پرش به محتوا

پیش‌نویس:ارزش‌گذاری گزینه‌های واقعی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد


مقدمه[ویرایش]

ارزش گذاری گزینه‌های واقعی (Real Options Valuation) یک رویکرد پویا به ارزش گذاری از نظر انعطاف پذیری و فرصت‌های رشد است. رویکرد گزینه‌های واقعی گسترش تئوری گزینه‌های مالی است. گزینه‌ها تصمیمات احتمالی هستند که فرصتی برای تصمیم‌گیری پس از مرتبط شدن عدم قطعیت فراهم می‌کنند.عدم قطعیت و توانایی شرکت برای پاسخگویی از نظر انعطاف‌پذیری، منابع ارزش یک گزینه هستند. فرصت‌های سرمایه گذاری را می‌توان به عنوان گزینه‌های واقعی شرکت در نظر گرفت که برای تخصیص و برنامه ریزی منابع شرکت ضروری است. فرصت سرمایه گذاری را می‌توان به عنوان یک اختیار خرید در نظر گرفت که شامل حق به دست آوردن دارایی با قیمت مشخص (هزینه سرمایه گذاری) در دوره آتی است. دارایی زیربنایی می‌تواند گزینه‌های واقعی شرکت برای گسترش مقیاس تولید، به تاخیر انداختن تولید یا رها کردن یک پروژه باشد. ارزش‌های حاصل از قیمت‌گذاری گزینه‌ها به مدیریت کمک می‌کند تا مسیری را برای برنامه‌های آتی تعیین کند تا از فرصت‌های سرمایه‌گذاری مطلوب با گسترش سرمایه‌گذاری کند. به همین ترتیب، اگر وضعیت نامطلوب باشد، سرمایه گذاری می‌تواند رها شود. گزینه به تعویق انداختن انعطاف پذیری برای یک شرکت یک معیار مهم برای ارزیابی بسیاری از فرصت‌های سرمایه گذاری در شرایط عدم اطمینان است. تصمیم به تاخیر انداختن یک پروژه سرمایه گذاری بر این فرض استوار است که اطلاعات جدید بر مطلوبیت سرمایه گذاری تاثیر می‌گذارد و در صورت اعمال گزینه تاخیر، ارزش پروژه افزایش می‌یابد. اگر شرایط بازار نامطلوب باشد، مدیریت این گزینه را دارد که پروژه را متوقف کند. گزینه به تاخیر انداختن پروژه زمانی ارزشمند است که پروژه بیش از ارزش NPV صفر باشد. توانایی تئوری قیمت‌گذاری گزینه برای تعیین کمیت انعطاف‌پذیری در پروژه‌های سرمایه‌گذاری استراتژیک توسط متخصصان حمایت می‌شود. تعدادی از تصمیمات استراتژیک را می‌توان به عنوان گزینه‌های واقعی در نظر گرفت. سرمایه گذاری در تجارت رایانه، ارزیابی گزینه خرید هواپیما، توسعه املاک تجاری، همه نمونه‌هایی برای گزینه‌های واقعی در برابر شرکت‌ها هستند. شرکت‌های معدنی ممکن است حقوق یک معدن سنگ معدن را به دست آورند که در صورت افزایش قیمت محصولات می‌تواند سودآور شود. توسعه یک زمین کشاورزی فرسوده به یک گزینه استراتژیک برای یک توسعه‌دهنده املاک و مستغلات تبدیل می‌شود تا در صورت یک بزرگراه جدید، یک مرکز خرید بسازد. در منطقه امکان پذیر می‌شود[۱]

انواع گزینه‌های واقعی[ویرایش]

تحلیل گزینه واقعی با سرمایه گذاری در دارایی‌های مشهود واقعی سروکار دارد که در آن حامیان مالی گزینه‌های متعددی برای ادامه یا رها کردن پروژه دارند. اساساً سه نوع گزینه اصلی مرتبط با پروژه‌های سرمایه گذاری وجود دارد. آنها گزینه ای برای به تعویق انداختن یا تأخیر، گزینه ای برای گسترش، و گزینه ای برای رها کردن هستند. یکی دیگر از انواع گزینه رها کردن، تعلیق موقت سرمایه گذاری است.[۲]

۱.گزینه تاخیر

گزینه تاخیر زمانی ارزشمند می‌شود که یک پروژه سرمایه گذاری که در حال حاضر دارای NPV منفی است در آینده دارای NPV مثبت خواهد بود زیرا ریسک پروژه و جریان نقدی ممکن است به دلیل تغییرات جدید در سناریو تغییر کند. پروژه ای با حقوق انحصاری که امروزه دارای NPV منفی است، ممکن است همچنان به دلیل ویژگی‌های گزینه ارزشمند باشد. گزینه تاخیر را می‌توان با استفاده از مدل قیمت گذاری گزینه دو جمله ای ارزش گذاری کرد. به طور کلی، مدل بلک شولز برای ارزش گذاری گزینه‌ها با تاخیر اعمال می‌شود. به عنوان مثال می‌توان به ثبت اختراع برای شرکت‌های داروسازی اشاره کرد. ثبت اختراع محصول به شرکت حق انحصاری توسعه و بازاریابی یک محصول را می‌دهد و می‌تواند به عنوان یک گزینه واقعی در نظر گرفته شود. ارزش شرکت را می‌توان به عنوان ارزش محصولات تجاری به اضافه ارزش اختراعات موجود به اضافه ارزش گزینه‌های اخذ اختراعات جدید در آینده منهای هزینه به دست آوردن این اختراعات تخمین زد. تصمیم استراتژیک برای توسعه ذخایر توسعه نیافته شرکت‌های نفت و معدن منابع طبیعی نیز می‌تواند به عنوان گزینه در نظر گرفته شود. در این مورد، ۲۲۹ متغیر ارزشیابی گزینه واقعی مورد نیاز برای تخمین ارزش اختیار شامل ذخایر موجود منبع، هزینه تخمینی توسعه منبع، زمان انقضای اختیار، واریانس در ارزش دارایی پایه و هزینه تاخیر است. با استفاده از مدل بلک شولز، می‌توان مقدار گزینه تاخیر را به عنوان یک اختیار خرید تخمین زد.

۲.گزینه گسترش

شرکت ها می توانند گزینه هایی را برای گسترش سرمایه گذاری های بیشتر یا ورود به بازار جدید اعمال کنند. ورود به یک بازار بزرگ یا دستیابی به یک فناوری اختصاصی می تواند به عنوان گزینه ای برای گسترش در نظر گرفته شود. گزینه های گسترش به عنوان گزینه تماس ارزش گذاری می شوند. مورد یک شرکت با دو پروژه را در نظر بگیرید - یکی پروژه اولیه و دیگری پروژه نهایی. پروژه اولیه ممکن است منجر به NPV منفی شود، اما پروژه دوم ممکن است مشروط به پروژه اولیه باشد زیرا پروژه ای برای توسعه است. در مورد دیگر، اگر سرمایه گذاری اولیه موفقیت آمیز باشد، شرکت می تواند از گزینه گسترش بازار خود با ورود به بازار جغرافیایی جدید استفاده کند. سرمایه گذاری اولیه می تواند به عنوان بستری برای گسترش دامنه یک شرکت به فرصت های بازار مرتبط عمل کند. به عنوان مثال، سرمایه‌گذاری عظیم آمازون برای توسعه پایگاه مشتری، نام تجاری و زیرساخت‌های اطلاعاتی برای کسب و کار اصلی کتاب، مجموعه‌ای از گزینه‌های واقعی را برای گسترش به مشاغل مختلف ایجاد کرد.[۳]

۳.گزینه رهاسازی

گزینه رها کردن یک پروژه در تحقیق و توسعه ارزشمند است زیرا انعطاف پذیری برای رها کردن یک پروژه در صورت وجود نتایج منفی را فراهم می کند. یک گزینه رهاسازی می تواند در ارزش گذاری شرکت های داروسازی به دلیل رویه های مورد استفاده توسط محققان داروسازی و هزینه های بالای مربوط به مراحل توسعه قابل استفاده باشد. در زمینه حباب دات‌کام، بسیاری از شرکت‌های دات‌کام از گزینه‌های رها شده استفاده کردند. در گزینه رهاسازی، شرکت ها باید ارزش کارخانه، تجهیزات یا سایر دارایی های پروژه را نجات داده و بازیابی کنند. گزینه رها کردن معادل یک اختیار فروش است. گزینه رهاسازی زمانی اعمال می شود که ارزش بازیافتی از واگذاری دارایی های پروژه بیشتر از ارزش فعلی ادامه پروژه باشد. گزینه های رهاسازی را می توان با روش دو جمله ای ارزش گذاری کرد

مزایا و معایب[ویرایش]

مزایا گزینه های واقعی: 1. انعطاف‌پذیری در تصمیم‌گیری را ارائه می‌دهد - گزینه‌های واقعی فرصت تغییر مسیر بر اساس اطلاعات جدید را ارائه می‌دهند و تصمیم‌گیری را انعطاف‌پذیرتر می‌کنند.

2. خطر را در محیط های نامشخص کاهش می دهد - آنها با اجازه دادن به تنظیمات در صورت نیاز به کاهش تأثیر ریسک در موقعیت های غیرقابل پیش بینی کمک می کنند.

3. ارزش پروژه استراتژیک را افزایش می دهد - آنها می توانند ارزش پروژه های استراتژیک را با دادن گزینه گسترش، به تاخیر انداختن یا کنار گذاشتن آنها افزایش دهند.

4. بودجه بندی سرمایه ای بهتر را فعال می کند - گزینه های واقعی می توانند بودجه بندی سرمایه را با ارائه ارزیابی دقیق تر از ارزش یک پروژه بهبود بخشند.

5. فرصت‌های سرمایه‌گذاری نوآورانه را تشویق می‌کند – آنها با تشویق سرمایه‌گذاری در فرصت‌های نوآورانه، حتی در مواجهه با عدم قطعیت، تفکر خارج از چارچوب را ترویج می‌کنند.

معایب گزینه های واقعی: 1. پیاده سازی می تواند پیچیده باشد - به دلیل مدل های پیچیده ریاضی و پیامدهای استراتژیک، عملی شدن گزینه های واقعی ممکن است دشوار باشد.

2. پیش‌بینی آینده نامشخص است - عدم قطعیت در پیش‌بینی رویدادهای آینده، محاسبه دقیق ارزش گزینه‌های واقعی را دشوار می‌سازد.

3. تخمین ارزش ذهنی - هنگام تخمین ارزش گزینه های واقعی، سوگیری های شخصی می تواند دخالت کند و منجر به نتایج ذهنی و بالقوه نادرست شود.

4. عوامل غیرمالی را نادیده می گیرد - گزینه های واقعی عمدتاً بر جنبه های مالی تمرکز می کنند و اغلب عوامل غیر مالی مهم مانند تأثیرات محیطی یا اجتماعی را نادیده می گیرند.

5. به دانش تخصصی نیاز دارد – درک و بکارگیری گزینه های واقعی، تخصص خاصی در امور مالی و استراتژی می طلبد که ممکن است همه از آن برخوردار نباشند.[۴]

ارزشیابی گزینه واقعی با استفاده از رویکرد درخت تصمیم[ویرایش]

رویکرد زمان گسسته برای ارزش‌گذاری حق انتخاب واقعی معمولاً در ادبیات مالی با استفاده از یک چارچوب شبکه دوجمله‌ای اجرا شده است.[۵] مسائل ارزش گذاری گزینه واقعی را می توان با استفاده از درخت تصمیم دوجمله ای برای تعیین جریان های نقدی و احتمالاتی که مقادیر صحیح پروژه را هنگام تنزیل به هر دوره و هر حالت نامشخص می دهد، حل کرد. انعطاف‌پذیری‌های پروژه، یا گزینه‌های ارزش‌گذاری واقعی، می‌توانند به راحتی به عنوان تصمیم‌هایی که بر این جریان‌های نقدی تأثیر می‌گذارند مدل‌سازی شوند. در رویکرد درخت تصمیم، شبکه دوجمله‌ای با گره‌های تصمیم افزوده می‌شود تا جایگزین‌های سرمایه‌گذاری را نشان دهد. یک شبکه دوجمله ای را می توان به عنوان یک درخت احتمال با شاخه های شانس باینری مشاهده کرد، با این ویژگی که نتیجه حاصل از حرکت به سمت بالا u و سپس پایین آمدن مقدار d با نتیجه حرکت به سمت پایین و سپس بالا یکسان است. بنابراین، این درخت احتمال در حال ترکیب مجدد است، زیرا مسیرهای متعددی برای نتایج یکسان وجود دارد که به طور قابل توجهی تعداد گره‌ها را در شبکه کاهش می‌دهد. استقرا به عقب برای تعیین استراتژی تمرین بهینه و مقدار گزینه مرتبط استفاده می شود. مدل شبکه دوجمله‌ای را می‌توان برای تقریب دقیق راه‌حل‌های مدل ارزیابی زمان پیوسته بلک شولز مرتون برای گزینه‌های مالی، با مزیت افزوده اجازه دادن به راه‌حلی برای ارزش گزینه‌های آمریکایی اولیه استفاده کرد، در حالی که مدل بلک اسکولز مرتون می‌تواند فقط گزینه های اروپایی را ارزش گذاری کنید. درخت تصمیم می‌تواند برای مدل‌سازی انعطاف‌پذیری مدیریتی در زمان گسسته با ساختن درختی با گره‌های تصمیم که نشان‌دهنده تصمیم‌هایی است که مدیر می‌تواند برای به حداکثر رساندن ارزش پروژه اتخاذ کند، زیرا عدم قطعیت‌ها در طول عمر پروژه حل می‌شوند.

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Brealey, R. A., et al. (2008). "Brealey, Myers, and Allen on real options." Journal of Applied Corporate Finance 20(4): 58-71.
  2. ↑ Kumar, R. (2016). 9 - Real options valuation. Valuation. R. Kumar. San Diego, Academic Press: 227-236.
  3. ↑ Rappaport, A., Michael, M., 2001. Expectations Investing: Reading Stock Prices for Better Returns. HBS Press, pp. 118�134 (Chapter 8).
  4. ↑ https://aspiringyouths.com/advantages-disadvantages/real-options/
  5. ↑ Brandão, L. E., et al. (2005). "Using binomial decision trees to solve real-option valuation problems." Decision Analysis 2(2): 69-88.

رده:بودجه‌بندی سرمایه‌ای رده:امور مالی شرکت‌ها رده:اختیار معامله

ویرایش ارزش گذاری گزینه های واقعی[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پیش‌نویس:ارزش‌گذاری_گزینه‌های_واقعی&oldid=38846272»