can elucidate and refine horsemanship techniques." The Veterinary Journal. 181 (1) 5-11.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ McGreevy, P.D. (2007). The advent of equitation science. The Veterinary Journal. 174, 492–500.
- ↑ «Equitation Science, 2nd Edition | Wiley». Wiley.com (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۹-۰۱.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ McGreevy, P.D., McLean, A.N.(2010). Equitation science. Wiley, Oxon.
- ↑ "Penn Vet | Research Laboratories - Havemeyer Equine Behavior Research Lab". www.vet.upenn.edu (به انگلیسی). Retrieved 2023-09-04.
- ↑ "International Society for Equitation Science". www.equitationscience.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-09-04.