پرش به محتوا

پراستاناترائی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پراستاناترائی (سانسکریت: प्रस्थानत्रयी , IAST: Prasthānatrayī, به سه متن الهیات به ویژه مکاتب ودانتا اشاره دارد. شامل موارد زیر است:[۱]

  1. اوپانیشادها، معروف به Upadeśa Prasthāna (متون دستوری)، و Śruti Prasthāna (شروتی)، به ویژه اوپانیشادهای اصلی.
  2. باگاواد گیتا، معروف به Sādhana Prasthāna (متن عملی)، و Smṛti Prasthāna (سنت حماسی)
  3. برهما سوتراها، معروف به Sūtra Prasthāna (متون فرمول‌بندی‌کننده) یا Nyāya Prasthāna یا Yukti Prasthāna (اندیشه‌های فلسفی و معنوی اوپانیشادها را نظام مند و خلاصه می‌کند)

اوپانیشادها از ده تا سیزده متن اصلی و در مجموع ۱۰۸ اوپانیشاد است.[۲] اوپانیشادهای اصلی(اوپانیشادهای موخیا)[۳][۴][۵]) عبارتند از Īśā، Kena، Kaṭha، Praṣna، Muṇḍaka، Māṇḍūkya، Taittiriya، Aitareya، Chandogya و Bṛhadaraṇyaka.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Vepa, Kosla. The Dhaarmik Traditions. Indic Studies Foundation.
  2. Original Upanishads spanned beyond 108 texts. However, only 108 texts remained during the oral transmission process across generations.
  3. Robert C Neville (2000), Ultimate Realities, SUNY Press, شابک ‎۹۷۸−۰۷۹۱۴۴۷۷۶۵, page 319
  4. Stephen Phillips (2009), Yoga, Karma, and Rebirth: A Brief History and Philosophy, Columbia University Press, شابک ‎۹۷۸−۰۲۳۱۱۴۴۸۵۸, pages 28-29
  5. Peter Heehs (2002), Indian Religions, New York University Press, شابک ‎۹۷۸−۰۸۱۴۷۳۶۵۰۰, pages 60-88